Thailand!

Sawaddeeka!

Dit is alweer mijn allerlaatste weblog! Ongelooflijk hoe de tijd is gevlogen... Ik herinner me nog als de dag van gisteren het afscheid op Schiphol en morgenochtend om 9.15 (CI 0065) kom ik alweer aan in Nederland! Wat een geweldige reis was dit weer, ik ben ontzettend blij dat ik die backpack weer op mijn rug heb geslingerd en ik weer op pad ben gegaan. Zoveel geweldige mensen ontmoet (1 in het bijzonder hihi), zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt... ik voel me gezegend!! In deze weblog mijn Thailandavonturen, met als hoogtepunt mijn week in het Elephant Nature Park (ENP)! Als je deze weblog té lang vindt, lees dan in ieder geval het stuk over het ENP! Olifanten zijn zo bijzonder en iedereen moet het weten!

Na een gare vlucht via Taiwan kwam ik aan in Bangkok. Geen getob met bussen en treinen, maar gewoon een taxi naar mijn hotel. Thailand is, in tegenstelling tot Australie, ontzettend goedkoop! Wat een verademing! Dat was die eerste dag dan ook meteen de enige verademing, want ik beleefde een behoorlijke cultuurshock. Slechts 2 uur geslapen in het vliegtuig en ik dacht: waar ben ik nu beland?! De taxichauffeur sprak amper Engels en kon mijn hotel niet vinden, enorme drukte op straat, hele vochtige hitte en toen ik een rondje ging lopen, kreeg ik al snel ruzie met een kerel die me een ritje in een tuktuk (een brommer die eruit ziet als een autootje, waar je met zn 2en, 3en achterin kunt zitten) wilde aansmeren. Toen ik zei dat ik daar geen interesse in had, riep hij ineens boos: ´Listen woman!´ naar me , waarop ik liet blijken dat ik zo niet aangesproken dien te worden... Bangkok staat bekend om de irritante taxi en tuktuk-chauffeurs die je vanalles aan willen smeren. Waar je ook naartoe wilt, die plek is helaas precies die dag gesloten in verband met een Boeddhistische feestdag. Máár het is je ´lucky day´ want de meneer van de taxi kan je voor een vriendenprijsje wel even ergens anders brengen! Tip: ga daar nooit op in, want ze brengen je langs allerlei winkels waar ze deals mee hebben gesloten haha! Ik besloot me op te sluiten op mijn hotelkamer en na een goede nacht slaap een nieuwe poging te wagen om Bangkok te ontdekken

En die nacht slaap deed wonderen haha! De volgende dag ben ik de Grand Palace en de bijbehorende tempel de Wat Phra Kaew gaan bezoeken. Zeker 90% van de bevolking in Thailand is Boeddhist. Ik keek mijn ogen uit! Wat een pracht en praal! Zoveel goud en zoveel kleuren, enorme bouwwerken, grote gouden boeddha´s, het kon niet op! Erg indrukwekkend! Ik sprak die dag andere backpackers en die zeiden: als je 1 tempel gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Waarop ik dacht: wat een cultuurbarbaren! Maar na nog 2 tempels (allemaal goud en gekleurd en kitscherig) was ook ik tempelmoe en bekroop me een Eftelinggevoel...

Een hoogtepunt in Bangkok was een fietstour die ik gedaan heb met Co van Kessel fietstours, heerlijk oerHollands! Op 1 Australische vrouw na was de hele groep Nederlands. Normaal wil ik op reis zo ver mogelijk weg blijven van Nederlanders, maar zo´n groep Nederlanders op de fiets door Bangkok vond ik wel lollig haha! We gingen dwars door het drukke verkeer, door supersmalle steegjes, door overdekte marktjes, met de fiets op de veerboot om de rivier over te steken, door Chinatown: 3 uur lang fietsplezier. Een ontzettende aanrader om Bangkok op die manier te ontdekken! En behoorlijk spannend ook, want hier in het verkeer geldt het recht van de sterkste of snelste

Vanaf Bangkok heb ik een bus genomen naar Khao Yai National Park (een tip van Sabine!). Ik had helemaal niets vantevoren gepland dus ik maakte me een beetje zorgen om het openbaar vervoer, maar ik moet zeggen: soepeler kan niet! Thaise mensen (behalve die taxichauffeurs haha) zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. In de bus werd ik ook aangesproken toen mijn halte eraan kwam, dus dat kon niet missen! Ik was de enige toerist in die bus

Net buiten het National Park is een vleermuizengrot waar elke dag rond zonsondergang miljoenen vleermuizen achter elkaar naar buiten komen om eten te zoeken in het NP. Ik ben met een tourtje meegegaan om dat spektakel te zien. En ik werd niet teleurgesteld: ongelooflijk, wat een bijzondere ervaring! Je ziet 1 lange zwarte slinger door de lucht gaan, vanaf de grot tot zover je maar kunt kijken. Door de wind wordt die slinger vleermuizen steeds van links naar rechts bewogen. Op een gegeven moment vlogen ze vlak boven ons en konden we het geklap van hun vleugeltjes gewoon horen! We hebben een half uur gekeken en toen was het te donker, maar volgens de gids duurt het zeker een uur voordat alle vleermuizen buiten zijn! Ik heb er een filmpje van gemaakt, dus die kan ik weleens laten zien. Dan heb je eigenlijk pas een goed beeld van dit natuurwonder!

De volgende dag ben ik de hele dag het National Park in gegaan, op zoek naar wildlife. Ik was alleen met de gids en een Engelse man, Paul. We gingen dwars door de jungle op zoek naar dieren. We hoorden de gibbons (apen) naar elkaar roepen en probeerden ze te vinden. Op een gegeven moment stonden we even stil te luisteren en ik keek omhoog en daar zat een familie, hoog in de boom! Verder hebben we heel veel herten gezien (Sambar Deer) en makaken (apen). De jungle is prachtig groen en heuvelachtig. Hele mooie natuur! Wel blij met mijn lange broek, want de bloedzuigers zaten op mn benen, brr!

Na een heerlijk dagje aan het zwembad (ja ik herhaal het nog maar eens haha) heb ik de trein gepakt naar Ayutthaya. Ik was wederom de enige toerist in die trein! Alle ramen stonden helemaal open, de halve coupé was gereserveerd voor ´ouderen, gehandicapten en monniken´, er kwamen continue mensen langs die eten verkochten (zelf gemaakt) en als mijn mede-passagiers hun eten op hadden en met de verpakking in hun maag zaten, dan gooiden ze die gewoon uit het raam! Heerlijk zo´n totaal andere cultuur, ik keek mijn ogen uit haha!

Ayutthaya staat bekend om de vele temperruines. Nu ben ik geen groot ruine-fan, maar ik moest daar een halve dag wachten op de nachttrein naar Chiang Mai, dus ik heb een fiets gehuurd en ben rond gaan fietsen. Erg leuk! Ik had een rustig stadje verwacht met smalle straatjes, maar al snel belandde ik met mn fietsje op een 4-baansweg haha! Het opvallende is trouwens dat ik het gevoel heb dat iedereen maar wat doet hier in het verkeer, maar echt niemand toetert naar elkaar! En geloof me, er zijn genoeg redenen voor toeters of middelvingers haha Anyway, ik ben wat ruines gaan bekijken en ook een boeddha-hoofd waar een boom helemaal omheen is gegroeid (Wat Phra Mahathat). Verder heb ik mijn eerste olifanten gezien, want je kon de ruines ook bezoeken op een olifant. En ik moet toegeven, het ziet er prachtig uit, maar gelukkig wist ik toen al dat het geen goed idee was. Ik zag ook een baby-olifant die bij de opstapplaats kunstjes moest doen zodat toeristen met haar op de foto konden. Zodra het klaar was, rende ze weg (precies naar de plek waar ik stond te kijken). Die kerel kwam achter haar aan en ze wist niet hoe snel ze op haar achterpoten moest gaan staan. Doodsbang als je het mij vraagt... Ik keek die vent boos aan en schudde mn hoofd, ookal had dat natuurlijk totaal geen zin. Maar dat bange kleintje brak mijn hart...

De avond ben ik dus in de nachttrein gestapt naar Chiang Mai. Ik had heerlijk een bedje in die trein, dus ik heb wel een poos kunnen slapen! En toen ik wakker werd, zag ik dat we door de prachtige jungle en rijstvelden reden en heb ik nog even kunnen genieten van het landschap! Chiang Mai is de tweede grootste stad van Thailand, maar absoluut niet zo chaotisch en druk als Bangkok. Heel veel leuke winkels en marktjes! Ik ben 1 avond met Michelle (NL meisje dat ik tijdens de fietstour in Bangkok ontmoet heb) naar de avondmarkt gegaan. Naast shoppen, werden we ook uitgenodigd voor de gratis travestietenshow (moesten wel een drankje bestellen uiteraard) en daar zeiden we natuurlijk geen ´nee´ tegen haha! Het was een dans en playbackshow en wat mij betreft hilarisch

Vanaf Chiang Mai ben ik ook weer een dag de jungle in gegaan! Weer net zo groen en heuvelachtig, maar hier met veel bamboe en meer open plekken. Erg mooie wandeling gemaakt (het is een uitdaging om tours te vinden zonder olifantenrit. Touroperators kijken me aan alsof ik gek ben als ik zeg dat ik dat niet wil. Dat willen alle toeristen toch?) en halverwege geluncht en gezwommen bij kleine waterval! Heerlijk! Onze gids was een Fransman met gebrekkig Engels, waardoor we onderling veel lol hadden, omdat iedereen ´ja´ knikte maar niemand enig idee had waar die kerel het over had haha! De volgende dag ben ik nog een tempel gaan bezoeken hoog op een berg, samen met Lelsey een Amerikaans meisje van de jungletour. De tempel was weer een en al goud en kitsch en er was een mooi uitizicht over Chiang Mai!

Die middag heb ik mijn eerste Thaise massage gehad, in een salon die hoort bij de vrouwengevangenis. De vrouwen die er werken, worden binnen 6 maanden vrij gelaten en kunnen op deze manier een vak leren en geld verdienen, zodat ze straks meer kans hebben op een niet-crimineel leven. Moet zeggen dat ik het stiekem best spannend vond en me ook afvroeg of ik mijn tas niet in de hotelkamer had moeten laten haha! Ik moest een pakje aantrekken (blouse met korte mouwen en een 3 kwart broek) en daarin werd ik gemasseerd. Ik lag gewoon in een kamer met nog 10 anderen en die masseuses zaten met elkaar in het Thais te grinniken, dus wed dat ze lekker aan het roddelen waren over ons. Zou ik ook doen dus ik kon er wel om lachen. En de mijne deed nog wel een poging om in het Engels tegen me te praten. Erg leuk, totdat ze vroeg: ´You love me?´ haha! Was mijn eerste Thaise massage en wist niet dat ik in zoveel bochten zou worden geduwd en getrokken en dat de masseuse op sommige momenten bovenop me zou klimmen Had wel het gevoel dat ik helemaal los was daarna haha!

Elephant Nature Park
Vanaf Chiang Mai ben ik naar het Elephant Nature Park gegaan om daar een week vrijwilligerswerk te doen. Deze weblog gaat enorm lang worden, want ik kan het simpelweg niet kort houden over de olifanten We vertrokken met 2 busjes vanaf het kantoor in Chiang Mai. 20 vrijwilligers en dat is weinig. Er is inderdaad ook genoeg werk voor iedereen! Ik was de enige Nederlander. Veel Australiers, een Duitser, Francaise, Zwisterse, Engelse, Belg en Amerikanen. Bij aankomst zei Jack (onze leukeThaise vrijwilligerscoordinator) dat we maar meteen de olifanten moesten ontmoeten en dus stonden we binnen enkele minuten al tussen een paar elly´s (kort voor elephant )! We mochten ze bananen voeren en aaien!

