De laatste week van Suske & Wiske samen en Wiske alleen verder...

Lieve mensen,

inmiddels heeft Suske weer voet op Nederlandse bodem gezet en ben ik begonnen aan mijn allerlaatste dag in N-Zeeland. Tijd voor een update dus!

Zoals gezegd zijn we nogmaals in de kajak gestapt, dit keer in Abel Tasman NP, vernoemd naar dé Abel Tasman, de ontdekkingsreiziger (wie kent hem niet...). Dit keer konden we heerlijk in korte broek en korte mouwen de kajak in! Grotendeels was het windstil en we kabbelden heerlijk voort. We waren koud op het water of we gingen al naar een mooi verlaten strandje voor morning tea met heel veel lekkers! Daarna nog een uurtje dobberen en heerlijk aan de lunch op een ander mooi strand. Die tocht beviel me wel Het park is bekend door het heldergroene zeewater (Tasmaanse zee), de mooie strandjes en daarachter de heuvels begroeid met regenwoud. Erg mooi! Gaf een heel caribisch gevoel! We hadden ook weer een ontmoeting met wildlife van heel dichtbij.... 3 zeehondenpups waren erg nieuwsgierig naar onze kajak. We keken naar ze en dreven daardoor langzaam achteruit, hun kant op. Ze deden alledrie flink hun best om ons eens goed te bekijken en af en toe sprongen ze in het water en zwommen om de kajak! Ze waren echt op aanraakafstand, zo leuk! Onze Australische mede-kajakkers hebben alleen zeehonden op de rotsen kunnen bekijken... ;) In Abel Tasman hebben we de volgende dag ook nog een mooie wandeling gemaakt met prachtige uitzichten!

Onze reis bracht ons vervolgens in Picton, een plaatsje aan de Marlbourough Sounds. Deze zijn vergelijkbaar met de Sounds die we al gezien hebben, alleen zijn deze bergen lager omdat ze gevormd zijn door overstroomde rivieren ipv door gletsjers. Hebben weer prachtige uitzichten gehad op de Sounds! Zijn ook een boottocht gaan doen met de Magic Mail Run, een boot die mensen in de Sounds hun post brengt. Erg grappig, ookal viel er helaas weinig af te leveren (maar 3 adressen) en leek het daardoor toch veel op een gewone cruise. Vooral grappig was een mevrouw die op de steiger stond te wachten met haar honden, geit en varken

In de Sounds zijn we ook gaan mountainbiken. Die dag was vol avontuur en zullen we niet snel vergeten. .. We zouden een deel van de Queen Charlotte Track gaan fietsen (ik zei tegen de vrouw in het infocentre dat we de Queen Elizabeth tocht wilden doen...) en voor de beginnende mountainbiker zit daar 1 mooi stuk in. Suske, als ervaren tour-de-france-kijker , vond zichzelf wel een gevorderde rijder en nam er nog een extra stukje van de track bij. 600m bergop.... Gelukkig was er voor mij een asfaltweg die om de berg heenloopt, zodat we elkaar na Suskes helse beklimming weer zouden ontmoeten om vervolgens samen het laatste, en makkelijke, stuk te doen! Zo gezegd, zo gedaan... zou je denken...

Rich ging op pad, met zijn fiets in de hand, omdat de helling te steil was om te fietsen... en ik ging bergaf het asfalt op! Ik ben een aantal keren gestopt om foto´s te maken van de mooie bergen, maar op een gegeven moment bekroop me het gevoel dat ik verkeerd aan het rijden was... Ik reed echter in the middle of nowhere en er kwam vrijwel geen auto voorbij...Toen ik eindelijk een auto zag en die man probeerde te stoppen, zwaaide hij vrolijk terug en reed door... Dus ik besloot Suske te bellen. Die bleek pas net (na 3 kwartier) op zn fiets te zitten, omdat het pad eindelijk ietsje minder steil was... We bespraken de route die ik genomen had en kwamen tot de conlcusie dat ik gewoon goed ging (die vrouw had ook nog gezegd: ´you can´t miss it´...). Nadat ik opgehangen had, reed ik ineens door een heel klein gehucht en ik zag een man staan. Ik ben teruggereden om toch even zeker te weten dat ik goed ging. Die man keek me aan en zei: ´Mistletoe Bay?! Thats wáy back!´. Oeps... ik was al bijna een uur de verkeerde kant op aan het rijden! Ik begon vol goede moed terug te fietsen, maar op een gegeven moment zakte de moed me in de schoenen. Dit zou ik zo niet redden... Er was maar 1 optie: liften! Ik bleef fietsen totdat ik een auto achter me hoorde en ik zwaaide. In eerste instantie zwaaiden deze mensen ook vriendelijk terug en reden door, maar gelukkig zagen ze dat er iets aan de hand was en stopten ze alsnog. Het waren een Duitse jongen en een Pools meisje in een busje en dus mocht ik mijn fiets achterin gooien en meerijden! Ik was zo blij! Heb ze wel 10x bedankt haha! Ze hebben me zelfs bij de ontmoetingsplek met Suske afgezet, waardoor ik er nog eerder was dan hij!

Toen ontving ik een telefoontje van Suske die verdwaald was en de ontmoetingsplek niet kon vinden... Hij was een pad ingegaan dat zo smal was dat hij met zijn fiets op zijn schouders langs de afgrond moest schuifelen. Dat kon ook niet goed zijn, dus hij heeft vervolgens de mensen van de mountainbike-verhuur gebeld haha. En uiteindelijk zijn we dan toch herenigd op de afgesproken plek! We hadden allebei een hard hoofd in de rest van de tocht. Wat mij betreft hadden we de eerste de beste boot mogen pakken, maar gelukkig hebben we dat niet gedaan, want het tweede deel was super!! Een klein beetje bergop en heel veel bergaf (wat heel hard ging!), over stenen, water, bruggetjes etc. Superleuk! Ik was helemaal in mijn nopjes en vergat op Suske te wachten (jaja, ik moest op hem wachten en niet andersom ). Op een gegeven moment dacht ik dat ik krakende takken achter me hoorde en daarna hoorde ik Suske ´Paula!´ roepen. In eerste instantie schrok ik, maar toen hoorde ik hem lachen en vroeg ik of ik terug moest komen (dat heb ik nog vaak moeten horen hoor: dat hij om hulp riep en ik vroeg of ik daarvoor terug moest komen haha) en hij zei: ´ja en neem je camera mee´.... Suske lag in het ravijn! Hij was zo hard bergaf gescheurd dat hij zijn remmen iets te hard in had geknepen, waardoor hij abrupt tot stilstand kwam en omver kukelde, het ravijn in! Gelukkig was het een plek met veel bomen en begroeiing waar hij in was blijven hangen haha! Uiteraard heb ik hem, na wat foto´s, gered! We waren uiteindelijk maar nét op tijd bij de finish om de boot terug te pakken... Een memorabele tocht...!

Onze volgende stop was Kaikoura, een kustplaats die bekend staat om haar wildlife! We besloten eerst te gaan zwemmen met zeehonden. Toen we bij het kantoor aankwamen, zei die vrouw meteen al dat er die dag weinig activiteit was in het water maar dat we het zouden proberen en eventueel (een deel van het) geld konden terugkrijgen. Er lagen al een paar mensen uren kansloos te dobberen toen wij aankwamen. Helemaal ingepakt, want het water was ijskoud! Er waren inderdaad weinig zeehonden in het water. Op een gegeven moment werden we weer melig en riep Suske tegen die zeehonden dat ze vooral lekker op de rotsen moesten blijven liggen want dan kregen we tenminste nog wat geld terug haha! Maar helaas, geen geld terug, want uiteindelijk hebben we 2 close encounters gehad. 1 zeehond kwam een paar keer hard voorbij zwemmen en ook echt vlakbij! 1x zelfs met zijn bek open recht op me af: dat was de eerste keer dat ik een zeehond niet zo schattig vond haha! En 1 andere zeehond hing een tijdje ondersteboven in het water om eens te bekijken wie die vreemde snuiters waren... Verder durfde geen enkele zeehond de zee in door ons haha! Uiteindelijk was het een leuke ervaring, maar zoals met al dat soort ´zwemmen met´ activiteiten: je verwacht er heel veel van, je springt in het water zodra het dier in kwestie voorbij zwemt, als je geluk hebt zie je hem meer dan 1x voorbij zwemmen en *poef* dat was het al! Zodat je achterblijft met een gevoel van: oh... was dat het nou? Terwijl het natuurlijk wel heel bijzonder is!

