G´day mates!

De vorige keer vertelde ik jullie dat ik het niet pikte dat ik de Blue Mountains niet heb kunnen zien door de mist en nu kan ik blij vertellen dat ik ze wel gezien heb! Marlon en ik zijn op maandag met de trein vanuit Sydney naar de Blue Mountains gegaan. Een 2 uur durende treinreis die ons deels door de stad en deels door prachtige bergen voerde! Het weer was stukken beter dan de vorige keer dus we hadden goede hoop, maar waren stiekem toch beetje bang voor plotseling overwaaiende regenbuien haha. Vanaf het station in Katoomba (een schattig bergdorpje dat op sommige plekken ondanks de vele huizen wel uitgestorven leek) zijn we naar het eerste uitzichtpunt gelopen. En ja hoor, daar zagen we ze: de 3 gezusters omringd door oneindig veel mooie bergen! Wow wat een uitzicht! Dat was die treinreis zeker waard! De 3 zusters zijn 3 grote rotsen en het verhaal gaat dat een vader zijn 3 dochters wilde beschermen tegen een eng wezen dat in de bergen leefde. Het wezen zat achter zijn dochters aan en de vader heeft zijn dochters toen in steen veranderd, zodat ze veilig waren. Dit verhaal is waarschijnlijk bedacht om kinderen ervan te weerhouden alleen op pad te gaan in de bergen. Marlon en ik hebben allebei 2 zussen dus extra leuk om de 3 gezusters gezien te hebben

Na het bewonderen van het uitzicht hebben we nog een wandeling gemaakt door de bergen en het regenwoud. Op een gegeven moment kwamen we op een stuk waar het heel kaal was en de boomstammen zwart verbrand leken. Zelfs een deel van het pad dat bestond uit houten planken was weggebrand waardoor we moeite moesten doen om erlangs te komen. We zeiden tegen elkaar dat zoiets in Nederland echt niet zou kunnen en dat het belachelijk was dat er geen bordje stond! Ook verbaasden we ons erover dat we zo weinig mensen tegen kwamen op het pad... Uiteindelijk kwamen we bij een ander uitkijkpunt aan en daar stond ineens een hekje voor het pad waar wij op liepen. De mensen die er stonden keken ook beetje van: Huh? Waar komen die 2 vandaan? Toen zagen we dat op het hekje een bordje hing waarop stond dat het pad dat wij zojuist bewandeld hadden afgesloten was vanwege bosbranden die er gewoed hadden en dat op het betreden van het pad een boete van 300 Dollar stond... oeps! Haha!

Op woensdag was het tijd om het hostel in Sydney te verlaten en de auto op te halen! Sydney was leuk, maar ik was er ook wel aan toe om zelf op pad te gaan en meer te zien van Australie dan alleen de grote stad! Menieke en ik werden bij het verhuurbedrijf afgezet door 2 andere Nederlandse meiden die een auto gekocht hadden. Superfijn want dat bespaarde ons een wandeling met onze zware backpacks (de mijne is 18 kilo, terwijl die van de gemiddelde backpacker 11 kilo is... )! Bij het verhuurbedrijf zagen we een te gave oude gele Ford staan. Verder waren er geen gele auto´s te zien dus we wisten gewoon zeker dat dit onze auto moest worden! Superstoere backpackersauto! Niet dus... want ineens werd er een lelijke metallic gele stationwagen naar voren gereden met tot overmaat van ramp het getal van de duivel 666 in het kenteken! En ja, die was voor ons! Als dat maar goed gaat...

We hadden ietwat overmoedig geroepen dat we geen gps nodig hadden, maar begonnen daar toch aan te twijfelen. Maar helaas, alle gps-systemen waren op dus we moesten het echt zonder gaan doen... Ik offerde me op om als eerste te rijden, omdat ik weleens vaker aan de linkerkant heb gereden (in Afrika). Onze mooie station bleek een automaat, waar ik nog maar 1x eerder in heb gereden, dus ik vroeg de jongen van het verhuurbedrijf om een uitleg. Toen ik hem vroeg welk pedaal het gas was en welke de rem moet hij gedacht hebben: Dat wordt kassa met die dames, we kunnen de borg alvast inhouden!