De olifanten hebben allemaal een mahout (een man die voor ze zorgt en hen dingen leert), net zoals olifanten in kampen waar ze ritten aanbieden. Het Elephant Nature park wil echter laten zien dat je olifanten op een positieve manier, door middel van belonen, dingen kunt leren en dat er geen geweld voor nodig is (daarover later meer..). Het grootste gedeelte van de dag lopen de elly´s gewoon vrij rond met hun soortgenoten! Die eerste middag mochten we ook al met ze de rivier in! De mahouts brengen ze bij de rivier waar ze allerlei lekkernijen krijgen en vervolgens mogen wij (de toeristen) emmers water over ze heen gooien. Sommige elly´s gaan er lekker voor liggen, of ze lopen veel verder de rivier in om lekker zelf te badderen. Zo bijzonder om op zo´n korte afstand van een olifant te staan, ze diep in de ogen te kijken en over hun rimpelige huid te aaien! Dat was ik na een week nog niet zat! Uiteraard ontwikkelde het badderen zich steeds tot een watergevecht, waarbij we allemaal minstens net zo nat waren als de elly´s!

Naast alle leuke dingen moest er ook gewoon gewerkt worden! We werden in 3 groepjes verdeeld en elke ochtend wachtte ons een nieuwe taak: de nachtverblijven schoonmaken, oftewel poep en etensresten scheppen (het ENP heeft niet genoeg geld om hekken om het park te plaatsen en het naburige dorp heeft gewaarschuwd dat ze elke olifant die de rivier oversteekt dood zullen schieten, dus helaas moeten de elly´s ´s nachts aan de ketting – ik heb ze 1x opgezocht ´s avonds laat en toen zag ik ze allemaal slapend op hun zij op de grond! Zo bijzonder!), mais oogsten met een machete en chemicalien van pompoenen en meloenen schrobben en in stukken hakken. Allemaal behoorlijk zware klussen, maarja het zijn dan ook olifanten Een aantal middagen hebben we ook nog mais staan hakken en 1x zijn we suikerriet gaan oogsten. Al met al hard werk, maar ook genoeg vrije tijd en leuke, interessante activiteiten.

Naast vrijwilligers komen er ook dagelijks dagjesmensen naar het ENP. Het voeren en badderen is iets wat er eigenlijk alleen voor de toeristen is, maar wat absoluut geen schade toebrengt aan de olifanten. Toeristen (ik ook) willen nu eenmaal graag van dichtbij een olifant zien en veel beter kunnen ze dan naar het ENP om te voeren en badderen, dan dat ze kiezen voor een olifantenrit, waarbij de dieren niet zo´n goed leven hebben. We hebben een aantal documantaires gezien over olifanten in Thailand en hoewel ik er al best veel over wist, was het toch nog schokkender dan ik dacht.

Alle olifanten in Thailand (en ik vrees ook in naburige landen) worden als klein olifantje bij hun moeder weggehaald en vervolgens 3-7 dagen lang (ligt eraan hoe sterk ze mentaal zijn) vastgebonden in een ´crush´, een soort houten hok, amper groter dan zij zelf zijn. Vervolgens doen de ´trainers´ werkelijk alles wat je maar kunt bedenken om het dier pijn te doen: ze slaan tot bloedens toe op zn kop, prikken met haken in hun voeten, achter hun oren en zelfs in hun ogen. Dit net zo lang totdat het arme dier helemaal op is en de strijd opgeeft. Dan laten ze hem los, maar dat betekent niet dat de marteling voorbij is. Wat het ook is dat ze hem willen leren: bereden worden, schilderen, voetballen, kunstjes etc. Alles wordt er met geweld in geramd. Wil je dat een olifant schildert? Dan sla je hem net zo lang en net zo hard totdat hij de kwast oppakt en dan stop je, totdat hij begrijpt dat hij niet geslagen wordt als hij iets met die kwast doet... enz. Op sommige momenten in het leven schaam ik me dat ik een mens ben en dit is er daar zeker 1 van! De bijbehorende beelden zijn absoluut verschrikkelijk. Ik kan me niet voorstellen dat mensen tot zoiets wreeds in staat zijn! En het idee dat alle olifanten in het ENP én alle olifanten die ik op straat en in kampen heb gezien, dit hebben doorgemaakt, is te afschuwelijk om te bevatten. Het kan me niet schelen of de mensen die dit doen arm zijn of niet: een dier (een levend wezen) op deze manier mishandelen is gewoonweg misdadig!

We hebben ook een aantal keren gesproken met Lek, de oprichtster van het ENP. Wat een ongelooflijk inspirerende vrouw! Een heldin wat mij betreft! Ze is een heel klein en bescheiden Thais vrouwtje, maar ze heeft zoveel voor elkaar gekregen! En het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt, want de overheid houdt niet zo van zulke kritische burgers die ´moeilijk doen´ en dus heeft er al een aantal keer een gewapende inval van de politie plaats gevonden. Lek begon ooit met 2 of 3 olifanten en inmiddels leven er 33 in het ENP. Ontzettend kostbaar, want een olifant eet zo´n 200 kilo per dag! Ze zou het liefst zien dat alle olifanten in vrijheid in het wild zouden kunnen leven, maar er is helaas niet genoeg beschermd bos in Thailand. Dus voert ze nu in ieder geval strijd voor een betere behandeling van olifanten en als ze hoort over een schrijnend geval, dan neemt ze die op in haar Nature Park. Wat hopelijk, in de toekomst, ook groter en groter zal worden! Ook voert ze acties om het bos te beschermen en hier en daar nieuw bos te planten. De overheid én andere olifantenkampen hebben inmiddels wel door dat Lek iets goeds doet, omdat ze zoveel aandacht en geld uit het westen krijgt. Sommige kampen hebben hun naam aangepast, zo is er een: Elephant Nature Camp (waar ze gewoon ritten aanbieden), om mee te liften op haar succes. Dus wie weet, vindt er ooit nog eens een verschuiving plaats! 1 ding is zeker, de toerist heeft een hele grote invloed!!

De olifanten in het ENP zijn allemaal gered. Ze komen uit de houtindustrie waar ze enorme boomstammen moesten trekken/duwen (veel dieren hebben daar gewrichtsproblemen aan overgehouden) en die nu gelukkig illegaal is. Andere dieren komen uit de toeristenindustrie. In tegenstelling tot wat je zou denken, is een olifantenrug helemaal niet sterk genoeg om dagen achter elkaar (jarenlang) mensen te dragen. De nek van een olifant is wel heel sterk dus dat is eigenlijk de beste plek om te zitten. Olifanten hebben een hele dikke huid, maar met de haak die veel mahouts gebruiken en die in het ENP verboden is, wordt juist geprikt op plekken waar de huid dunner is (achter de oren, onder de oksels en voeten etc). En dat voelen ze dus heel goed! Er zijn ook een aantal vrouwtjes die als fokdier gebruikt zijn: vastgezet zodat een mannetje ze keer op keer kon bestijgen en ze daarbij vaak ook verwondde. Er is 1 olifant in het park die nog steeds bang wordt als er een mannetjesolifant in de buurt is... An elephant will never forget...

Zo ook, een olifant waar een nieuwe mahout voor gezocht moest worden. Lek had een sollicitatiegesprek met een mahout en stelde voor om de olifant in kwestie, een supervriendelijke olifant, te voeren. De mahout wilde haar eten geven, maar ze weigerde het keer op keer. Lek vond dat heel apart, want van haar nam ze wel gewoon eten aan. En toen bekende de mahout dat hij deze olifant kende: 6 jaar geleden hadden ze in hetzelfde kamp gewerkt. Hij had een keer een grapje uitgehaald om haar te pesten en toen ze op commando haar mond open deed zodat de mahout eten in haar mond kon stoppen, stopte hij olifantenpoep in haar mond. An elephant will never forget. Hij is niet aangenomen

Olifanten leven in het wild hun leven lang in familiegroepen en staan eigenlijk nooit toe dat andere families in de buurt komen. De olifanten in het ENP zijn allemaal individuen zonder familie en er hebben zich een aantal bijzondere vriendschappen gevormd! Ik zal er 1, de meest ontroerende, uitlichten. Een van de olifanten, Jokia, is blind. Een zeer triest verhaal: hoogdrachtig moest ze boomstammen slepen, tot ze bovenaan een heuvel ineens moest bevallen. De baby viel naar beneden, ze kon hem niet redden. Jokia weigerde vervolgens te werken, waarop haar mahout steeds agressiever werd en o.a. met een katapult stenen in haar ogen schoot. En nu is ze blind. Zodra Jokia in het ENP aankwam, ontfermde Mae Perm, een oud olifantenvrouwtje zich over haar. Zij is letterlijk de ogen van Jokia! Ze gaat haar voor als ze ergens naartoe gaan en als Jokia iets engs ruikt of hoort, komt Mae Perm eraan gesneld om haar gerust te stellen. Ik krijg de tranen weer in mijn ogen terwijl ik dit typ...

Naast olifanten, zitten er nog meer dieren in het ENP. Lek is een grote dierenvriendin! Waterbuffels, kippen, een varken, een pony en .... 280 honden! Eind vorig jaar waren er grote overstromingen in Bangkok. Lek ontdekte dat er een hondenhandel naar China plaatsvond: trucks werden volgeladen met honden die door de overstromingen nergens naartoe konden, om vervolgens in China opgegeten te worden (nadat ze op een gruwelijke manier aan hun einde kwamen...). De overheid was niet bereid om te helpen en dus is Lek met een team afgereisd naar Bangkok en heeft op eigen kosten zoveel mogelijk honden gered!

Het asiel dat ze gebouwd hebben is heel mooi, ik zou zeggen: veel beter dan het gemiddelde NL asiel! Lek´s man heeft zijn pensioengeld erin gestopt... Er is heel veel ruimte voor de honden om te spelen en zelfs allemaal een groot zwembad! Het probleem is dat mensen in Thailand alleen mode-hondjes zoals chihuahua´s leuk vinden (ze doen ze ook graag kekke kleertjes aan) en dus is nu de vraag: waar en hoe gaan ze ooit een tehuis vinden voor al die honden? 50 van de honden lopen in en rond het park los (sommigen zijn geadopteerd door medewerkers) en we aten en dronken regelmatig met een hond op de tafel haha! Ons, als vrijwilligers, werd gevraagd om in onze vrije tijd af en toe even honden te komen knuffelen. Geen probleem! Echt zoveel mooie en superlieve honden! De meesten waren uitzinnig zodra je hun hok binnenstapte dus dat leverde veel hilarische momenten op. Ik werd besprongen en afgelebberd tot ik meestal helemaal in een deuk lag en er gewoon geen kracht meer voor had om ze van me weg te duwen. Normaal gesproken wil ik niet dat honden in mn gezicht likken, maar ook die strijd heb ik snel opgegeven haha. Er doen veel interessante filmpjes en fotos de ronde haha! Ik kon het erg goed vinden met Rebecca, een Australisch meisje, dus we hebben elkaar regelmatig op de gevoelige plaat vastgelegd tijdens deze chaotische hondenknuffel-sessies haha! 1 dag had het net geregend en toen kwamen we tijdens de lunch (het eten was fantastisch! Enorme vegetarische buffetten ) binnen, helemaal onder de modderpoten. Ach, even lekker badderen met de elly´s en je bent weer schoon!