De volgende dag hadden we echter een nog mooiere tour, namelijk de Albatros Encounter. Weten jullie nog dat we in Dunedin niet mee mochten naar die tour en die vent net deed alsof we heel blij mochten zijn dat we er 1 zagen vliegen op kilometers afstand? Nou nu weten we zeker dat hij uit z´n nek kletste! Albatrossen (vooral 1 soort, de Royal) zijn heel groot, want hun vleugels hebben een spanwijdte van max. 3.4 meter! Dus we dachten: daar komt zometeen een hele grote vogel aanvliegen! Nou, dat was een understatement, want hij kwam recht op ons afvliegen en we riepen allebei: ´WOOOOOW!´ Hij was GROOT! Niet normaal! Ik wist niet dat er zulke grote zeevogels bestonden! En zodra hij op het water dobberde, zag hij er superschattig uit, als een grote knuffelbeer(vogel)! We waren fan! Er kwamen ook allemaal andere soorten zeevogels naar de boot en ik ben helemaal geen vogelaar maar daar zaten ook mooie exemplaren tussen! Zie de foto´s die ik er straks opzet Verder zagen we heeeeel veel Dusky Dolphins (de dag ervoor zwommen er ook al een paar met onze boot mee!) en zelfs in de verte een walvis! De gids was ook een hele enthousiaste man, dus een supergave trip!

Vlakbij Kaikoura is een waterval die ons aangeraden werd. Hier laten zeehonden namelijk hun pups achter in de winter, als ze zelf op zee gaan vissen. We hoorden dat je heel dichtbij kon komen. Het was echt bizar! Een mooie waterval met daarvoor een poel en die poel wemelde van de pups die als een dolle heen en weer aan het springen waren! Ook het beekje dat uit die poel voortvloeide zat vol met pups! Heel leuk!! En Suske bleek de Cesar Milan van de zeehonden, want hij klopte op zn knie en riep een pup en die sprong zowat op z´n schoot!

Suske en ik hebben onze laatste dag samen in Christchurch doorgebracht. We wilden wat zien van het oude centrum en we wisten wel dat er wat gebouwen waren getroffen door de aardbeving, maar het hele oude centrum bleek niet meer toegankelijk! Er waren allerlei sloopwerkzaamheden aan de gang. In hippe gekleurde containers zaten nu de café´s en winkels. Bizar! De botanische tuinen en de rivier de Avon die door de stad stroomt, waren het enige dat we hebben kunnen bewonderen. ´s avonds zijn we, na een emotioneel afscheid van onze trouwe B.B., in het vliegtuig gestapt naar Auckland.

Nog 1 nacht samen en toen heeft Suske mij na het ontbijt (in een ware vreetschuur vol met klanten die de 100 kilo allang gepasseerd zijn) alleen achtergelaten....

Met Suske onderweg naar Nederland moest ik het zelf zien te rooien Ik ben naar Auckland centrum gegaan om bij de i-site (toeristen-informatiecentrum) mijn laatste dagen op het noordereiland te regelen. Na 1,5 uur (!) waren we eruit! ´s avonds in het hostel kwam ik Marlon weer tegen! Leuk om even bij te kletsen en haar tips voor Australie te horen!

De volgende dag ben ik met een georganiseerde tour naar Rotarua gegaan. Dit plaatsje ligt in vulkanisch gebied en je ziet overal (uit putten, in de achtertuin van mensen, in het park etc) stoom uit de grond komen. Hete stoom, want slechts een halve meter onder de grond bevindt zich kokend heet water! Alle huizen en hotels verwarmen zich daarmee en overal zie je spa pools! We zijn geysers gaan bekijken en allerlei borrelende modder- en waterpoelen. Het leek wel science fiction! Een keer in de zoveel tijd komt er een nieuwe plek bij waar stoom uit de grond komt. Niet zo fijn als je huis daar staat... Onze gids vertelde over een hele oude boom die hij in 5 uur tijd uit de grond zag komen. Nu ligt er op die plek zo´n hete modderpoel! Iets minder was het verhaal over een dronken jongen die in een van de waterpoelen was gesprongen. Die poel is 160 graden heet...

We hebben ook een heus Maori-optreden gezien! Met zang en dans, o.a. de Haka (wellicht bekend van de All Blacks, het rugbyteam van NZ, die deze dans voor elke wedstrijd uitvoert). Erg leuk! En de schaarsgeklede mannen die meedansten hadden daar natuurlijk niets mee te maken...!

En nog een hoogtepunt: ik heb heel veel kiwi´s gezien tijdens de tour! Ik ben zelfs adoptiemoeder geworden van een hele knappe baby-kiwi genaamd Quake! Kan m´n geluk niet op haha!

In het hostel in Rotarua kwam ik op mijn kamer een zwitsers meisje tegen die me superbekend voor kwam. Wat bleek, ze had samen met Suske en mij de wildlifetour gedaan (zij mocht wel de albatrostour doen haha)! Heel toevallig! We zijn samen die avond naar de Polynesian Spa geweest. Tja als je in vulkanisch gebied bent, moet je natuurlijk ook even genieten van die hete poelen! Geen 160 graden hoor haha, maar wel rond de 40 waardoor ik op een gegeven moment bijna van mn stokkie ging Verder heerlijk ontspannen, met als enige nadeel dat die baden (net als heel Rotarua) stinken naar rotte eieren haha! Schijnt te wennen als je er woont...

De volgende dag met de bus naar Tongariro National Park gegaan. Samen met Daniel (duitser) en Alejandro (colombiaan) heb ik daar een 5 (!) uur durende wandeling gemaakt door het vulkanengebied. Het regende en waaide en het was mistig, dus we waren al snel doornat en hadden ook nog eens niet de uitzichten waar we op hoopten! - Mmm, zou het dan toch Suske zijn die voor mooi weer en prachtige uitzichten zorgt..? – Het was in ieder geval wel beter dan de hele dag in het hostel rondhangen, want het dorp was helemaal uitgestorven haha. Uiteindelijk toch wel 1 mooi uitzicht op een helderblauw kratermeer, zelfs met regenboog! Voor het tweede meer dat we bezochten, moesten we een hele steile vulkaanhelling op (200m omhoog) en de wind blies hárd en het was kóud! Werd bijna omver geblazen! En we zagen helemaal niets door de mist haha! Toch leuk avontuur Onderweg ook nog een mooie waterval gezien, dus ach, het was niet voor niets . Toen we weer opgehaald werden, brak ineens de lucht open en zagen we ineens toch nog de top van Mt. Ruapehu, de hoogste vulkaan. Die colombiaan zei lachend: ´let´s go again!´ terwijl we daar helemaal moe en verkleumd stonden haha! Mt. Doom, uit Lord of the Rings had ook te zien moeten zijn, maar zelfs toen de lucht openbrak bleef hij bedekt met wolken! Ik voelde me net Frodo tijdens zijn helse tocht naar Mt Doom! Maar hij vond hem tenminste nog...

Vanuit het nationaal park weer met de bus teruggegaan naar Auckland. Dat is echt een grote stad! Veruit de grootste in NZ. Beetje geshopt, in het park gezeten, naar de bios geweest (heerlijke zwijmelfilm The Lucky One) en de skytower opgegaan voor een mooi uitzicht over Auckland op 220m hoogte! Prachtig uitzicht inderdaad, hoewel ik in eerste instantie bijna in paniek raakte door de hoogte en het liefst meteen die lift weer was ingerend haha! Na een poosje kon ik gelukkig wel genieten van het uitzicht. Wel bijzonder: overal zaten Aziaten op de grond met hun gezicht naar de ramen toe te bidden.