We kregen een paar printjes mee met een (vage) routebeschrijving naar een shopping centre en eentje naar de Highway langs de oostkust. We hadden er weinig vertrouwen in... Ik ging maar gewoon rijden en bizar genoeg reden we direct de goede kant op. 1x verkeerd gereden, maar daarna stonden we al snel in de parkeergarage van het winkelcentrum! De eerste hindernissen waren genomen! Na het inslaan van wat water, eten en wc-papier (Menieke en ik lijken iets teveel op elkaar en zijn beiden niet erg georganiseerd. Iemand anders bracht ons dan ook op het idee om wat spullen in te slaan) zijn we op zoek gegaan naar de Highway. Alle wegen in Sydney waarvan ik lopend vaak dacht: ´pff daar zou ik niet willen rijden´, daar heb ik op gereden... Op een gegeven moment dachten we dat we Sydney nooit uit zouden komen. 4-baans wegen, superdruk, alles lijkt op elkaar... Heb mezelf wel overtroffen, vooral ook omdat ik heel rustig bleef en we zelfs moesten lachen, terwijl ik in Nederland allang was gaan schelden of huilen haha! Uiteindelijk stonden we voor een stoplicht en vroeg Menieke aan de taxichauffeur naast ons waar de Highway was en toevallig genoeg hoefden we alleen maar linksaf te slaan nog! Wij stonden voorgesorteerd voor rechtdoor, maar de taxi liet ons voor gaan! Super, anders waren we nu nog in Sydney haha! Het links rijden en de automaat gingen me goed af. Behalve af en toe de ruitenwissers aan in plaats van de richtingaanwijzer en af en toe met mijn been harken op zoek naar de koppeling was er niks aan de hand! Ohja en rotondes zijn lastig. Ben ik helemaal blij dat ik bedenk om linksom te gaan, vergeet ik te kijken of er rechts auto´s aankomen..

De Highway was relaxter rijden! En mooie stukken met veel groen en bergen. Onze eerste stop was Newcastle. De andere meiden, die ons ook naar het verhuurbedrijf hadden gebracht, stonden al op een camping, dus daar gingen wij ook naartoe. Eenmaal aangekomen eerst een flesje wijn open getrokken op het strand! Daarna de achterbank dichtgeklapt, matjes uitgerold en als echte avonturiers geslapen in onze auto. Nou, dat was dus ook meteen de laatste keer! Werden allebei om 00.00 uur wakker, omdat echt alles pijn deed! We lagen weer in een deuk en keken jaloers naar de buren die wel lekker op een dik luchtbed lagen ;) Uiteindelijk nog wel paar uur geslapen maar lekker is anders. Sochtends dus vroeg op en op weg naar volgende stop: Port Macquarie, waar we heerlijk in een bed in een hostel hebben geslapen! We waardeerden die luxe nu wel extra

Op weg naar P.M. zagen we een bordje dat verwees naar een Koala Breeding Centre. Daar wilden we wel naartoe! Eenmaal binnen bleek het een veredelde dierentuin en niet bepaald een ´goed doel´. We baalden dat we daar geld voor hadden neergelegd. Veel dieren zaten in kleine hokjes. Stiekem was het wel leuk om de Australische dieren te zien: koala´s lagen lekker te tukken in de boom, wombats lagen in hun hol te slapen en je kon kangeroes voeren die losliepen op een veld (heel fout, maar o zo leuk haha)! Mijn carriere bij de PvdD kan ik nu definitief gedag zeggen haha!

Port Macquarie is een klein en rustig stadje. We zijn hier 2 nachten gebleven. Het was heerlijk weer dus hebben eindelijk lekker aan het strand kunnen liggen! De zee ook nog even ingeweest. Die heeft een fijne temperatuur hier! ´s avonds zagen we een zwerm vogels dachten we, steeds meer en meer kwamen er uit de bomen. Maar dat bleken 1000-en vleermuizen te zijn die wakker werden en op jacht gingen!

De tweede avond zijn we gaan eten aan de zee (nog een overeenkomst tussen Menieke en mij: we doen niet aan moeilijk koken op een gasstelletje en liever ook niet in de keuken van het hostel. Teveel gedoe haha) en toen vlogen die vleermuizen weer over. In de palmbomen zaten tientallen fel gekleurde vogels (die zo hard kwetterden dat we de live muziek niet meer konden horen) en in de verte zagen we in de zee 3 dolfijnen zwemmen! Voeg daar een prachtig gekleurde lucht aan toe en je hebt een perfecte avond :)

Na P.M. zijn we richting Coff´s Harbour gereden. Ook hier heerlijk aan het strand gelegen! En de eerste verbrandingen opgelopen, ondanks dat we goed smeren (ik ben tenslotte altijd panisch om te verbranden...). Maar ach, rood wordt straks vanzelf bruin! Hoop ik... Vandaag lekker wezen paardrijden! Menieke rijdt ook paard, dus dat is leuk! We moesten aangeven hoe goed we kunnen rijden dus we zeiden ´gemiddeld´ zodat we in ieder geval geen wilde hengst zouden krijgen. Voordat ik op mn paardje ´Charlie´ stapte, vroeg het meisje dat me hielp: ´Heb je aardig wat rij-ervaring?´ Ik bevestigde dat en toen zei zij: ´Gelukkig maar!´ Waardoor ik alles behalve relaxt op het paard stapte en verwachtte dat hij elk moment iets raars zou kunnen gaan doen. Dat deed hij niet, hij was hartstikke braaf! Wel wennen zo weinig paard tussen mijn benen haha, Libel is een stukkie groter en breder! Was mooie rit van 2 uur door de bergen en prachtig regenwoud!

Morgen gaan we met onze auto naar Byron Bay. Dit schijnt een heel leuk en gezellig (surf)plaatsje te zijn. Ben benieuwd! Jullie horen het wel!

Dikke kus van mij!