Ik kan nog uren en uren typen over mijn ervaringen en over hoe ongelooflijk bijzonder olifanten zijn, maar ik zal nu stoppen Ik hield al heel veel van olifanten door mijn avonturen in Afrika (vooral die met Suske) en door de vele bijzondere en bizarre verhalen die ik gelezen heb over deze dieren. En nu ben ik helemaal verkocht! Kortom, ik heb een geweldige tijd achter de rug en de week daar is gevlogen! Ik bewonder Lek en alle medewerkers van het ENP enorm en hoop dat ik in de toekomst op wat voor manier dan ook een steentje bij kan blijven dragen. Dit project en vooral de olifanten hebben me enorm geraakt. Ze lijken zo groot en log en onhandig, maar ze zijn zo gevoelig, intelligent en kwetsbaar en ze verdienen (net als elk ander levend wezen) een mooi leven zonder mishandelingen!

Lieve allemaal, bedankt voor het volgen van mijn blog en tot heel snel in Nederland! Mocht je iets willen doen voor de olifanten en/of de honden, zie hier: http://elephantnaturefoundation.org/ Dit is zo´n project waarvan ik 100% zeker weet dat elke euro ook daadwerkelijk besteed wordt aan de dieren!

Veel liefs en xxx Paula

Laatste weken Australie: Terang, Melbourne en Canberra

Lieve allemaal!

Dit is alweer mijn laatste weblog over Australie! Het was de bedoeling dat het ook de laatste vanuit Australie zou zijn, maar toen ik hem gisteren op het vliegveld online wilde zetten, liep het internet vast. Mijn vliegtuig was de op 1 na laatste van die dag en het was al boardingtijd voor mij en voor de laatste vlucht, dus ik vermoed dat de luchthaven de internetverbinding tijdelijk heeft gesaboteerd haha! Maargoed, ik ben nu dus al in Thailand! Een beetje een gaar dagje gehad in verband met het slaapgebrek in het vliegtuig, maar wel al wat rondgelopen in Bangkok en ik keek mn ogen uit! Een geheel andere wereld, heel gaaf! Maar.... daar gaat mijn volgende blog over, nu eerst mijn avonturen van de afgelopen weken!

Zoals gezegd ben ik vanaf Adelaide afgereisd naar Terang, een heel klein dorp omringd door platteland (2 pubs, 1 supermarkt en 1 kledingwinkel). Hier wachtte Jos op mij, een Nederlandse dierenarts die ik in het vliegtuig van Nieuw Zeeland naar Australie ontmoet heb. Hij woont niet in Terang, maar in Noorat, een nog kleiner dorp naast Terang (alleen 1 pub ). Het was de bedoeling dat ik 1 week zou blijven, maar het zijn er 3 geworden en Jos is inmiddels mijn vriend!

Het eerste weekend dat ik in Noorat was, zijn we naar de beroemde Great Ocean Road gegaan, want die is vlakbij! Een erg mooie route langs het water met prachtige uitzichtpunten. Een aanrader! Doordeweeks ben ik met Jos meegegaan om te zien wat hij zoal doet als veearts. Ik heb vanalles gezien: koeien die niet meer op konden staan na het kalven, koeien met hoefproblemen, honden en katten die gecastreerd werden, een baarmoeder die uit een hond verwijderd moest worden, een paard met koliek, een paard met een beenwond die gehecht moest worden, een kalf (dood) dat nog vastzat in de koe en zelfs een kip met een zere poot! Erg interessant allemaal! En als dierenvriendin vind ik het altijd heerlijk om op boerderijen te zijn en dieren te knuffelen, dus ik kon mijn hart ophalen!

De eerste dinsdagavond zijn we gaan kijken bij de paardenraces (dravers). Races zijn ontzettend populair in Australie. Elk dorp heeft een racebaan voor paarden en één voor honden (greyhounds - zoals Mickey in Bundaberg!). Het zijn zeker niet de meest diervriendelijke sporten (het gaat tenslotte vooral om het geld en afgedankte dieren worden niet altijd netjes behandeld....), maar als paardengek wilde ik dolgraag even mooie paarden kijken! 2 collega´s van Jos waren aan het werk (bloed en urine van de paarden testen, voor en na de races) en we konden dus ook achter de schermen kijken! Ik had nog nooit eerder paardenraces gezien, dus ik vond het bijzonder om in het echt te zien. Die paarden draven echt bizar hard! En wat een mooie paarden!! Allemaal supermooi gebouwd (uiteraard heel slank en atletisch) en prachtige vacht (vermoedelijk geschoren haha)! Ik dacht altijd dat dravers kleine paardjes waren, maar ze waren behoorlijk groot. Ik liep te kwijlen, zoals mannen dat doen als ze mooie, dure auto´s zien (alhoewel je paarden natuurlijk nooooooit met auto´s mag vergelijken haha)!

Craig (Jos´baas) kent veel mensen bij de races en hij had voor me geregeld dat ik bij 1 van de races in de startauto mocht zitten! Deze auto rijdt voor de paarden uit en aan de zijkanten komen 2 hekken naar beneden. De paarden moeten achter de auto en hekken draven tot het startschot klinkt en dan rijdt de auto weg en laat ze als het ware ´los´. Waaaah dat was echt super! Die paarden gaan zo hard! Dat besefte ik eigenlijk pas goed toen ze zo vlak achter ons aandraafden. Het gaf echt een enorme kick om zo dichtbij te zijn en ze zo hard te zien en horen gaan! Verder hebben we nog een paar races bekeken en gezien hoe Jos´ collega´s de tests deden. Mijn favoriete test was absoluut de urinetest: het paard wordt door de dierenarts vastgehouden in een box en hij houdt een steelpan onder het paard terwijl hij aan 1 stuk door fluit (blijkbaar wekt dit het plassen op....). Het was een serieuze aangelegenheid, maar ik moest mijn best doen om niet te hard te grinniken

De tweede en derde week ben ik nog een paar keer meegeweest met Jos, maar heb ik me meestal thuis vermaakt. Aangezien er niet zoveel te doen is in Noorat en ik natuurlijk geen auto had, hield dat vooral in: Dr. Phil en Ellen DeGeneres kijken, afwassen en koken haha! Ik heb ook een keer een wandeling gemaakt naar de top van Mount Noorat (te zien vanuit Jos´ woonkamer), een oude vulkaan! De wandeling leidt door weilanden met stieren en aan de top sta je aan de rand van de krater! Daarnaast had ik op de top ook een mooi uitzicht over Noorat en omgeving. Het deed me ergens wel aan Nederland denken omdat het erg vlak is en veel agrarisch gebied. De bergen die hier en daar in de verte te zien zijn, verraden echter dat het Nederland niet kan zijn De laatste dagen ben ik begonnen met iets waar ik al 3 jaar mee wil beginnen: hardlopen! Nu maar hopen dat ik in Thailand/Nederland verder doorpak...

Op donderdagavond traint de lokale Football club (niet te verwarren met voetbal, het lijkt meer op rugby en is enorm populair) in Noorat en wordt er op de club door families en andere locals gegeten. En door ons dus ook! Ongelooflijk hoe snel je in zo´n klein dorp locals leert kennen! Erg leuk! En ik begrijp ook al iets meer van de ´footy´. In het weekend zijn we een paar keer bij Craig (Jos zn baas) en Melissa (zn vrouw) en 2 kids gaan eten. Zij wonen heel dichtbij en zijn begin 30 en heel gezellig! We hebben ook 1 zaterdagavond een borrel gehad van collega´s die net een tweede kind gekregen hebben en dat was een goed feestje! Het vond plaats in 1 van de 2 kroegen in Terang en ging door tot in de late uurtjes. Veel leuke mensen en hebben zelfs nog even gedanst! Om 3 uur hielden we het voor gezien, nadat we met moeite ook Craig uit de pub hadden gesleept haha!

Darwin, Outback, Adelaide en McLeod´s Daughters!

Lieve trouwe webloglezers!

Ik heb weer veel te veel te vertellen, dus tijd voor een update! De laatste keer schreef ik dat ik een vlucht naar Darwin zou gaan boeken, nou... dat ging niet bepaald vanzelf. Ik zou een leuke aanbieding krijgen bij Flight Centre als ik bij hen de vlucht en een treinreis zou boeken. Het kostte de medewerkster 1,5 dag en toen kon ze me een treinreis voor 2000 dollar aanbieden! Ik keek haar met open mond aan, ben naar mn hostel gegaan en heb zelf de spoorwegen gebeld en een treinrit voor 400 dollar geboekt! Zebegreep niet hoe dat kon... Door het lange wachten was mijn vlucht inmiddels ook duurder dan de dag ervoor (ze doen niet aan last-minutes) dus ik was meer geld kwijt dan wanneer ik het zelf had geregeld! Ik besloot een klacht in te dienen en ontving een dag later excuses en een tegoedbon van 150 dollar! Toen was ik wel tevreden ;)

Maargoed, uiteindelijk ben ik dus naar Darwin gevlogen. Ik stapte rond half 11 ´savonds uit het vliegtuig en de hitte viel als een deken om me heen. Ik wil niet weten hoe het daar in de zomer is, want de Darwinese winter is al niet te harden haha! In het hostel ontmoette ik Sarah weer, een Engels meisje dat ik in het hostel in Cape Tribulation ontmoet had. Samen met haar ben ik de avondmarkt van Darwin gaan ontdekken. Erg gezellig met live muziek, veel eettentjes en allerlei andere kraampjes. Darwin is verder helemaal niet boeiend vond ik. Het straalt weinig gezelligs uit. Er is wel een mooie lagune (stuk afgezette zee in dit geval) waar ik door de hitte dankbaar gebruik van heb gemaakt! Verder is er een parkje langs de zee met allerlei WO II monumenten. En meer is er niet. Alle betaalbare accomodatie zit stampvol en je betaalt er de hoofdprijs voor. Waarschijnlijk omdat veel backpackers langere tijd blijven, omdat werk vinden in centraal Australie makkelijker is dan aan de oostkust. Het was prima dat ik maar 1 dag in Darwin had.

De volgende dag ging ik een tour doen naar Kakadu National Park, 20.000 km2 groot! Achteraf gezien had ik er graag 2 of 3 dagen doorgebracht, maar ik heb gelukkig een aardig beeld gekregen in die ene dag die ik had. Ik wilde graag met een kleine tour gaan, maar die waren helaas al volgeboekt, dus ging ik in een grote touringcar met 40 voornamelijk 50+ers op pad! Ik werd om 6.15 uur opgehaald dus ik was nog rustig aan het wakker worden toen we een stop deden bij een koffietentje. Ik bleef (half in slaap) rustig op mijn beurt wachten, maar die kwam niet hoor! Voordringen dat ze deden! Ongelooflijk! Laat ze nooit meer iets zeggen over de jeugd van tegenwoordig

De tour was verder erg geslaagd. Hebben Aboriginal rotstekeningen gezien, een kleine wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt over het park en een mooie boottocht gemaakt door de wetlands (veel kroks!). Een heel erg mooi park!