Als je het observatiedeck te saai vindt, kun je ook een begeleide wandeling maken buitenom, zonder glas dus en op een smal rooster... óf je kunt de Skyjump doen, waarbij ze je eerst 5m laten zakken om je van het uitzicht te laten genieten om je vervolgens helemaal naar beneden te laten storten... wat bezielt mensen ;)

Gisteren ben ik naar Wakworth gegaan, een stadje dat een uur boven Auckland ligt. Hier heb ik eindelijk weer eens op een paard gezeten! Echt een geweldige rit, want ik was alleen met de gids, dus ik mocht alles doen wat ik wilde! Op die stal werkte ook een Nederlands meisje en zei vertelde me dat de meeste paarden die ze hebben hele trage paarden zijn, zoals manegepaarden, ´maar´, zei ze, ´de jouwe is heel leuk, want dat is een ex-racepaard!´. Slik! Een racepaard? Zoals altijd als ik ergens voor het eerst ga rijden, sloeg de schrik me om het hart en vroeg ik me af wat voor wilde hengst ik nu weer zou krijgen... Maar, ook zoals altijd, was het een geweldige rit! Leap of Faith (tja als racepaard kun je niet gewoon Misty heten natuurlijk) was lekker voorwaarts, maar ook heel braaf. Echt een toppaard! Het racen zat er zeker nog wel in, want elke keer als we harder gingen, gooide hij z´n hoofd omhoog en oren naar voren, zo van: gáán! We zijn veel buiten de ruiterpaden gegaan, zijn heuvels keihard op gegaloppeerd, door het regenwoud tussen de boomwortels door gereden, hadden prachtige uitzichten over de groene heuvels en zijn zelfs langs een glad modderpad naar beneden gegleden (dat was best eng, want ik mocht niet aan de teugels trekken zodat het paard zelf z´n weg kan vinden. Logisch, maar ik houd van controle haha). Ik vertelde het meisje dat me meenam dat ik springen ook leuk vind, dus toen gingen we in een weilandje nog wat hindernissen springen! Super! En Faith was ook duidelijk spring-fan, want zodra hij door had dat we gingen springen, was hij niet meer te stoppen haha! Ook over een rij tonnen gesprongen, dus mijn grenzen weer verlegd Ex-racepaarden schijn je echt voor 130 Euro te kunnen kopen! Anders eindigen ze bij de slachter... Jammer dat verschepen zo duur is haha! Een racepaard dat veel wint is daarentegen echt miljoenen waard!

Vanavond vlieg ik terug naar Australie, naar Brisbane. Daar zie ik Nick, een jongen die ik nog ken van mijn reis door Afrika! Voor de mensen die mij op mijn Australische nummer niet konden bereiken de afgelopen weken: dat klopt, die deed niets! We hadden wel een NZ-nummer, maar na een paar keer gebruik bleek die ook kuren te vertonen, dus daarom heb ik dit nummer nooit doorgegeven. Vanaf 2 mei ben ik weer bereikbaar op +61451525968. Van Marlon begreep ik dat zij heel vaak geen bereik heeft gehad op haar nummer, dus wie weet volgt er nog een keer een nieuwe... zucht!

Ik kijk erg uit naar de 25 graden in Australie, maar ik vind het wel jammer om NZ gedag te moeten zeggen! Wat een prachtig land! Het zuidereiland was absoluut het mooist, ookal is het eigenlijk niet te vergelijken met het noordereiland, dat met haar vulkanen en oneindige groene heuvels ook zeker de moeite waard is! Maargoed: op naar nieuwe avonturen Down Under!

Heel veel liefs van mij!

Kajakken, extreme sport, wildlife en meer ;)

Lieve allemaal!

Op speciaal verzoek van ons zussie Sas die gister jarig was hierbij een nieuwe blog! We maken zoveel mee dat wekelijks bijschrijven ook wel nodig is, anders ben ik de helft kwijt Ik ga proberen het wat korter te houden, maar daar heb ik nogal moeite mee, dus kleine kans dat het lukt haha!

Inmiddels zijn we in het Fjordland National Park geweest. Het grootste NP van Nieuw Zeeland en inderdaad supermooi! We hebben er een boottocht gemaakt in de Doubtful Sounds en een kajaktocht in de Milford Sounds. Tijdens de boottocht was het wat mistig en miezerig, maar in het geheel mogen we nog steeds erg blij zijn met het weer! Van de vele regen die hier jaarlijks in NZ valt, hebben we gelukkig nog weinig gemerkt! Vanmiddag zelfs even heerlijk aan het zwembad liggen zonnen!

Maargoed, de Sounds We begonnen de boottocht met een rondje op het Manapouri-meer, dit was al erg mooi, want het meer wordt omringd door hoge bergen. Daarna brachten we een bezoek aan een powerstation. We reden door een lange donkere tunnel de berg in en konden toen in een ruimte een deel van het proces bekijken. Kort gezegd: het water uit het meer wordt gebruikt voor het opwekken van energie. Toch best interessant om te weten! Suske en ik waren vooraf wat sceptisch.... maar inmiddels geloof ik dat het Suske´s mooiste NZ-ervaring is haha! Na dit bezoek gingen we de boot op om Doubtful Sounds te bekijken. Ondanks de mist erg mooi! We hebben tussen de fjorden (door gletsjers gevormde bergen) door gevaren, 3,5 uur lang (de choc-chip koekjes aan boord maakten het nóg leuker)! Ook nog een korte stop gemaakt bij rotsen waar zeehonden op lagen. Dat blijft leuk om te zien!

De volgende dag waren we wel toe aan een wat actievere besteding van de dag en zijn we in een kajak gestapt. Het was prachtig weer en in een kajak tussen de fjorden doorvaren is nog veel indrukwekkender! Je voelt je dan erg klein ineens... In de ochtend is het erg koud en we worden dan ook voorzien van: een muts, thermolegging, thermoshirt, wetsuitvest, fleecetrui en regenjas! Nou niemand had het koud hoor We zijn heel dicht langs de fjorden gevaren en dat is erg bijzonder. We hebben ook hier zeehondjes zien liggen. Ook zijn we heel dicht naar een grote waterval toe gevaren: onze gezichten waren helemaal nat van het water en we werden vanzelf van de waterval weggeblazen. Na de lunch zijn we zeilend terug gegaan: alle kajaks bij elkaar, waarbij de buitenste allebei een uiteinde van een doek vasthouden, in de wind varen en we gingen vanzelf! Erg leuk!

Na onze avonturen in de Sounds zijn we vertrokken richting Queenstown een leuk, toeristisch stadje dat vooral bekend staat om de extreme sporten die je er kunt beoefenen. Suske wilde dat weleens beleven en meldde zich aan voor een bungeejump van 43 m! Zelf had ik daar dankzij mn sprong in Uganda (de engste seconden uit mn leven) geen behoefte aan, dus ik fotografeerde en filmde! Suske en ik omhelzden elkaar, zeiden nog even dat we van elkaar houden en daar ging hij: dapper en vol goede moed, de brug op! Ik stond klaar met mijn camera toen ik hem zag verschijnen. Ik had het idee dat hij alvast even mocht kijken hoe diep het was, omdat hij een aanzienlijk stuk vanaf de rand bleef staan, een blik naar beneden wierp en zich vast bleef houden... Later bleek echter dat hij al mocht springen, maar hij dat zelf ineens niet meer zo´n goed idee vond Die man zei dat hij dichterbij moest gaan staan, waarop Suske slechts enkele millimeters opschoof richting de afgrond. Hij kreeg zelfs het publiek op zijn hand, want naast mij riep iemand: ´Let go man!´ Uiteindelijk sprong hij: op zn hurken, zoals een kind voor het eerst in het zwembad springt Maar hij sprong wel! En het publiek juichte en klapte harder dan bij alle andere springers!

Midden in Queenstown ligt ook een mooi meer met bergen (de Remarkables) ernaast. We zijn naar een Underwater Observatory geweest waar je de (enorme!) vissen kunt zien die in het meer zwemmen en je de eendjes naar de bodem kunt zien duiken. We zijn ook naar het kiwi & birdlife park geweest, omdat ik heel graag kiwi´s wilde zien. Voor degenen die ze niet kennen: kiwi´s zijn bruine vogels met een hele lange dunne snavel die niet kunnen vliegen en alleen in NZ voorkomen. Ze lopen een beetje zoals Suske: alsof ze op zoek zijn naar dubbeltjes op de grond (je weet wel, Johan ). En als ze rennen doen ze dat ineengedoken alsof ze het heel stiekem willen doen. Ik ben groot fan! In het park fokken ze kiwi´s om ze in het wild weer uit te zetten. De kiwi is een ernstig bedreigde diersoort, voornamelijk door de roofdieren die zijn uitgezet door de mens. Het souvenirwinkeltje was dan ook gevuld met bont van possums en het kopen daarvan werd zelfs aangeraden. Nu snap ik het probleem met de uitheemse roofdieren inmiddels heel goed, maar ik denk nog steeds aan dat moment in Sydney waarop ik possums in het park zag en helemaal uitzinnig was! Geen possumbont aan mijn lijf, maarja, dat zal vast niemand shockeren

Terug naar de kiwi: we hebben ze gezien! 1 van de kiwi´s wordt binnenkort uitgezet, omdat hij dan groot en sterk genoeg is om de roofdieren te weren. Ze kunnen namelijk hard trappen die kiwi´s!

Na Queenstown zijn we afgereisd naar Fox Glacier, jawel, om een heuze gletsjer te bewandelen! De Fox is 1 van de 3 gletsjers in de wereld die in een warm klimaat blijft bestaan. De anderen zijn Franz Josef (ook NZ) en een gletsjes in Argentinie. De wandeling kon niet gepland worden op de dag die wij wilden dus we hadden onverwachts een vrije dag. We zijn toen zelf een wandeling gaan maken om de Fox Glacier te bekijken. Het regende maar dat mocht de pret niet drukken... We zagen de gletsjer vanaf een afstand en de ijslaag leek ons niet erg dik, dus we waren (alweer) sceptisch... dat zou een wandeling van niks worden... Nou niets was minder waar! We hebben de volgende dag op 100 meter dik ijs gelopen! De organisatie had ons voorzien van dikke skisokken, bergschoenen en spikes voor onder de schoenen, dus zelfs wij kwamen niet voor verrassingen te staan De gids liep voorop en sloeg met een pikhouweel ijs weg, zodat wij gemakkelijk konden volgen. Op sommige plekken had stromend water een soort tunnel gevormd in het dikke ijs waar we doorheen konden lopen/kruipen. Een ontzettend gave trip! En de zon scheen ook nog!

´s avonds hebben we zelf nog een wandeling gemaakt om gloeiwormen te zien. Je moest het bos doorlopen in het donker en dan kon je ze zien branden! Hele ieniminie wormpjes die een heel fel licht uitstralen, overal om je heen. Bijzonder op te zien! Suske en ik hebben er optimaal van kunnen genieten, omdat we (goed voorbereid als altijd) geen zaklamp bij ons hadden en het donkere bos in zijn gegaan in het zwakke schijnsel van mijn oude, trouwe Nokia We kwamen niemand tegen, dus het was best eng in het begin. Later bleken we ons beiden zorgen te hebben gemaakt over eventueel verdwalen en overnachten in het bos haha! Gelukkig was er maar 1 pad en zijn we het bos weer veilig uitgekomen.

De komende dagen gaan we Abel Tasman NP ontdekken: lopend (we worden professionele hikers hier), met de watertaxi en weer kajakkend! Ik kan ook voor Suske spreken door te zeggen dat we erg onder de indruk zijn van de schoonheid van NZ! Het houdt gewoon niet op! Zoveel mooie bergen, kleuren, bomen, meren etc. Bijna teveel om te bevatten! Ik ga zo ook wat foto´s plaatsen, zodat jullie mee kunnen genieten! Tot snel weer!

Heel veel liefs van ons!

Suske en Wiske herenigd in Nieuw Zeeland!

Lieve mensen,

hier ben ik weer met een update! De laatste keer dat ik schreef, zat ik nog in Byron Bay, Australie en inmiddels ben ik samen met Suske in Nieuw Zeeland! In Byron hebben Menieke en ik nog een lesje yoga gevolgd. Dat was leuk, alhoewel die man iets té zweverig was: ´You are the trees…. you are the raindrops.... you are the birds....´ haha! Het regende die dag in Byron dus we besloten daar een dagje eerder te vertrekken. En weer hadden we geluk met het weer en leek het alsof we de zon tegemoet reden. In Brisbane was het bloedje heet en hebben we niet veel meer gedaan dan door het centrum slenteren en aan de citybeach (de lagune) liggen. We moesten ook onze gele vriend terugbrengen naar het verhuurbedrijf en wat andere praktische zaken regelen. Op dinsdag (de 3de) namen we in alle haast afscheid (we zaten nog lekker te ontbijten toen mijn lift naar het vliegveld ineens al voor de deur stond) en gingen we beiden (voorlopig) onze eigen weg.

Rich ontmoette ik op dinsdagavond op het vliegveld in Auckland! Hij was daar al een dagje zodat hij bij kon komen van de lange vlucht, voordat we op pad gingen. We hebben nog diezelfde avond een vlucht gepakt naar Christchurch op het Zuidereiland, omdat we samen in 3 weken op dit ene (en volgens velen: mooiste) eiland willen rondreizen! We sliepen die nacht in een klein huisje in een Holiday Park en hoewel we moe waren, sliepen we beiden slecht omdat het ijs- en ijskoud was in die hut! Sindsdien zetten we in accomodaties voor het slapengaan de verwarming even aan ;)

De volgende dag hebben we onze huurauto opgehaald en in plaats van de beloofde Nissan Sunny stond daar een babyblauwe ieniemienie Daihatsu op ons te wachten! We noemen hem liefkozend onze Baby Benz ;) Tijdens het rijden kwamen we al snel in de bergen terecht. Nieuw Zeeland is echt prachtig! Onze eerst stop was Lake Tekapo, een helderblauw meer. Dit is niet het laatste prachtige meer dat we zien, want blijkbaar kleuren sommige meren hier turqoise blauw door kleine rotsschilfers die erin drijven. We hebben meerdere keren vol verbazing staan kijken, zó blauw! Uiteraard halen we ook om de haverklap ons fototoestel tevoorschijn ;)

Vervolgens zijn we richting Mount Cook gereden. Al lange tijd zien we in de verte een besneeuwde bergtop die afsteekt tegen de andere bergen. Zodra we vlakbij zijn, valt het kwartje: dat is Cook! We slapen in een kamer op een kampeerplaats en hebben mooi zicht op Mount Cook en de omliggende bergen. De volgende dag gaan we een wandeling van 3 uur maken (Hooker Valley Trail) om de berg van dichterbij te bekijken. We hebben, net als de dag ervoor, ontzettend geluk met het weer: helderblauwe lucht en volle zon! Het gebied is prachtig! De wandeling redelijk hels ;) Uiteindelijk komen we aan bij het eindpunt: een gletsjermeer onderaan Mount Cook. De ijsschotsen drijven erin! Zeer de moeite waard deze wandeling en we rijden dan ook met een voldaan gevoel verder richting Oamaru.

We hebben gehoord dat je hier getuige kunt zijn van pinguins die na een dagje vissen weer terugkeren op het strand om hun nestje op te zoeken! We gaan eerst naar een uitkijkpunt waar de geeloog-pinguin thuiskomt (deze komt alleen in NZ voor). We staan even te turen en ik zeg op een gegeven moment tegen Rich: ´zie je die zeehond daar op strand?´ en ik probeer mijn lachen in te houden omdat ik denk dat ik hem naar een stuk hout laat kijken. Hij pakt z´n verrekijker erbij en het blijkt echt een zeehond haha! We ontdekken er nog 4 op datzelfde stukje. Goede schutkleur ;) Uiteindelijk zien we ook een paar pinguins terugkomen uit de zee! Erg grappig om te zien. Ze verschijnen aan het oppervlak, zwemmen nog even als een eend rond om te kijken of de kust veilig is en waggelen dan aan land. En verbazingwekkend genoeg lopen (springen) ze de vrij steile bergen op naar hun nesten! We zien 1 pinguin die aan land komt en kwetterend lijkt te wachten op zn maatje die nog moet komen. Hij is onrustig en gaat uiteindelijk zelfs kwetterend terug de zee in. Ik ben al even bang dat we getuige zijn van een pinguin die zijn vriendje nooit meer zal vinden, maar gelukkig zien we hem op een gegeven moment uit het water stappen en snel richting de heuvels lopen met.... zn maatje! Kon ik toch nog goed slapen die nacht ;)

Diezelfde avond gaan we ook kijken naar blauwe pinguins die aan land komen. Dit blijkt 1 grote toeristische happening. We zitten met heel veel anderen op een tribune (!) en terwijl 2 medewerkers wat informatie geven en iedereen in het gareel houden, zien we tot 2x toe een groepje (´raft´) pinguins aan land komen. Deze pinguins zijn slechts 30 cm! Na deze rafts komen er vast nog meer, maar we hebben het wel gezien daar met al die toeristen ;) Ik word er zelfs rebels van en maak stiekem een foto van de pinguins als de medewerkers even uit mn buurt zijn, terwijl dit niet mag haha (zonder flits, dat dan weer wel)!