Ik had een erg strak schema dus de volgende dag wachtte een nieuw avontuur: met The Ghan (trein) richting Alice Springs. The Ghan is vernoemd naar de Afghanen die per kameel deze route hebben afgelegd. De reis duurde ongeveer 20 uur, maar was heel goed te doen. Het is ongelooflijk hoe je uren en uren kunt rijden zonder ook maar een huis of dorpje te zien! Naast mij zat een Noors meisje, Tina, die samen met studiegenoten (ze studeert in Brisbane) dezelfde 3-daagse tour zou gaan doen in Alice Springs als ik. Hoe toevallig! Was dus erg gezellig in de trein en onze goedkope backpackersstoelen hadden veel beenruimte (kon mn benen strekken) en konden heel ver naar achteren, waardoor ik aardig goed heb kunnen slapen! Na 4 uur rijden maakte de trein al een tussenstop in Katherine. Hier bleven we 4 uur stilstaan en konden we een tourtje doen naar de Katherine Gorge. Ik ging voor de goedkoopste: een busje zette ons af bij een wandelroute en vanaf daar konden we naar een mooi uitzichtpunt lopen. Het was ook daar bloedje heet! Ik had totaal geen verwachting van de Gorge, maar het was er echt ongelooflijk mooi! Na genoten te hebben van het uitizicht ben ik met Tina & Friends de Gorge in gesprongen om af te koelen, heerlijk! Later hoorden we van iemand die een cruise had gemaakt dat hij zoetwaterkrokodillen in de Gorge had gezien. Maar ach, die zijn niet dodelijk Ik heb ook mijn eerste giftige slang gezien: een Whip snake die het pad voor ons overstak. Ik wilde er nog met mijn camera achteraan rennen, maar dat scheen geen goed idee te zijn...haha!

Eenmaal in Alice Springs werden we opgehaald door het busje van het hostel. Ik ben die middag Alice een beetje gaan ontdekken. Het is letterlijk een stadje middenin de woestijn en er is dus ook bijzonder weinig te beleven. ´s avonds alleen over straat lopen wordt sterk afgeraden, omdat er heel veel aboriginals rondhangen die onder invloed zijn van drank en/of drugs. Aboriginals lijken echt volledig buiten de samenleving te vallen, overal in Australie. Je ziet ze nergens aan het werk, de meesten die ik gezien heb, hingen ergens rond en schreeuwden naar elkaar (volgens onze gids tijdens de outbacktour doen ze dit omdat ze van oudsher in de woestijn over grote afstanden naar elkaar moesten roepen – juist...persoonlijk denk ik dat het vooral een drankprobleem is..). Het is erg triest, want het lijkt er niet op dat er hoop is voor deze mensen of hun kinderen/kleinkinderen. Ik las in een interessant boek (met dank aan Sas Oskam!) dat nog tot 1970 Aboriginal kinderen bij hun ouders werden weggehaald om hen een betere toekomst te geven. Die kinderen werden opgevoed in (kerkelijke?) instituten en als ze 18 waren en op eigen benen mochten staat, waren ze hun band met de Aboriginal cultuur kwijt, maar tegelijkertijd konden ze niet aarden in de Australische cultuur en werden ze gediscrimineerd in de steden. Heel veel Aboriginals waren dus volledig ontworteld. En die mensen en hun kinderen zie je nu dus ook op straat. De overheid probeert het een en ander goed te maken en Aboriginals krijgen op de banenmarkt voorrang (ook als zij minder geschikt zijn dan een Aussie) en dit zorgt natuurlijk ook niet voor meer gelijkheid... Een ingewikkelde en trieste kwestie die me hier en daar wel een beetje aan Zuid-Afrika doet denken.

In Alice heb ik een bezoekje gebracht aan de Royal Flying Doctor Service. Er was een klein museum en ze lieten een filmpje zien over het werk van de flying doctors. Ze vliegen vooral naar boerderijen in de middle of nowhere om gewonde/zieke mensen op te halen en naar het ziekenhuis te brengen. Ik herinner me dat Harold (van mijn cowgirlavontuur) me eens vertelde dat hij ook door de flying doctors was opgehaald nadat hij van zijn paard was gevallen. Zelfs met het vliegtuig duurt het nog uren voordat je geholpen kunt worden. Bizar idee, maar super dat ze er zijn (was als kind al fan toen we wekelijks naar the flying doctors op tv keken haha)!

Verder heb ik een bezoekje gebracht aan de School of the Air voor kinderen die in de middle of nowhere wonen. Vroeger ging alles over de radio, maar nu kunnen kids (die soms wel 3000 km uit elkaar wonen) inloggen via internet en kunnen ze via webcam hun juf of meester zien! Als ze iets willen vragen of een antwoord weten, kunnen ze op een plaatje met een hand klikken en dan steken ze als het ware hun hand op in de klas! Ongelooflijk! De kinderen hebben thuis ook iemand die ze helpt (een oppas of een van hun ouders), dus ze loggen 1x per dag in voor een uurtje les via internet en de rest van de week worden ze met hun huiswerk geholpen door iemand thuis. Een paar keer per jaar ontmoeten ze hun juf/meester en klasgenoten in het echt! Heel bijzonder!

Vanaf Alice vertrok ik voor een 3-daagse tour door de Outback. Eerste stop was Ayers Rock (Uluru), wie kent hem niet? Ik had verwacht dat we uren door de rode, kale zandvlakten zouden rijden (zoals je op de plaatjes altijd ziet), maar niets was minder waar. De ondergrond, het zand, was inderdaad rood, maar er was overal heel veel begroeiing! Schijnbaar hadden ze een natte periode achter de rug en daardoor waren de bomen en struiken behoorlijk groen. Het was erg gaaf om Uluru in het echt te zien! Door de jaren heen heb ik er zoveel foto´s van gezien dat het heel bijzonder was om voor deze enorme rots te staan! Hij is ongeveer 350m hoog, dus behoorlijk indrukwekkend. We hebben de Base walk gedaan, een rondje om Uluru (daar doe je enkele uren over ) en we kregen uitleg over de heilige plekken (voor Aboriginals) op de rots. We hebben bij Uluru ook de zonsopgang en –ondergang gezien.

´s nachts sliepen we onder de miljoenen sterren in een ´swag´ - een soort grote slaapzak met matrasje waar je met je slaapzak in gaat. De hoes bestaat uit wind- en waterdicht zeil, die je net als je slaapzak dichtritst. In de Outback was het overdag al een stuk koeler dan in het noorden, zo´n 20 graden in de zon. ´s nachts werd het ijskoud, vooral als ons kampvuur, waar we allemaal omheen lagen, uitging. Ik lag rond 5 uur sochtends bibberend te wachten totdat we geroepen werden. Geloof me, normaal gesproken wil ik echt niet om 5 uur mijn bed uit!

Op dag 2 brachten we een bezoek aan Kata Tjuta, een andere heilige rotsformatie voor Aboriginals. Ik had daar totaal geen beeld bij en ik werd blij verrast! We hebben een wandeling gemaakt door de Valley of the Winds en dat was erg mooi! Kata Tjuta bestaat uit verschillende losse rotsen en de hoogste is meer dan 400m hoog. Erg indrukwekkend. Onze wandeling eindigde op een heel mooi uitzichpunt, bovenop 1 van de rotsen.

Op dag 3 zijn we naar de Kings Canyon gegaan. En toen werd duidelijk dat de volgorde van onze tour: mooi, mooier, mooist was: de canyon was het allermooist! We hebben ook hier een wandeling gemaakt en kregen uitleg over hoe de canyon ontstaan is en over planten die er groeien (tussen de rotsen, ongelooflijk). Een klein beetje hoogtvrees op het randje van de canyon, die meer dan 100 m diep is, en prachtige uitzichten over de vallei beneden.

Er zaten een heleboel leuke mensen in mijn groep: natuurlijk Tina & friends uit de trein, een Nederlands meisje, Yolanda, een Zwitsers meisje, Camilla en een hilarisch Argentijns stel: Agata en Lucas.Al met al een hele geslaagde, mooie en gezellig tour!

De volgende dag vertrok ik alweer met The Ghan richting Adelaide (een reis van 24 uur, dit keer zonder tussenstop). En Agata en Lucas namen dezelfde trein. Ik zat in eerste instantie in een ander, nogal lawaaiig treinstel, maar Agata kwam al snel mijn kant op en vertelde dat er bij hen nog heel veel plekken leeg waren. Ik heb mn boeltje gepakt en ben bij hen gaan zitten. Dat was supergezellig! Hebben uren gekletst en in een deuk gelegen. Die twee zijn echt heel leuk! Handig vakantieadresje in Argentinie ´s nachts had ik 2 stoelen om op te slapen, dus heb lekker 7 uur getukt!

In Adelaide kon ik logeren bij Deborah, een Australische vrouw die ik tijdens mijn Cape Tribulation regenwoudtour ontmoet had! Superaardig! In totaal heb ik een week bij haar gelogeerd, want morgen pak ik de trein pas weer. De eerste dag ben ik Adelaide gaan ontdekken met mijn Argentijnse vrienden en in het weekend heeft Deborah me meegenomen naar leuke plekken: Adelaide zoo, waar ze sinds kort 2 panda´s hebben! Die wilde ik wel zien! Verder was ik erg blij met een Tasmaanse Duivel en schattige wombats! De dierentuin doet ook veel aan voorlichting, o.a. over palmolie (zit in 7 van de 10 producten die we dagelijks kopen) waarvoor het leefgebied van Orang Oetans verdwijnt. Erg goed dus! De Orangs waren jarig, dus we hebben nog even voor ze gezongen haha! Deborahs ouders waren groot fan van de dierentuin en na hun overlijden, heeft de familie een bankje in de dierentuin laten plaatsen ter herinnering aan hen. Erg bijzonder!

We zijn ook naar Haigh´s chocolate geweest, voor een rondleiding en een proeverij! Heb de afgelopen dagen zoveel chocola op... konden natuurlijk niet weggaan zonder een voorraad in te slaan... Op zondag ging ik samen met Deborah en Judy (een vriendin van haar) naar Victor Harbor, een schattig kustplaatsje. Daar hebben we geluncht. Vervolgens zijn we nog 2 leuke plaatsjes gaan bezoeken, o.a. Hahndorf, een leuk toeristisch dorp, waar je sauerkraut en bratwurst kunt eten

Doordeweeks werkt Deborah en heb ik mezelf vermaakt in de stad. Ik heb ook iedere dag gewandeld met Lara, haar hondje. Een witte maltheser. Ik houd helemaal niet van schoothondjes, maar moet toegeven dat het een erg lief beestje is! Ze wacht sochtends voor mijn deur totdat ik wakker ben! Ik heb ook een avond spinazie-geitenkaas lasagne gemaakt voor Deborah en haar broer, Gavin. Daar hadden ze nog nooit van gehoord namelijk haha! Gisteravond ben ik in een pastarestaurant gaan eten met Deborah, haar zoon Andrew en zijn vrouw Kimberley. Erg gezellig! Hele lieve mensen!

Gisteren is weer een droom in vervulling gegaan: ik heb de McLeods Daughters tour gedaan! Voor mensen die echt geen idee hebben waar die serie over gaat, klik hier. Ik ben, zoals de meesten weten, al jaren enorm fan en deze tour stond als een van de eerste dingen op mijn to-do-list voor Australie. Ik heb nog nooit zo erg meegeleefd met een serie en nog nooit zo veel gehuild... haha! Samen met Joleen, een meisje van de Falkland eilanden, ging met Dal (onze gids) op pad naar Freeling (Gungallan in de serie). Drover´s Run (de boerderij uit de serie) was het absolute hoogtepunt, ookal was er wel veel veranderd, het is nu namelijk een superdure bed&breakfast. Maar het huis ziet er nog precies hetzelfde uit en ook de schuur waar de schapen geschoren werden, is precies als in de serie! De omgeving is ook echt prachtig: groene heuvels, overal waar je kijkt. Toen we richting Drovers reden zette Dal de begintune van McLeods op en toen we wegreden draaide ze het laatste nummer uit de allerlaatste aflevering. Dat was erg grappig! Ze vertelde ook dat ze menig traan gelaten had, omdat ze Drovers steeds zag veranderen. Goed, fijn te weten dat er nog meer mensen zijn met een McLeods obsessie haha!