De volgende dag rijden we naar Dunedin. Hier regelen we een wildlifetour voor die middag. We gaan in een klein busje op pad naar de Otago Peninsula, een schiereiland dat grenst aan Dunedin. Hier gaan we eerst albatrossen bekijken. Koninklijke albatrossen welteverstaan, die een spanwijdte kunnen hebben van wel 3.4m! Voor een bezoekje aan de broedkolonie had je extra bij moeten boeken. Wij wisten dit niet, maar alsnog bijboeken kon ook niet omdat de groep te groot was. In plaats daarvan hebben we 50 min (!) met de verrekijker staan turen boven de zee op zoek naar een vliegende albatros. En ja hoor, we hadden geluk. Rich en ik waren inmiddels al melig, aangezien iedereen helemaal enthousiast was en wij alleen maar dachten: ´leuk zo´n vliegende in de verte maar wij zien liever die donzige (enorme!) kuikens op de nesten!´. Onze gids wilde de pijn voor ons verzachten door te zeggen dat de mensen bij de kolonie deze vliegende niet kunnen zien. Nou joh, wat een voorrecht! ;) Ik besluit mijn lunch te nuttigen....

Hierna kan het natuurlijk alleen maar beter worden. We gaan naar een strandje en daar liggen zeeleeuwen! Zeeleeuwen zijn in tegenstelling tot zeehonden totaal niet schuw en blijven dus gewoon liggen als je ze benadert. We kunnen tot op wel 2 meter afstand komen! De meesten liggen lekker te slapen, maar we zien ook vlakbij 3 zeeleeuwen die aan het ruzien zijn. Superleuke ervaring! Verderop gaan we weer geeloog-pinguins bekijken en ook hier zien we er een aantal aan land komen! Blijft leuk om te zien. Tot slot gaan we een kolonie zeehonden opzoeken en we zien er tientallen op de rotsen liggen! Erg leuk, ookal zijn Suske en ik een beetje verwend in Namibie, waar we een kolonie van 1000-en fur seals hebben gezien!

We zien trouwens bij het zeeleeuwenstrand ook een val met daarin een dode kat. In Nieuw Zeeland horen geen roofdieren thuis, de roofdieren die er zijn, zijn geintroduceerd door de mens. Om de inheemse dieren, zoals de pinguins te beschermen, is de jacht op alle roofdieren (denk aan wezels, ratten, opossums, wilde katten etc) geopend. Ik begrijp de achterliggende gedachte en het belang van het beschermen van de inheemse dieren, maar ik kan het niet laten om te informeren of deze kat niet iemands huisdier is en of hij wel direct dood is in zo´n val... Die dieren kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat wij mensen er zo´n zooitje van maken!

Al met al is de tour toch geslaagd! Alhoewel we inmiddels al deze dieren ook zonder gids (en bijbehorend geldbedrag) gezien hebben! Vandaag zijn we namelijk naar het gebied genaamd The Catlins gegaan en hier hebben we rondgereden en een aantal mooie punten bezocht! We hebben een waterval in een regenwoud gezien en Jacks Blowhole: een gat middenin de berg (200m van de zee) waar via een tunnel zeewater in terecht komt dat flink woest heen en weer klotst. We hebben ook een mooie wandeling gemaakt naar een vuurtoren die prachtig tussen de bergen en rotsen ligt. Deze rotsen waren bedekt met zeehonden! Verder zijn we naar een strandje gegaan waar zeeleeuwen vaak komen en hebben hier weer tussen de zeeleeuwen gestaan, maar dit keer zonder gids en zonder andere toeristen! Nog beter dus! Hoogtepunt was een té schattige baby-zeeleeuw, die zich in allerlei bochten ging wringen als we dichterbij kwamen alsof hij dacht: ´Ha gezellig! Eindelijk iemand om mee te spelen´ ;)

We missen stiekem de Afrikaanse safari´s wel een beetje, dus deze ontmoetingen met zeeleeuwen maken veel goed!

Morgen gaan we ons tourtje Catlins afmaken met nog een waterval en grotten. Daarna vertrekken we richting de fjorden, waar we gaan kajakken en varen. Ben benieuwd, we houden jullie op de hoogte!

Liefs van Suske en Wiske!

Byron Bay

Hallo allemaal, daar ben ik weer met nieuwe avonturen!

We zijn sinds maandag in Byron Bay, een heel gezellig stadje! We hadden al veel goede verhalen gehoord en die kloppen aardig. We zitten in een hostel vlakbij het strand en ondanks de slechte voorspellingen is het hier elke dag zonnig en bloedheet! We beginnen dan ook eindelijk een mooie kleur te krijgen! Gelukkig maar, want we irriteren ons al weken aan al die perfect gebruinde lichamen om ons heen

Byron Bay ademt de sfeer uit van een zonvakantie met de mooie stranden, vele toeristen, uitgaansgelegenheden en surfwinkeltjes. We blijven tot zondag nog hier, dus we hebben het goed naar ons zin! We hebben heel veel aan het strand gelegen, maar toch ook wel een aantal behoorlijk actieve dingen gedaan! Het strandhangen ga ik ook geen 6 maanden volhouden, dus een beetje actie op z´n tijd is meer dan welkom! En zonnige stranden hebben we in Spanje ook, dus als ik alleen daarvoor ga dan had ik me de lange reis kunnen besparen!

Maandag zijn we meteen na aankomst op het strand neergeploft. We waren bang dat het de laatste zonnige dag zou zijn, maar we hebben dus veel mazzel gehad! ´s Avonds zijn we wat gaan drinken in een bar aan de overkant van de straat waar een Spanjaard (ja soms waan je je hier echt in Spanje, Lloret de Mar is er niks bij haha) heel mooi aan het zingen en gitaar spelen was. Er zat daar ook een behoorlijk luidruchtige groep Australiers waar we op een gegeven moment mee aan de praat raakten. Ze nodigden ons uit voor een strandfeestje, maar het begon keihard te regenen dus uiteindelijk hebben we in hun vakantiewoning (ze kwamen uit Sydney) wat met ze gedronken. Pap en mam, het waren mannen én vrouwen hoor

Heel leuk om met de locals te kletsen over Australie en tips te vragen! Rond een uur of 12 gingen we terug naar het hostel. Daar ontmoetten we onze kamergenoten, een Australier en een N-Zeelander. Zij gingen met een stel nog iets drinken op het strand dus wij besloten, met onze wijn in de hand, mee te gaan! Uiteindelijk tot 3 uur gekletst, dus dat was een geslaagde avond!

Dinsdag zat er daardoor niet veel meer in, behalve op het strand neerploffen haha! En een beetje shoppen. Alles is echt giga duur hier, dus vooral ´kijken, kijken, niet kopen´!

Woensdag was het hoogtepunt van de week, want we gingen zeekajakken! De eerste uitdaging was de zee inkomen, door de hoge golven heen, zonder om te slaan... Uiteraard kregen we wat hulp van de ervaren kajakkers die ons een behoorlijk stuk door de goven duwden. Maar daarna moesten we toch echt zelf aan de bak en keihard peddelend door de hoge golven! En het is ons gelukt hoor

Eenmaal in rustigere zee konden we iets rustiger peddelend op zoek gaan naar wildlife. En dat duurde niet lang, want al snel spotte één van de instructrices een dolfijn! En nog 1.... en nog 1.... en nog 1..... we werden omringd door minstens 20 dolfijnen! Ze kwamen heel dichtbij en sprongen uit de ons tegemoetkomende golven! Het was zo gaaf!!! Menieke en ik zaten beiden met de tranen in onze ogen door deze bijzondere ervaring! Wilde dolfijnen die er zelf voor kiezen om ons op te zoeken en even een showtje weg te geven! Geweldig!! Het leek ook bijna alsof ze, aangemoedigd door ons gejoel, nog een paar sprongetjes extra maakten Geen enkele dolfijnenshow op aarde kan tippen aan een ontmoeting met wilde dolfijnen! Want daar horen ze natuurlijk ook, in het wild!

Het is dat we uiteindelijk vanwege de tijd terug moesten varen, want de dolfijnen bleven de hele tijd in onze buurt. Ik wilde helemaal niet weg, hoewel ik wel een lichte zeeziekte begon te ontwikkelen haha! Het terugpeddelen was heel zwaar! Het leek alsof het strand maar niet dichterbij kwam. En toen stond ons de laatste uitdaging te wachten: terug het strand op door de hoge golven. Ik dacht dat we ons gewoon mee konden laten voeren met de golven, maar nee, zo werkte het niet en dat hebben we geweten ook... In eerste instantie ging het heel soepel, want we werden meegenomen door een grote golf en naderden met grote vaart het strand. Daar ging het ook meteen mis, want we dachten: ´ah fijn, we zijn er!´, tot onze boot ineens zijwaarts dreef en een grote golf er tegenaan beukte. We hadden vantevoren instructies gekregen, maar die was ik op dat moment even helemaal kwijt hoor. Het was puur een kwestie van overleven haha! Uiteindelijk bij de 3de golf gebeurde het dan ook: we kapseisden! Ik weet niet precies hoe ik het voor elkaar kreeg, maar Menieke kon nog uit de boot springen, terwijl ik meegesleurd werd en uiteindelijk met de kajak op mn hoofd in het water eindigde! Ik zag het water naderen en dacht dat ik zou verdrinken (ik schijn geschreeuwd te hebben...), maar aangezien we al praktisch op het strand waren, werd de kajak binnen no-time van me af getrokken en besefte ik dat ik helemaal niet kon verdrinken daar

Was echt een supergave tour! Ik zal straks wat foto´s online zetten, maar de grootste aanrader is het filmpje dat ik op Facebook gezet heb. Daarin zie je een deel van de show die de dolfijnen gaven!

Die avond hebben Menieke en ik trouwens voor het eerst gekookt! En ook meteen een pasta waar we 3 dagen van kunnen eten! Niet dat dit de smaak ten goede komt, maarja het leven van een budget-backpacker gaat nu eenmaal niet over rozen ;)

Gisteren zijn we ook weer heel actief (en ook creatief) bezig geweest, want we lazen in de Lonely Planet dat het mogelijk was om circusles te krijgen en dat wilden wij weleens proberen! Dus we hebben gisteren aan de trapeze gehangen! We hadden twee uur daarvoor nog een wijntje op en toen we de warming-up deden, hadden we daar al meteen spijt van haha! Dit was geen toeristentourtje, maar een serieuze gymles! We zaten in de groep met Rachel uit Sydney, een vrouw die ongetwijfeld ooit als man geboren is en zich ook gedroeg als een relnicht haha! Was onwijs lachen met haar, want ze trok rare gezichten bij moeilijke/zware oefeningen en stortte zich ook en aantal keren wanhopig op de mat, omdat ze er geen kracht meer voor had Het was ook echt behoorlijk heftig, maar wel superleuk om te proberen! Zat ergens ver weg nog wel iets van mijn turnverleden in me haha! Heel ver weg hoor...! We hebben op onze kop in de trapeze gehangen en in van die lange doeken/aerial silks (waar echte profs helemaal in kunnen klimmen, zich in kunnen wikkelen en uitrollen etc, maar daar waren wij nog niet...). Superleuk en een behoorlijke workout! De cooling down was ook nog heel zwaar, dus toen kregen we met z´n 3en de slappe lach en kwam er weinig meer van terecht Trapezefoto´s zet ik zo ook online!

Gisteravond vonden Menieke en ik het tijd worden om eens echt te gaan stappen! De jeugd hier doet dat dagelijks, maar wij als oma´s moeten dat gedoseerd doen, omdat we anders niets meer waard zijn. We gingen eerst iets drinken in een leuke bar met livemuziek, maarja, daar werd niet gedanst... Rond half 12 besloten we dan ook het roer om te gooien en er een onvergetelijke avond van te maken in de meest foute tent in Byron Bay, genaamd: Cheeky Monkey´s! De 20-ers horen we daar dagelijks over praten en we weten dat er weleens wet-tshirt wedstrijden gehouden worden... nouja dan weet je wel genoeg (Ben trouwens heel even weggerend net, want er rende een gigantische kakkerlak voorbij, die nu nog onder de bank zit waar ik op zit.... Ik probeer dapper verder te typen...) Goed, Cheeky Monkeys... we hebben nog nooit zoiets meegemaakt! Iedereen stond op tafels en stoelen te dansen en elke jongen die we aankeken, keek terug met een smachtende blik! We durfden op een gegeven moment gewoon geen enkele gast meer aan te kijken, wantja, als je te lang kijkt, denken ze dat ze beet hebben en komen ze naar je toe voor een praatje of een dansje... We hebben heel uitbundig staan dansen, want ja, daar hadden we zin in: dansen! Maar na een paar uur waren we die hitsige pubers wel zat haha!

Vandaag met een lichte kater maar weer op het strand neegeploft! Morgen beginnen we de dag weer actief, namelijk met een lesje yoga! Yoga is hier helemaal hot en een les met uitzicht op zee leek ons wel wat! Benieuwd hoe goed ik het trek, aangezien ik nu al trapeze-spierpijn heb haha! Zondag rijden we naar Brisbane, waar ik dinsdagmiddag al het vliegtuig pak naar Nieuw-Zeeland voor een nieuw avontuur met Suske!

Ik zal nu wat foto´s online zetten. Waarschijnlijk ook nog een paar van Sydney. Enjoy en tot snel weer! Dikke kus!

Er staan ook nieuwe foto´s online!

Er ging iets mis bij het uploaden, dus jullie hebben geen bericht ontvangen dat ik nieuwe foto´s heb geplaatst. Bij deze dus, want die wil ik jullie natuurlijk niet onthouden

On the road!

G´day mates!

De vorige keer vertelde ik jullie dat ik het niet pikte dat ik de Blue Mountains niet heb kunnen zien door de mist en nu kan ik blij vertellen dat ik ze wel gezien heb! Marlon en ik zijn op maandag met de trein vanuit Sydney naar de Blue Mountains gegaan. Een 2 uur durende treinreis die ons deels door de stad en deels door prachtige bergen voerde! Het weer was stukken beter dan de vorige keer dus we hadden goede hoop, maar waren stiekem toch beetje bang voor plotseling overwaaiende regenbuien haha. Vanaf het station in Katoomba (een schattig bergdorpje dat op sommige plekken ondanks de vele huizen wel uitgestorven leek) zijn we naar het eerste uitzichtpunt gelopen. En ja hoor, daar zagen we ze: de 3 gezusters omringd door oneindig veel mooie bergen! Wow wat een uitzicht! Dat was die treinreis zeker waard! De 3 zusters zijn 3 grote rotsen en het verhaal gaat dat een vader zijn 3 dochters wilde beschermen tegen een eng wezen dat in de bergen leefde. Het wezen zat achter zijn dochters aan en de vader heeft zijn dochters toen in steen veranderd, zodat ze veilig waren. Dit verhaal is waarschijnlijk bedacht om kinderen ervan te weerhouden alleen op pad te gaan in de bergen. Marlon en ik hebben allebei 2 zussen dus extra leuk om de 3 gezusters gezien te hebben

Na het bewonderen van het uitzicht hebben we nog een wandeling gemaakt door de bergen en het regenwoud. Op een gegeven moment kwamen we op een stuk waar het heel kaal was en de boomstammen zwart verbrand leken. Zelfs een deel van het pad dat bestond uit houten planken was weggebrand waardoor we moeite moesten doen om erlangs te komen. We zeiden tegen elkaar dat zoiets in Nederland echt niet zou kunnen en dat het belachelijk was dat er geen bordje stond! Ook verbaasden we ons erover dat we zo weinig mensen tegen kwamen op het pad... Uiteindelijk kwamen we bij een ander uitkijkpunt aan en daar stond ineens een hekje voor het pad waar wij op liepen. De mensen die er stonden keken ook beetje van: Huh? Waar komen die 2 vandaan? Toen zagen we dat op het hekje een bordje hing waarop stond dat het pad dat wij zojuist bewandeld hadden afgesloten was vanwege bosbranden die er gewoed hadden en dat op het betreden van het pad een boete van 300 Dollar stond... oeps! Haha!