De truckstop heet nog steeds Gungallan Truckstop, ookal is deze niet meer in gebruik. De pub heet ook nog steeds Gungallan Hotel en die ziet er zowel van binnen als vanbuiten nog precies hetzelfde uit als in de serie! We hebben daar geluncht, heel leuk! Verder hebben we een heleboel wegen en bomen en riviertjes en gebouwen gezien die in bepaalde afleveringen zijn gebruikt. Dal had fotos uit de betreffende afleveringen bij zich, zodat we precies konden zien dat het inderdaad op die locaties gefilmd was! We hebben ook Wilgul gezien (een andere boerderij). In de tuin daarvan hebben ze de trap van Killarney (weer een andere boerderij) nagemaakt, omdat de chagerijnige eigenaar van Killarney niet altijd zin had in de filmcrew en dan gewoon de hekken op slot liet. De crew kon nu dus in de tuin van Wilgul de Killarney-scenes filmen.

Dal vertelde ook dat de acteurs niet harder mochten paardrijden dan een rustige galop in verband met de verzekering. In scenes waar je ze in rengalop ziet of ziet springen, worden stand-in´s gebruikt. En close-up shots van een acteur in volle galop, zijn gemaakt terwijl de acteur op een neppaard achterop een auto zit, die hard rijdt haha! Allemaal leuke weetjes en ook nog wat roddels over de acteurs natuurlijk (Alex en Regan krijgen samen een baby in real life!). Als kers op de taart reed Dal ons langs een stomerij, waar Stevies trouwjurk hangt! De mooiste trouwjurk ooit! Menig McLeod-kijker wil die trouwjurk op haar grote dag De jurk hangt daar trouwens omdat de stomerij hem schoon heeft gemaakt toen Stevie in die jurk van haar paard was gevallen. De stomerij had hem weer zo mooi wit gekregen dat ze de jurk na de opnames aan de stomerij hebben geschonken!

Kan niet wachten tot ik thuis mijn dvd-collectie er weer bij kan pakken, om alle locaties te zien waar ik geweest ben haha! Maar eerst nog even verder reizen Morgen verlaat ik Adelaide en ga ik met de trein naar Terang. Daar woont Jos, een Nederlandse dierenarts die ik in het vliegtuig van N-Zeeland naar Brisbane heb ontmoet. Ook hij heeft me uitgenodigd om bij hem te logeren! Heb nu geen tijd om fotos te plaatsen maar zal dat snel goed maken! Ik zal een apart McLeods mapje maken, voor mede-fans haha!

Liefs! xxx

Great Barrier Reef en het Cape Tribulation regenwoud

Lieve allemaal,

Het was even wennen om weer de toerist uit te hangen en geen paarden en honden om me heen te hebben, maar inmiddels ben ik daar ook weer volop van aan het genieten! Alhoewel, niet van de bakken met geld die ik nu ook weer aan het uitgeven ben...

Ik zal bij het begin beginnen. Na mijn cowgirl-avontuur ben ik teruggegaan naar Rockhampton. Het was heel slecht regenachtig weer daar, dus ik was blij toen ik na 2 dagen richting het zonnige noorden kon vertrekken! Na een hele gare nachtbusrit (scheelde wel weer een overnachting in een hostel à 25 dollar...) kwam ik aan in Airlie Beach. Een toeristisch oord, geheel en al ingericht om mensen naar de Whitsunday Islands te brengen. Je struikelt daar op straat over de toeristenbureaus die boottrips aanbieden.

Ik had een prachtige hostelkamer met uitzicht over de zee en de palmbomen! Op mijn kamer sliep een Duitse vrouw die al jaren in Australie woont en nogal praatgraag was. Geen probleem normaal gesproken, maar na slechts 4 uur slaap was dat nogal heftig. Vooral omdat ik na een uur al alles wist over haar scheiding en haar ex-man die een vriend van haar had aangevallen omdat hij dacht dat ze een relatie met hem had.... pff

Maargoed, ik kon sinds tijden weer heerlijk aan de lagoon (een soort zwembad naast de zee) liggen (in de zee zwemmen zit er vanaf hier niet meer in - ivm gevaarlijke kwallen) en heb daar een beetje bij kunnen slapen.

De volgende dag heb ik een tourtje geboekt: een dagtrip met een snelle rubberboot (raft). Ik had graag een zeiltrip gemaakt van meerdere dagen, maar uit angst voor zeeziekte durfde ik dat niet aan. Deze tour was echter ook zeer geslaagd! Uiteraard werd er keihard gescheurd met die boot op sommige momenten (vond ik stiekem best leuk...), maar verder was het een relaxte tour. We gingen eerst op 2 verschillende plekken snorkelen. De zee was heel rustig en helder, dus we hadden prachtig zicht op het Great Barrier Reef! Mooi koraal en vissen in alle kleuren!

Hoogtepunt was een grote manta ray (rog) die al aan de oppervlakte zwom toen we met de boot aankwamen. Hij was niet veel kleiner dan ik ben! Ik ging er vanuit dat hij weg zou zwemmen zodra wij allemaal te water gingen, dus ik ben gaan snorkelen en genoot van het paradijs onder water. Helemaal aan het eind, toen ik de boot weer in wilde gaan, vroeg ik voor de zekerheid aan het meisje van de boot of ze die manta nog gezien had en ze zei: ´ja joh, die zwemt hier al de hele tijd heen en weer!´. Oeps

Ze zei tegen me dat ik 5 meter naar voren moest zwemmen en hij me vanzelf tegemoet zou zwemmen als ik daar zou wachten. Dus dat deed ik en ja hoor, niet lang daarna kwam er een enorm donker gevaarte op me af ´vliegen´ (de zijvinnen van een manta gaan op en neer, net zoals een vogel die vliegt) met zijn bek open (kan die eigenlijk wel dicht?) en vlak voor me keerde hij om en zwom bij me vandaan. Ik probeerde hem bij te houden, maar hij ging veel te snel. Wow!! Wat ontzettend gaaf, mijn dag kon niet meer stuk! Door mijn snorkel riep ik nog ´thank you´ naar hem haha! Ik wilde al heel lang heel graag een manta zien (ik ben zelfs in 2005 begonnen met duiken, omdat Sas de Bruijn op een vakantie was gaan duiken en een manta had gezien en ik superjaloers was! Ik dacht: dat wil ik ook!) en nu is dat eindelijk gebeurd! Ik had verwacht dat iedereen in de boot zou staan te gillen hoe gaaf dat was, maar de rest reageerde meer zo van: ja dat was wel leuk ja, die manta. Leuk?! Fan-tas-tisch!

Na onze snorkelavonturen gingen we naar de wereldberoemde Whitehaven Beach. Een prachtig wit strand en helder blauw water. Vanaf een uitzichpunt heb je een prachtig zicht op hoe het water als een soort golfbeweging over het zand beweegt. Exact zoals op alle foto´s die ik gezien had! Supermooi dus, maar doordat ik eigenlijk al precies wist hoe het eruit zou zien, was het wow-moment iets minder groot

Als je de naam Whitehaven beach niet kent, kijk dan naar mijn foto´s en ik weet vrij zeker dat je zegt: oooh dat strand!

Na Airlie Beach ben ik vertrokken naar Cairns. Het is tropisch warm hier, een totaal andere warmte. Ik heb inmiddels ook hier verschillende tours gedaan, beginnend met een duiktour. Wat ik niet wist, is dat het rif hier heel ver van de kust af ligt en het bijna 2 uur (!) kost om dat met de boot te bereiken. Ik had braaf mijn pillen ingenomen, maar de zee was zo enorm ruig dat dit niet mocht baten... Al snel stond ik op het achterdek naar de bergen in de verte te staren (dat werd me aangeraden) en toen ik op een gegeven moment achterom keek, zag ik dat bijna de hele boot inmiddels was aangeschoven, iedereen starend naar de bergen met zakjes en servetten in de aanslag... De crew van de boot liep af en aan met volle zakjes en nieuwe zakjes. Als ik me niet zo beroerd had gevoeld, had ik er keihard om gelachen

Er waren meerdere mensen die zeiden dat ze nog nooit eerder zeeziek waren geweest... Uiteindelijk kwamen we bij duikplek nummer 1 aan. Normaal ben ik een beetje nerveus als ik sinds lange tijd weer ga duiken, maar het enige waar ik aan kon denken was: blijf naar die bergen kijken! Dus ik kon me niet echt druk maken om die duik haha! En het goede nieuws was, dat diep onderwater ook echt de beste plek was om te zijn! De arme snorkelaars werden overspoeld met golven en kregen steeds water in hun snorkel, maar wij konden rustig op 15m diepte ´cruisen´

De eerste duikplek was niet heel mooi vond ik, maar ik heb er wel mijn allereerste rifhaai gezien! De tweede duikplek was stukken beter: heel veel mooi koraal en prachtige vissen! En een grote schildpad! Die had ik weleens eerder gezien, maar die dieren blijven toch altijd een soort magisch om onder water te zien! De gids liet ons ook vanalles voelen, o.a. zeekomkommers. Tot zover het ecotoerisme...

En wat me opviel was ook dat er heel veel koraal dood was! Ik kan me niet herinneren dat ik dat in de Rode Zee heb gezien. En meerdere mensen (niet alleen tijdens deze tour) hebben hetzelfde tegen me gezegd, dat het wel dood leek op sommige plekken. Volgens 1 van die bemanningsleden is dat een natuurlijk proces en ik geloof ook wel dat dit deels zo is, maar ik heb de indruk dat het op zo´n grote schaal dood is, dat het te maken heeft met alle vervuiling, opwarming van de aarde, de boten en het toerisme... Ze zeggen niet voor niets dat het Great Barrier Reef over 50 jaar misschien niet meer bestaat... Ik hoop dat ik het mis heb..!

In Cairns heb ik een hele gezellige Nederlandse jongen, Bouke ontmoet. Met hem ben ik een paar keer een gratis backpackersmaaltijd gaan scoren en wat drankjes (die hebben misschien ook niet echt meegeholpen op die ruige zee...). Op een avond liepen we terug naar het hostel en ik wilde hem iets vertellen over een aboriginal campsite waar ik was geweest, maar ik struikelde over het woord, dus ik riep wat harder: a-a-aboriginal! En precies op dat moment zag ik 2 aboriginals zitten vlakbij ons, in het donker. De timing had niet slechter kunnen zijn haha! Zij riepen iets, wat wij niet verstonden, maar het had ongetwijfeld te maken met het feit dat zij dachten dat ik Bouke wees op die aboriginals op straat en ze me een racist vonden ofzo haha! (Berber, ik heb nog uitgelegd dat 1 van mijn beste vrienden aboriginal is

)

De dag na de duiktrip ben ik met een tour richting het regenwoud in Cape Tribulation vertrokken. We hebben mooie uitzichtpunten bezocht en een wandeling gemaakt door het regenwoud. Onze gids, Peter, klonk net als Steve Irwin. Het was geen act, hij was superenthousiast over alles. Elke keer als hij klaar was met iets uitleggen in de bus eindigde hij met: ´Nooo worries. Tooo easy!´ Het regenwoud van Cape Trib is werelderfgoed en is het oudste, nog steeds groeiende, regenwoud ter wereld. Zo oud, dat er ooit dinosauriers in hebben rond gebanjerd!

Rond de middag werd ik bij mijn hostel in de jungle gebracht. Ik had van een Spaans meisje gehoord dat een dagtour zonde is, omdat je veel tijd verliest met heen-en terug rijden, dus ik had besloten 3 nachten in het regenwoud te blijven. Er was een hele mooie boardwalk, door het regenwoud en die eindigde op het strand. Helaas was het alle dagen erg bewolkt, maar desalniettemin erg mooi! Ik heb één keer met een zaklamp een nachtwandeling door het regenwoud gemaakt, in mijn eentje. Ik heb het 15 minuten uitgehouden en ben teruggegaan nadat een muis over het pad rende en me de stuipen op het lijf joeg haha!

Gisteren heb ik de boardwalk nog een keer gedaan samen met Sarah, een Engels meisje. We zagen poep op de boardwalk liggen en dankzij de Steve Irwin-gids herkende ik het als Cassowary-poep. Cassowaries zijn grote vogels (op struisvogels na, de grootste ter wereld) met een donker verenkleed en een blauw met rode nek/hoofd. Op hun hoofd zit een hard stuk hoorn (zie een foto die ik van een foto heb gemaakt, want je hebt nu vast een heel raar beeld in je hoofd haha) en ze hebben enorm scherpe klauwen, waardoor ze de dodelijkste vogels ter wereld zijn. Ze zijn een bedreigde diersoort en niet altijd gemakkelijk te spotten. We keken naar de poep en concludeerden, als echte rangers, dat het vers was en de vogel nog in de buurt moest zijn... en ja hoor, 10m verderop stonden een aantal mensen en ze keken allemaal naar een cassowary met (groot) kuiken haha! En later, tijdens de tour terug naar Cairns, zagen we er nog 1 in een kreek. Super! Helaas geen foto kunnen maken, omdat ze heel snel weer in het dikke struikgewas verdwijnen.

In Cape Trib heb ik ook paard gereden. Het werd wel weer eens tijd dacht ik zo

Er was een speciale rit voor mensen met ervaring en die was ontzettend gaaf! Steve (deze heette echt zo haha), de gids, had speciaal grote volbloed paarden (alweer ex-racepaarden) aangeschaft voor deze rit. Ik was samen met hem en een Canadees meisje, perfect dus! Mijn paard Oscar, was heel braaf, maar op het strand kwam zijn race-instinct wel weer tevoorschijn. We hebben heel veel galopjes gedaan, heerlijk heen en weer op het strand! En ik moest Oscar echt goed achter Steve houden, want het liefst wilde hij inhalen en nog harder. We hebben ook prachtig door het regenwoud gereden en geluncht bij een mooie kreek. Op de terugweg deden we een klein stukje rengalop: teugels los en de paarden laten gaan. Heel gaaf! En de paarden waren de hele tijd heel goed te controleren, terwijl ze natuurlijk precies weten wanneer ze mogen gáán. Toch altijd fijner dan wanneer je voelt dat je geen enkele controle meer hebt... Een heerlijke rit! Steve heeft de rit ook een beetje voor zichzelf bedacht: geen beginners waar hij de hele tijd op moet letten, maar gewoon lekker rijden en veel galloperen!

In Cape Trib ben ik ook nog naar een Exotic Fruit Farm geweest om 10 verschillende, voor mij onbekende, fruitsoorten te proeven van over de hele wereld. De boerderij doet aan permacultuur, dus ze laten alles zo natuurlijk mogelijk groeien. De proeverij is vooral bedoeld om mensen bekend te maken met onbekende fruitsoorten. Het was echt heel erg leuk! Mijn favoriet: black sapote. Het heeft een hele donkere kleur, een beetje zoals een biet en een hele zachte structuur (je zou kunnen denken dat hij bedorven is haha) en een heerlijk zoete smaak - met een beetje fantasie lijkt het op chocolademousse! Ze hadden ook breadfruit, dat ze in plakken, gekruid in de oven hadden gedaan en dat smaakte een beetje als aardappel. Erg lekker! We hebben ook een rondje gelopen over de boomgaard en ik heb een potje Jakfruit-jam gekocht - heerlijk zoet met een bananen-bubblegum smaak haha. De proeverij moet je via internet boeken, want ze zitten dagelijks helemaal vol!

Gisteren ben ik teruggekomen naar Cairns. Op de terugweg hebben we een bootcruise over de Daintree rivier gemaakt. Aardig wat wildlife gezien! Een python en een boomslang, beiden in een boom. Mooie vogels, waaronder een felblauwe ijsvogel. En natuurlijk.... krokodillen! 2 behoorlijk groot (rond de 3 m) en heel veel kleine baby-kroks, in het water, op het land en op boomtakken! En geloof het of niet, zelfs baby-kroks zijn schattig

De zoutwaterkrokodil (die ook gewoon in zoetwater voorkomt) is het gevaarlijkst en zwemt ook in de zee. Bij het strand staan waarschuwingsborden dat je niet te dicht bij het water moet komen. Ik heb me voorgesteld hoe dat moet zijn, al wandelend op het strand en dan ineens, vlak voor je, wordt er een enorm donker gevaarte op het strand gespoeld, een krokodil! Hoe gaaf zou dat zijn (op veilige afstand)!

De echte Steve Irwin heeft ooit een krokodil gevangen, een zender omgedaan en hem ruim 3000 km verderop weer losgelaten in zee. Het kostte die krok slechts 23 dagen om weer op exact dezelfde locatie terug te zijn als waar hij gevangen was! Verder is er ooit een krokodil gespot in de oceaan ergens tussen Indonesie en Australie! En er is ook ooit eens een krok gespot op het Great Barrier Reef, waarop alle snorkelaars snel aan boord werden geroepen... Dit soort verhalen vind ik echt heerlijk, lekker griezelen

De bedoeling is dat ik morgen een vlucht naar Darwin ga boeken en dat ik daar een paar dagen verblijf om vervolgens een trein te pakken naar Alice Springs. Daar wil ik wat Outback-tours doen, om vervolgens dezelfde trein naar Adelaide te pakken. Beide treinreizen duren 24 uur, maar het schijnt een hele beroemde trein te zijn (de Ghan) en een prachtige rit. Je ziet het landschap veranderen en je rijdt uren door het ´niets´. Alleen dat lijkt me al heel bijzonder!

Veel liefs!

Een cowgirl avontuur in Alpha, Queensland

Lieve allemaal,

Ik ben weer terug in de bewoonde wereld en sinds vrijdag ook een jaartje ouder! Tijd om jullie bij te praten. Ik heb een hele bijzondere tijd achter de rug in Alpha, een totaal andere wwoof-ervaring dan bij Annette, maar wel weer één om nooit te vergeten. Het wwoof-en geeft mijn reis door Australie echt een meerwaarde. Het is heel bijzonder om binnen korte tijd een hechte band te ontwikkelen met mensen die voorheen totaal onbekenden waren!

Mijn avontuur begon 2 weken geleden bij Betty en Owen, eigenaars van cattle station Mossvale (ongeveer 12.000 hectare groot). Betty is een hele lieve, zorgzame vrouw (60+) en Owen een alcoholist waar weinig zinnigs uitkomt. Schijnbaar is alcohol nogal een groot probleem hier op het platteland en is al menig cattle station failliet gegaan door drank... De zoon van Betty en Owen, Brendan, die de boerderij eind deze maand over gaat nemen, is ook al aardig op weg om in de voetsporen van zijn vader te treden... Erg triest, vooral voor Betty!

In de bus richting Alpha, waar ik als enige backpacker tussen de locals zat, raakte ik aan de praat met ene Luuk, die manager is van een cattle station. Hij ging met de bus, omdat hij zijn rijbewijs kwijt was voor 9 maanden. 3x raden waardoor dat kwam... En verder vertelde hij me dat hij, net als veel van zijn vrienden, ´s avonds kangaroes schiet, omdat ze daar flink geld mee kunnen verdienen (het gaat per kilo, dus als je lekker doorschiet, kun je weer een paar avonden de kroeg induiken). Ik probeerde heel neutraal met hem te praten en niet door te laten schemeren hoe ik daarover denk (dan vertelt hij tenslotte het meest), maar na een paar uur in de bus vroeg hij: ´Are you a vegetarian?´, blijkbaar waren mijn vragen niet zo neutraal haha!

Maargoed, ik was al snel 1 illusie armer: leuke, charmante cowboys zoals Nick en Alex uit McLeods Daughters bestaan niet of zijn zéér schaars! Misschien leuk om te zien, maar wacht totdat ze hun mond opentrekken (daar komt óf niks zinnigs uit en/of je verstaat er niets van). No thanks, ik val op andere types...

Gelukkig voor mij (en alle andere wwoof-ers die naar Alpha afreizen) woont op Betty´s boerderij ook een oudere man (74) genaamd Harold. Deze voldoet niet aan het hierboven beschreven profiel van de gemiddelde cowboy en neemt graag wwoof-ers mee naar zijn huis dat op een prachtig geisoleerd stuk van de boerderij ligt.

Ik heb 2 dagen bij Betty en Owen doorgebracht. Betty vangt gewonde wilde dieren op en heeft o.a. 2 kangaroes van 1 jaar oud (gered uit de buidel van hun moeders die dood langs de weg lagen) die nog de fles moeten krijgen. Ik heb mezelf aangeboden als vrijwilliger, zo leuk! Op de 3de dag ging ik samen met Harold en Brendan 2 dagen lang vee drijven. De mensen in de Outback praten heel anders dan de Australiers in de steden. Ze knauwen veel meer en zijn moeilijk te verstaan. Vooral Brendan, die gewoon zijn mond niet eens opdoet als hij praat! Volgens Val, een Australische vrouw die ik bij Betty heb ontmoet, zijn ze bang om vliegen in te slikken haha! Val verstond er ook niks van en zij is Australische!

Maargoed, vee drijven. Een droom die ik al heel lang had, ging in vervulling! Met z´n 3en moesten we 230 koeien ruim 30 kilometer verderop brengen. Dat was een flinke klus! Eerst moesten we namelijk alle koeien zien te vinden in de enorme weides waar ze grazen (echt super, ze kunnen kilometers afleggen - dat is pas echt scharrelvlees!). Dus ik reed achter Harold aan en toen we een kudde gevonden hadden (stuk of 20) mocht ik ze naar de verzamelplek brengen, omdat Harold achter een paar andere koeien aanging. Ik had geen idee wat ik deed, maar wat voelde ik me een stoere cowgirl! Mijn eigen kudde! En het lukte me om ze op de juiste plek te krijgen (vermoedelijk gingen ze gewoon op het geluid af van hun loeiende kuddegenoten...). We zouden diezelfde dag beginnen met drijven, maar we konden 5 koeien niet vinden, dus we moesten terug naar Betty voor de nacht. De volgende dag moesten we concluderen dat er ergens een telfout moest zijn gemaakt en zijn we alsnog op pad gegaan.