Op woensdag was het tijd om het hostel in Sydney te verlaten en de auto op te halen! Sydney was leuk, maar ik was er ook wel aan toe om zelf op pad te gaan en meer te zien van Australie dan alleen de grote stad! Menieke en ik werden bij het verhuurbedrijf afgezet door 2 andere Nederlandse meiden die een auto gekocht hadden. Superfijn want dat bespaarde ons een wandeling met onze zware backpacks (de mijne is 18 kilo, terwijl die van de gemiddelde backpacker 11 kilo is... )! Bij het verhuurbedrijf zagen we een te gave oude gele Ford staan. Verder waren er geen gele auto´s te zien dus we wisten gewoon zeker dat dit onze auto moest worden! Superstoere backpackersauto! Niet dus... want ineens werd er een lelijke metallic gele stationwagen naar voren gereden met tot overmaat van ramp het getal van de duivel 666 in het kenteken! En ja, die was voor ons! Als dat maar goed gaat...

We hadden ietwat overmoedig geroepen dat we geen gps nodig hadden, maar begonnen daar toch aan te twijfelen. Maar helaas, alle gps-systemen waren op dus we moesten het echt zonder gaan doen... Ik offerde me op om als eerste te rijden, omdat ik weleens vaker aan de linkerkant heb gereden (in Afrika). Onze mooie station bleek een automaat, waar ik nog maar 1x eerder in heb gereden, dus ik vroeg de jongen van het verhuurbedrijf om een uitleg. Toen ik hem vroeg welk pedaal het gas was en welke de rem moet hij gedacht hebben: Dat wordt kassa met die dames, we kunnen de borg alvast inhouden!

We kregen een paar printjes mee met een (vage) routebeschrijving naar een shopping centre en eentje naar de Highway langs de oostkust. We hadden er weinig vertrouwen in... Ik ging maar gewoon rijden en bizar genoeg reden we direct de goede kant op. 1x verkeerd gereden, maar daarna stonden we al snel in de parkeergarage van het winkelcentrum! De eerste hindernissen waren genomen! Na het inslaan van wat water, eten en wc-papier (Menieke en ik lijken iets teveel op elkaar en zijn beiden niet erg georganiseerd. Iemand anders bracht ons dan ook op het idee om wat spullen in te slaan) zijn we op zoek gegaan naar de Highway. Alle wegen in Sydney waarvan ik lopend vaak dacht: ´pff daar zou ik niet willen rijden´, daar heb ik op gereden... Op een gegeven moment dachten we dat we Sydney nooit uit zouden komen. 4-baans wegen, superdruk, alles lijkt op elkaar... Heb mezelf wel overtroffen, vooral ook omdat ik heel rustig bleef en we zelfs moesten lachen, terwijl ik in Nederland allang was gaan schelden of huilen haha! Uiteindelijk stonden we voor een stoplicht en vroeg Menieke aan de taxichauffeur naast ons waar de Highway was en toevallig genoeg hoefden we alleen maar linksaf te slaan nog! Wij stonden voorgesorteerd voor rechtdoor, maar de taxi liet ons voor gaan! Super, anders waren we nu nog in Sydney haha! Het links rijden en de automaat gingen me goed af. Behalve af en toe de ruitenwissers aan in plaats van de richtingaanwijzer en af en toe met mijn been harken op zoek naar de koppeling was er niks aan de hand! Ohja en rotondes zijn lastig. Ben ik helemaal blij dat ik bedenk om linksom te gaan, vergeet ik te kijken of er rechts auto´s aankomen..

De Highway was relaxter rijden! En mooie stukken met veel groen en bergen. Onze eerste stop was Newcastle. De andere meiden, die ons ook naar het verhuurbedrijf hadden gebracht, stonden al op een camping, dus daar gingen wij ook naartoe. Eenmaal aangekomen eerst een flesje wijn open getrokken op het strand! Daarna de achterbank dichtgeklapt, matjes uitgerold en als echte avonturiers geslapen in onze auto. Nou, dat was dus ook meteen de laatste keer! Werden allebei om 00.00 uur wakker, omdat echt alles pijn deed! We lagen weer in een deuk en keken jaloers naar de buren die wel lekker op een dik luchtbed lagen ;) Uiteindelijk nog wel paar uur geslapen maar lekker is anders. Sochtends dus vroeg op en op weg naar volgende stop: Port Macquarie, waar we heerlijk in een bed in een hostel hebben geslapen! We waardeerden die luxe nu wel extra

Op weg naar P.M. zagen we een bordje dat verwees naar een Koala Breeding Centre. Daar wilden we wel naartoe! Eenmaal binnen bleek het een veredelde dierentuin en niet bepaald een ´goed doel´. We baalden dat we daar geld voor hadden neergelegd. Veel dieren zaten in kleine hokjes. Stiekem was het wel leuk om de Australische dieren te zien: koala´s lagen lekker te tukken in de boom, wombats lagen in hun hol te slapen en je kon kangeroes voeren die losliepen op een veld (heel fout, maar o zo leuk haha)! Mijn carriere bij de PvdD kan ik nu definitief gedag zeggen haha!

Port Macquarie is een klein en rustig stadje. We zijn hier 2 nachten gebleven. Het was heerlijk weer dus hebben eindelijk lekker aan het strand kunnen liggen! De zee ook nog even ingeweest. Die heeft een fijne temperatuur hier! ´s avonds zagen we een zwerm vogels dachten we, steeds meer en meer kwamen er uit de bomen. Maar dat bleken 1000-en vleermuizen te zijn die wakker werden en op jacht gingen!

De tweede avond zijn we gaan eten aan de zee (nog een overeenkomst tussen Menieke en mij: we doen niet aan moeilijk koken op een gasstelletje en liever ook niet in de keuken van het hostel. Teveel gedoe haha) en toen vlogen die vleermuizen weer over. In de palmbomen zaten tientallen fel gekleurde vogels (die zo hard kwetterden dat we de live muziek niet meer konden horen) en in de verte zagen we in de zee 3 dolfijnen zwemmen! Voeg daar een prachtig gekleurde lucht aan toe en je hebt een perfecte avond :)

Na P.M. zijn we richting Coff´s Harbour gereden. Ook hier heerlijk aan het strand gelegen! En de eerste verbrandingen opgelopen, ondanks dat we goed smeren (ik ben tenslotte altijd panisch om te verbranden...). Maar ach, rood wordt straks vanzelf bruin! Hoop ik... Vandaag lekker wezen paardrijden! Menieke rijdt ook paard, dus dat is leuk! We moesten aangeven hoe goed we kunnen rijden dus we zeiden ´gemiddeld´ zodat we in ieder geval geen wilde hengst zouden krijgen. Voordat ik op mn paardje ´Charlie´ stapte, vroeg het meisje dat me hielp: ´Heb je aardig wat rij-ervaring?´ Ik bevestigde dat en toen zei zij: ´Gelukkig maar!´ Waardoor ik alles behalve relaxt op het paard stapte en verwachtte dat hij elk moment iets raars zou kunnen gaan doen. Dat deed hij niet, hij was hartstikke braaf! Wel wennen zo weinig paard tussen mijn benen haha, Libel is een stukkie groter en breder! Was mooie rit van 2 uur door de bergen en prachtig regenwoud!

Morgen gaan we met onze auto naar Byron Bay. Dit schijnt een heel leuk en gezellig (surf)plaatsje te zijn. Ben benieuwd! Jullie horen het wel!

Dikke kus van mij!

Nieuwe avonturen

Hallo allemaal!

Hier ben ik alweer met nieuwe verhalen! Hebben vandaag even een relaxdagje ingepland, dus lekker lang op internet. Sas en Peet, ben superblij met het laptopje! Maakt internetten een stuk makkelijker.