De eerste dag drijven vond ik best verwarrend en wist ik niet precies waar ik moest zijn en wat ik moest doen. Er waren 3 posities: iemand voorop in de ´lead´ (het vee ziet je dan als onderdeel van de kudde en volgt je), aan de zijkant om de koeien die afdwalen weer terug te drijven (grootste gedeelte hadden we gelukkig aan 1 kant een hek, waardoor maar aan 1 kant iemand hoefde op te letten) en achteraan, om te zorgen dat de koeien door blijven lopen en afdwalende koeien achterin terug te drijven. Ik heb vooral achterin en af en toe aan de zijkant gelopen. Achterin betekende vooral heen en weer lopen achter de koeien en als ze echt stopten met lopen, naar ze toe te draven (ondertussen dingen roepend als ´Come on´, ´ssssst´ en´Keep walking´), zodat ze bleven lopen. Aan de zijkant moest je naar voren en naar achter lopen of draven (ook roepend) en af en toe achter een koe aandraven (en heel soms galopperen) omdat die wel erg ver van de kudde afdwaalde.

Op dag 2 (na een nacht kamperen in de bush!) had ik de smaak te pakken en begreep ik iets beter wat de bedoeling was. Erg gave ervaring! Dag 2 was echter ook een hele lange dag (10 uur in het zadel) en het laatste uur zag ik het even niet meer zitten. Ik was moe, mijn paard was moe en de koeien waren moe (vooral een aantal kalfjes die achterin bleven hangen en die ik op moest drijven). Ik vond de koeien zielig, ik vond mn paard zielig en mezelf natuurlijk ook en ik vroeg me af waar we mee bezig waren... Gelukkig doet een goede nacht slapen wonderen (we sliepen die nacht en de nachten daarna in een caravan - een vooruitgang op de tent, maar nog steeds geen wc) en de volgende dag was iedereen (incl dieren) weer fit! Toen hoefden we nog maar 5 km en mocht ik voorop! Heel gaaf hoe al die koeien me volgden! Ik was die dag samen met Harold en hij had zijn honden mee. Eerder kon hij die niet inzetten, omdat er op verschillende plekken vergiftigd vlees lag tegen de dingo´s... Die honden willen heel graag werken en wat een verschil als zij meehelpen! Ze doen het meeste werk!

Nadat we de koeien in de yard hadden gezet, begon de volgende dag een nieuw avontuur (waardoor ik weer weet waarom ik vegetarier ben): de koeien moesten geoormerkt worden. ´s ochtends moesten we de koeien selecteren (´drafting´) en ik mocht helpen door in een kleine omheining te staan en elke keer als Harold een koe doorliet naar mij toe, het juiste hek open te trekken. Doodeng vond ik het de eerste keren! Die koeien waren gestresst in die omheining en gedroegen zich ook zo en ik was gestresst en wist niet hoe snel ik het juiste hek open moest trekken. Zo zonder paard onder me waren ze ineens enorm! Uiteindelijk werd ik wel relaxter, het ergste wat kon gebeuren volgens Harold was dat ze me zouden trappen. Oooh

´s middags was het oormerktijd. De koeien moesten door een smal hekwerk lopen met zn 6en/7en en werden dan klem gezet om vervolgens allemaal een spuit te krijgen (tegen een dodelijke tekenziekte) en een oormerk. De koeien waren enorm gestresst, ze sprongen op elkaar, pletten elkaar en hun ogen waren een en al angst. Sommigen reageerden niet op het oormerk (ik vermoed dat sommigen in een soort shock waren - je zag hun ogen helemaal wegdraaien) en anderen slaakten een kreet of sprongen op (1 koe sprong een meter de lucht in bovenop de koe voor haar). Niemand die mij ooit nog gaat vertellen dat een koe het oormerken niet voelt. Maar het ergste komt nog: het oormerk is klein en bevat een nummer dat verplicht is door de overheid. De boeren herkennen hun koeien door iets anders: ze knippen een stuk uit het oor. De ene boer knipt onder een driehoekje uit, de ander onder én boven en zo herkennen ze hun vee (er is alleen prikkeldraad tussen de boerderijen en daar springt nog weleens een koe doorheen). Oftewel: sommige koeien hadden nog geen kenmerk en Brendan moest af en toe dus een stuk uit een oor knippen. Dat klonk net zoals het knippen in een stuk karton... Ik vond het echt vreselijk! Ik stond meerdere keren op het punt om weg te lopen, maar ik bedacht me dat ik die koeien maar op 1 manier kon helpen en dat was zorgen dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn. En dus heb ik oormerken in tangen staan doen (nooit gedacht dat ik dat nog eens zou doen..), zodat ze de 1 na de ander konden zetten en de koeien zo snel mogelijk weer de wei in zouden kunnen. Ik nam me voor om ´s avonds tegen Harold te zeggen dat ik dit echt vreselijk vond en zoiets nooit meer mee wilde maken en ik dus naar huis wilde. Dat liep iets anders...

Harold had al door dat ik het niet zo leuk vond en vroeg aan het eind hoe het met me ging. Ik kon nog net ´not good´ over mijn lippen krijgen om vervolgens in huilen uit te barsten. En toen kwam alles eruit, ik riep: ´Die koeien waren hartstikke gestresst! Jullie knippen hele stukken uit hun oren! Ik vind het afschuwelijk!´. Harold vroeg of dit soort dingen ook in Nederland gebeuren en ik riep: ´Ongetwijfeld, waarom denk je dat ik vegetarier ben? Het was een fout van me om hier naartoe te komen en te denken dat ik dit wel aan kan, ik wil naar huis!´. Ik had verwacht dat ze heel nuchter zouden reageren zo van: ´ja meisje, wat had je dan verwacht? Zo gaat dat nu eenmaal´, maar niets was minder waar. Harold was heel begrijpend en zei dat hij het mooi vond dat ik compassie heb voor de dieren. Hij gaf zelfs toe dat het wreed is wat er met de dieren gedaan wordt. Zelfs Brendan (een echte nuchtere boer) begon te vertellen dat er wel meer wwoof-ers waren geweest die het niet aan konden zien. Harold zei dat wat ik die dag gezien had echter nog niets was... Er gebeuren veel naardere dingen (bijv. zonder verdoving castreren en op nog grotere cattle stations worden dieren vaak onnodig wreed behandeld en in andere sectoren - zoals de schapenboerderijen, gebeuren ook dingen die je liever niet weet). Verder zei hij dat het zonde zou zijn als ik weg zou gaan, want we hadden zijn huis nog niet eens bereikt en hij wilde me vanalles laten zien. Hij beloofde me dat ik niets naars meer hoefde mee te maken, dus toen ik een beetje tot bedaren was gekomen, besloot ik te blijven

Om ook even de positieve kanten aan te stippen: naast het feit dat de koeien alle ruimte hebben, worden ze op deze boerderij nooit ingespoten met hormonen of (preventief) met antibiotica. Daarnaast blijven de kalfjes tot ongeveer 18 maanden, als ze al zelfstandig zijn, bij hun moeder. Dat waren dingen die mij blij verrasten!

De volgende dag gingen we met een deel van het vee richting Harolds huis. Hij houdt zelf enkele kuddes koeien op weides rond zijn huis. We hadden weer de honden bij ons dus dat was heel relaxt. De omgeving veranderde naarmate we dichter bij Harolds huis kwamen: van een vlak landschap met in de verte bergen, liepen we ineens ín de bergen (officieel heuvels maar ik vond het bergen) die bedekt waren met gelig gras, groene bomen en hier en daar oeroude palmbomen! Prachtige omgeving! Ik heb dan ook geen spijt gehad van mijn beslissing om te blijven. Brendan en Harold gingen 1,5 dag dieren brandmerken (het brandmerk is weer een ander kenmerk: initialen van de boerderij en een nummer waaraan ze kunnen zien hoe oud het dier is) en ik ben (op advies van Harold) de omgeving gaan verkennen, waaronder de ´pinnacle´, een uitzichtpunt met 360 graden uitzicht op de heuvels: prachtig! Echt een heel mooi stukje Australie: overal waar je kijkt heuvels en soms in de verte zie je de vlaktes. Mijlenver. En het meest bijzondere is dat maar weinig mensen dat stukje Australie te zien krijgen!

Brendan ging na het brandmerken naar huis en ik heb de rest van de dagen samen met Harold doorgebracht. We gingen elke dag te paard om vee naar andere weides te brengen of om hekken te reparen. Met beide ben je zo uren zoet vanwege de afstanden. Mijn benen zitten onder de blauwe plekken en schaafplekken van al het rijden - ik begrijp waarom rijbroeken en chaps zijn uitgevonden haha. Zoals ik in een eerdere weblog zei, ben ik door Nieuw Zeeland niet meer snel onder de indruk van een mooi landschap, maar hier wel! Wow! Verder voerden we elke dag de ´weaners´, de kalveren die van hun moeder zijn gescheiden, zodat ze wenden aan mensen, honden en niet te snel in de stress schieten.

Harold woont in een zelfgemaakt huisje in the middle of nowhere (met de auto van zijn huis naar de ingang van de boerderij duurt 5 uur!) en kookt op een vuur in een grote openhaard. Het heeft allemaal iets heel gezelligs! Voor elke maaltijd ging er een ´billy´ op het vuur - een blik waarin water gekookt wordt voor een ´cuppa´ (kop thee/koffie). Toen ik jarig was heeft Harold een heerlijk brood gemaakt op het vuur (een ´damper´) en we hebben samen een chocoladecake gebakken. Ook nam hij me te paard mee naar een ander prachtig uitzichtpunt, speciaal voor mijn verjaardag. Heel lief! Was een hele unieke verjaardag!

Vrijwel alles bij Harold was zeker 1 jaar over de datum, maar dat deerde niet, we hebben heerlijk gesmuld! De Milo (soort chocolademelk) moest hij zelfs met een schroevendraaier loshakken haha! ´s avond gingen we vaak lekker lezen of gezellig praten bij het vuur en rond 9 uur al naar bed. De wc was buiten in een hokje (was blij met een wc!) en als je de deur openliet had je prachtig uitzicht over het water

De douche was een echte bushdouche: je moest een emmer vullen met gekookt water (uit een billy) en bijvullen met koud water, dan goot je het in een zak met onderaan een douchekop en dan kon je met een hendel het water aan of uitzetten. De eerste keren zeepte ik me als een malle in, maar je kunt nog best lang douchen met een emmer water! En in het donker was het heel gaaf onder de prachtige sterrenhemel (ontelbaar veel sterren)! Maar als de zak leeg was, wist ik niet hoe snel ik me aan moest kleden, want de avonden zijn koud!

Harold is een hele bijzondere man! Een echte cowboy (alhoewel hij dat een belediging vindt, want volgens hem doen cowboys alleen eieren rapen, tuinieren en een koe melken - hij is liever een ´bushman´), die heel veel weet, nog heel erg fit is en gewoon ontzettend hartelijk! En hij is een echte Australier: alles is ´bloody´ - ´bloody good´, ´the bloody dogs´, ´it´s bloody cold´ etc. Oh en Veer, hij noemde me matey!

Ondanks dat hij allemaal dingen met dieren doet die ik niet leuk vind, ben ik hem erg gaan waarderen. Dat komt vooral denk ik doordat we het eigenlijk met elkaar eens zijn: brandmerken, oormerken, onverdoofd castreren etc is wreed. Voor hem is dit echter geen reden om ander werk te doen en voor mij is het een reden om geen vlees te eten. Tja, dat kun je alleen maar van elkaar respecteren.Het afscheid was weer niet zo leuk, ik besefte ineens wat voor een bijzondere ervaring ik dankzij hem achter de rug had! Ben heel blij dat ik van de toeristische paden ben afgeweken om een stukje ´echt´ Australie te beleven!