Inmiddels zijn we met de groep naar de Blue mountains geweest. De 2 dagen daarvoor was het heerlijk zonnig weer en ja hoor, toen we naar buiten stapten richting het busje regende het keihard! Het is een soort rode draad in mijn reiscarriere: een vulkaan op klimmen voor een prachtig uitzicht in het kratermeer in Guatamala: geen meer te zien door de dichte mist... Uitzicht over Kaapstad vanaf de Tafelberg: welk uitzicht? Alleen mist... Naar de prachtige Blue Mountains voor adembenemende uitzichten? De gids moest vertellen wat er normaal gesproken voor moois te zien is bij de verschillende uitkijkpunten, want wij zagen alleen dikke mist..... Nice! Helemaal aan het einde, toen we ons allemaal afvroegen waarom we uberhaupt nog berg op berg af liepen terwijl er toch niets te zien was, trok de mist op en hadden we 1 mooi uitzicht over de bergen! Dat maakte de frustratie ook meteen groter, want het moet zonder mist echt prachtig zijn!! Ik ga dus zeker nog een keer terug tijdens mijn reis, want dit pik ik niet

De tocht was trouwens wel leuk hoor. Liepen door het regenwoud en zagen veel watervallen, dus dat was sowieso mooi! Bij de eerste wandeling gingen we 1000 treden naar beneden en eenmaal onderaan kon je kiezen of je met een treintje of lopend terug wilde. Sportief als ik ben, koos ik uiteraard voor lopend! Tijdens het beklimmen van de domtoren was ik al buiten adem, maar dit was nog een stukje hoger en door de vochtigheid benam het me helemaal de adem haha! Kwam dan ook met een rood hoofd, bezweet en buiten adem boven aan, maar dat was het waard hoor

Even bewezen dat 26+ zijn helemaal niks zegt over mijn conditie!

In verband met St. Patricks Day was de stad bezaaid met dronken Ieren, Engelsen en Schotten, dus wij wilden ook even een kijkje nemen. Onderweg in een park zagen we eekhoorns en muizen/ratten lopen en op een gegeven moment rende er iets groots voorbij. Wij (de oma´s) stonden met zn 3en te gillen zo van: ´Wat is dat? Pak je camera! Niet bewegen! Waah er zijn er nog meer! Maak een foto!´ Die beestjes (bleken oppossums/buidelratten) waren duidelijk gewend aan mensen (wed dat we er nog tientallen tegen gaan komen haha) en die bleven dus rustig in de boom zitten en naar ons kijken. Foto maken is dus gelukt

Later spraken we een Engelse jongen en vertelden hem hierover. Ik wilde de foto´s al laten zien maar hij zei: ´Oh ja, die oppossums in het park ja´, alsof het niks was! Haha!

Voor de pubs stonden rijen, dus uiteindelijk in het hostel nog wijn gedronken en aan de praat geraakt met een paar Schotten. Was erg grappig want we verstonden de helft niet van wat ze zeiden haha! Pas om half 3 in bed, dus toch nog een latertje

Gisteren zouden we met de groep naar een strandje gaan, maar het was erg bewolkt en miezerde (jaja ik weet dat in NL de zon volop schijnt en ik wil het niet horen!) dus uiteindelijk ben ik met Menieke en Marlon stad in gegaan totdat de zon doorbrak en het wel lekker warm werd. Toen besloten we toch naar het strand te gaan, maar dan naar het bekende Bondi Beach (ik ken het tenminste van die realityserie over de strandwachten op Bondi Beach haha). We hebben de bus gepakt en hoe dichter we bij het strand kwamen hoe bewolkter het was... We zijn op het strand gaan zitten, maar het waaide zo hard dat het koud was en we gezandstraalt werden haha! Lagen helemaal in een deuk, omdat we perse op het strand wilden zitten, maar eigenlijk het liefst naar binnen wilden rennen! Oren, kleren, mond... echt overal kwam zand in! Uiteindelijk toch maar even wat gaan drinken in de buurt en zodra de zon weer doorbrak zijn we naar het strand gerend! Het was echter wel warmer maar het zandstralen ging gewoon door haha! Dus toen hebben we gekozen voor een grasveldje vlakbij, achter bomen en struiken die de wind tegen hielden zodat we toch nog een half uur lang in de zon hebben kunnen liggen in onze bikini´s! Zonder wind, zand en kou

Gisteravond laatste avondmaal met de groep, dus zijn met zn allen uit eten gegaan in de buurt van het hostel. Daarna nog even de stad in gegaan, maar waren heel erg moe, dus om 12 uur alweer in bed haha!

Ik blijf nog tot woensdag in Sydney en dan vertrek ik samen met Menieke in een huurauto (een gele stationwagen haha) richting Brisbane langs de Oostkust. Heel veel zin in! Ben het groepsgebeuren wel zat, wil lekker mijn eigen plan trekken! Zit echt ontzettend te twijfelen welke route ik nu door Australie wil nemen... het verandert per dag haha (herkenbaar?)! De Oostkust is een en al feest en drank en nu houd ik best van een feestje, maar ik ben niet in Australie om elke dag lam in mijn bed te liggen Ik denk erover om de oostkust heel snel te doen (echt alleen de highlights) en dan snel richting midden en zuiden te trekken. Als ik een week over heb en geld dan misschien zelfs nog heel even aan de westkust kijken.... en veel WWOOF-en, want daar krijg ik ook steeds meer zin in! Tussen de locals ipv de backpackers! Anyway, ik houd jullie uiteraard op de hoogte!

Veel liefs!

Eerste dagen in Sydney!

Hallo allemaal!

Na een slopende reis van bijna 36 uur ben ik donderdag (woensdag op donderdagnacht in NL) aangekomen in Sydney!Afscheid nemen op Schiphol was niet leuk, maar zodra ik door de douane was, had ik alweer volop zin in het avontuur!

De vlucht via Bangkok (1,5 uur wachten) en Taipei (10 uur wachten) viel toch zwaarder dan ik dacht. Heb maar een uur of 5 kunnen slapen, waarvan 4 uur in een hotel in Taipei dat voor ons geregeld was zodat het wachten minder zwaar werd

Wilde eerst nog Taipei ingaan, maar de stad zag er niet echt aantrekkelijk uit en mijn bedje wel! Op de eerste vlucht naar Bangkok waren er ook geen tv-schermpjes in de stoelen voor ons, dus op een gegeven moment wist ik niet meer watik moestdoen en slapen ging niet omdat het een dagvlucht was. Ik was klaarwakker. De vlucht naar Taipei (3,5 uur) wel een poosje geslapen en tijdens de laatste naar Sydney heerlijk films gekeken, omdat we daar wel schermpjes hadden Halverwege de reisraakten we ook allemaal de weg kwijt: is het nu dag of nacht? Hoe laat is het?En in NL?

De groep van Australian Backpackers is leuk! Vooral 2 meiden waar ik veel mee omga. Zij zijn net zo oud als ik en de rest is begin 20 (of nog niet eens) en die zijn toch met andere dingen bezig merk ik. Voel me net een oma haha! Gisteren met een behoorlijk slaaptekort en jetlag aangekomen. Konden eerst relaxen en opfrissen in hostel, maar savonds stond er een feestje gepland. De surforganisatie had een bootfeest georganiseerd met plaats voor wel 500 man!

We stonden als een stel zombi's in de rij voor het feest en ik had er weinig vertrouwen in, maar eenmaal binnen met de muziek en een drankje in mijn hand was het top! Voeren in de boot onder de Harbour Bridge door en vlak langs het verlichte operahouse, supermooi!! Dat gaf echt het gevoel van: Yes!! Ik ben echt in Sydney!

Hebben lekker gedanst tussen alle surfdudes (goed begin van de vakantie haha) en kreeg zelfs al zin in de afterparty, maar gelukkig besloten we toch om 11 uur naar het hostel terug te gaan. Daar heeft iedereen in coma gelegen haha! Vanochtend op tijd weer op om wat praktische zaken te regelen: bankrekeninggeopend, zorgpasje geregeld,huurauto's bekeken etc. Voel me stuk beter dan gister, maar nog wel beetje alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden haha! Vanmiddag vrij en met Marlon en Menieke (de andere oma's)naar de botanische tuinen geweest. Die zijn prachtig! Enorm groot park, met heel veel groen! In de bomen hangen tientallen vleermuizen te slapen en de mooiste vogels vliegen er rond, waaronder kakatoe's! Goede besteding van de middag!

Het is hier trouwens herfst, maar geen zorgen om mij, het is 30 graden en heel zonnig! Morgen naar de Blue Mountains, daar heb ik veel zin in!

Oh in mijn vorige blog had ik mijn telefoonnummer geschreven, maar ik heb een andere simkaart gekregen dus dat nummer gebruik ik helemaal niet. Op mijn volgende blog schrijf ik mijn nieuwe nummer, heb hem nu niet bij de hand...

Dikke kus uit Sydney!