Hij gaat over 2 maanden voor 9 weken door Europa reizen om allemaal ex-wwoofers op te zoeken! Hartstikke leuk, dus waarschijnlijk zie ik hem in Nederland! Aangezien ik geen eigen huis heb, kan mijn familie nu alvast bespreken waar hij kan slapen haha

Zondag zou ik de bus nemen terug naar Rocky (Rockhampton), maar na 7,5 uur (!) wachten, besloot ik dat hij niet meer zou komen. En ik had nog wel gereserveerd! De mensen van de BP waar ik aan het wachten was, hadden enkele telefoontjes gepleegd, maar snapten ook niet waar hij bleef. Inmiddels had ik wel heel Alpha ontmoet (slechts 300 inwoners) en sommige mensen 2x, die daarom ook vroegen waarom ik daar nog steeds zat haha! Uiteindelijk Betty gebeld en nog een nacht bij hen geslapen. Ik had bij de BP ook mensen gesproken die op de trein werkten die de volgende dag naar Rocky zou gaan en toen ik bij Betty in de auto zat, zag ik ze bij de pub zitten. Ik stapte uit om te vragen hoe laat de trein zou gaan en ik hoorde dat er niemand in kon stappen in Alpha, pas 4 uur verderop in Emerald. Toen ik echter vertelde dat ik 7 uur op een bus had zitten wachten, zei degene die de leiding had: ´kom morgenochtend om 8 uur en ik zorg ervoor dat jij ´s avonds in Rocky bent´ en zo geschiedde: tussen Alpha en Emerald zat ik helemaal alleen in de trein! Ik kreeg mijn eigen cabin (met bed en wastafel en handdoeken!) en het personeel kwam af en toe een praatje maken of een koffie brengen! Hoe relaxt! En het allerbeste: in plaats van 81 dollar voor een enkeltje met de bus, heb ik nu helemaal niets hoeven betalen! Ik zou bijna zeggen: dat was die 7 uur wachten wel waard Dus Suske: leuk hoor die NS-vrienden van jou, maar doe mij maar QueenslandRail!

Heb overigens nog wel gebeld naar het busbedrijf om te vertellen dat ik de hele dag had zitten wachten. Dankzij mijn nieuwe treinavontuur was ik niet boos toen ik opbelde, totdat de vrouw aan de andere kant van de lijn begon te lachen en zei dat ik dan de enige was die de bus gemist had, omdat hij toch echt gereden had... Toen werd ik wel pissig (voor insiders: ik kreeg een ´Paula´) en ik heb haar even haarfijn uitgelegd dat ik daar van 10 tot 6 heb gezeten en geen enkele bus heb gezien en ja, dat ik dus ook niet snapte hoe ik hem heb kunnen missen! Goed, een poosje later belde ze me terug en wat bleek: de bus was bij het verkeerde tankstation gestopt! Serieus, om de hoek van waar ik zat! Maargoed, het moest blijkbaar zo zijn, want nu had ik meer luxe in de trein, ben ik geen geld kwijt en ik had een beter avontuur!

Morgen pak ik de bus naar het warmere noorden, om de Whitsundays te gaan bezoeken en daarna vertrek ik richting Cairns om te duiken in het Great Barrier Reef en het regenwoud te ontdekken. En daarna is het tijd om de oostkust te verlaten en naar het midden, richting Darwin en Uluru, te reizen.

Deze weblog is extreem lang, ik weet het, maar ik had teveel te vertellen! Net zoals ik teveel foto´s heb die ik wil plaatsen, dus dat ga ik nu maar eens proberen....

Veel liefs! Xxx

Op naar een nieuw wwoof-avontuur!

Lieve trouwe webloglezers

Hier weer even een teken van leven! Ik ben nu een nachtje in Rockhampton. Vanmiddag heb ik Annette, haar ouders en de dieren gedag gezegd. Dat was, na 4 weken, wel even moeilijk! Annette en ik stonden allebei te huilen bij de busstop haha

Kreeg warme sokken en een sjaal mee (want de avonden en ochtenden zijn koud in de outback) en een sandwich, heel lief! Ook een stuk pompoen-dadel cake ingepakt, want daar heb ik er tijdens mijn verblijf 4 (!) van gemaakt en ik ben verslaafd en dat terwijl ik niet eens van dadels houd haha!

Maargoed ik ben ook weer toe aan een nieuw avontuur, dus het was wel tijd om te vertrekken. Morgen pak ik de bus naar Alpha, om daar 1 of 2 weken op een heus cattle station te gaan werken. Dat wordt waarschijnlijk een hele andere wwoof-ervaring, aangezien daar continue werk aan de winkel is en geld verdiend moet worden. Annette heeft haar dieren als hobby, dus ik verwacht dat ik hier harder zal moeten werken, maar ook meer mensen om me heen zal hebben. En niet alleen paarden, maar ook koeien en hopelijk ook wildlife, want Betty en Owen (mn nieuwe gastouders haha) vangen ook gewonde wilde dieren op! Klinkt allemaal erg gaaf, dus hopelijk is het dat ook! Maandag gaan we vee drijven, voor 2 dagen! Erg veel zin in, want zoiets heb ik altijd al eens mee willen maken! Ik ben heel erg benieuwd en laat jullie natuurlijk weten hoe het was/is! Ik gok dat ik daar wat meer in de middle of nowhere zit dan bij Annette, dus als jullie niks van me horen dan heb ik geen internet of telefoonbereik... No worries

Goed, ik zal nog even vertellen wat ik de afgelopen weken nog bij Annette heb meegemaakt, naast de dagelijks terugkerende activiteiten. Inmiddels heb ik de stationwagen (weer een automaat, ben echt fan nu) van opa en oma al meerdere keren geleend. Ik voelde me eerst wat bezwaard, maar ze bleven maar zeggen dat ik die auto mocht gebruiken en oma stuurde me ongeveer naar de stad op een gegeven moment (´You can borrow the car tomorrow if you want to go into town´), dusja, dan doen we dat maar haha! Ben ook meerdere keren met de honden naar het meer gereden om daar met ze te wandelen. Er is daar een mooi pad waar de honden lekker los kunnen rennen en waar Mickey het water in kan rennen als hij weer eens oververhit raakt. Dus erg leuk om daar met hen naartoe te gaan!

Het nieuwe hondje is echt heel leuk! Ze is 1 jaar, maar gedraagt zich als een pup. Mickey en zij worden steeds dikkere vrienden en beginnen steeds meer te spelen. Mickey is alleen stuk groter dus soms doet hij iets te dol en wordt ze bang

Ze heet trouwens: ´Meisje´! Heb een hele avond namen zitten bedenken met Annette, want het asiel had haar ´Kitty Cat´ genoemd, omdat ze de hele tijd piepgeluiden maakt en als een kat klinkt, aldus het asiel... Dat kan natuurlijk echt niet! Hebben erg gelachen bij het bedenken van namen, want Annette vroeg naar Nederlandse woorden die op Meisje sloegen, maar ´Springen´ en ´Kwispel´ kon ze niet uitspreken ;) Ik zei dat het gepiep eerder aan een muis deed denken, dus Mouse... En toen zei Annette: maar dan hebben we Mickey en Mouse! Uiteindelijk vroeg Annette naar NL voor girl en dat is het dus geworden. Wel iets verbasterd, zodat het uitspreekbaar is voor Aussies: Mysha - haha!

Annette was de afgelopen week in Brisbane bij familie. Haar stiefdochter is terminaal. Ze zou maar 4 dagen gaan, maar ze is langer gebleven omdat het einde in zicht leek... Het hele weekend heeft het keihard geregend hier, dus ik kon weinig doen behalve films kijken... Zou gaan paardrijden met Ilea (Annettes dochter) maar daar was het veel te nat voor, dus uiteindelijk kwam ze alleen lunchen en ze bracht meteen een hele dvd collectie voor me mee! Annette heeft de honden altijd op haar kamer snachts en Meisje op bed, dusja... daar zat ik nu ook mee! Ik ben dol op dieren, maar niet in mn bed! Meisje uitleggen dat ze daar niet op mocht slapen zou me echter meer slaap kosten dan het gewoon toelaten, dusja... Ze werd elke keer vroeg wakker en zodra ze zag dat ik mn ogen opende, rende ze blij kwispelend richting mn gezicht om me een lekkere lebber te geven... aaaaah!

Ik ben ook nog een halve dag naar The Bundaberg Show geweest. Die is elk jaar, 3 dagen lang. Leek me wel leuk om kijkje te nemen bij zo´n evenement met allemaal locals! Ben eerst helemaal verkeerd gereden met de auto, dus dat begon goed haha en toen mocht ik 21 Dollar afrekenen voor mezelf en de auto! Was die Australische prijzen even vergeten... ! Het was erg leuk, maar niet 21-dollar-leuk

Er was een kermis en kraampjes die ik niet zo interessant vond, maar de show zelf was wel leuk! Er werd gesprongen (altijd leuk om te zien, dan denk ik altijd: ik wil dat ook zo goed kunnen!) en er werd Western gereden: Team Penning Event, waarbij 3 ruiters (cowboys) 1 koe uit een kudde moesten drijven en deze in een hok moesten zien te krijgen. Die Westernpaarden zijn echt te gek! Zo wendbaar en zo mooi! Was gaaf om te zien! Ookal was ik ook wel een klein beetje voor Team Cow, die soms op wonderbaarlijke manier toch door een muur van paarden en ruiters konden breken! En 1 koe ging gewoon liggen dus daar konden ze ook weinig mee haha!

Uiteraard nog even paardenpraat: Ben nog een keer samen met Annette gaan rijden in het bos. Dit keer met de andere 2 paarden Slim en Ziggy (de oudjes). Het tweede gedeelte van de rit heb ik toch de stoute schoenen aangetrokken en ben ik op Ziggy geklommen (het erg frisse en fruitige oudje haha). Zodra ik op hem zat, voelde hij weer als een raket die afgeschoten ging worden, maar Annette had me inmiddels verteld dat hij er nog nooit vandoor is gegaan en gewoon graag flink doorstapt. Dus ik was relaxter en hij bleek helemaal prima! Kon hem met een losse teugel rijden. Toen we gingen draven dacht ik weer dat hij er vandoor ging schieten, maar ook dat ging prima. Was echt blij dat ik toch nog even op hem gereden heb!

Op Cooper konden we een poos niet rijden omdat hij een ijzer verloren was. 2 dagen geleden toch nog gereden en dat was ook een avontuur. Hij wordt veel te weinig gereden (Annette wil hem misschien verkopen) en daardoor moet hij steeds weer wennen in de wei. Hij heeft zich ook aangeleerd om heel moeilijk te gaan doen als je wilt dat hij galoppeert, zodat hij het niet hoeft te doen. Hij gaat een soort op en neer springen en ik was ook best onder de indruk, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen dan denken: laat maar! Was ook mijn gedachte, maar heb uiteindelijk toch doorgezet omdat ik totaal niet het gevoel had dat hij me eraf probeerde te gooien. Uiteindelijk toch nog een mooi stuk gegaloppeerd! Heerlijk gereden op allevier de paarden: hele leuke paardjes, die ik allemaal nu al mis, net als de honden

De laatste 2 dagen van mijn verblijf was Annette´s broer uit Nieuw Zeeland over. Ik zou hem van het station halen samen met oma, rond 7 uur, maar toen we daar aankwamen hoorden we dat trein gestrand was en er pas rond 11 uur zou zijn! Dus maar weer terug naar huis en ja, wat doe je als je zo lang moet wachten? Nog maar een pompoen-dadel cake maken haha (Suske, ik weet zeker dat je wilt dat ik op de Guldendreef blijf wonen)! Eenmaal op het station zag ik een man lopen waarvan ik dacht dat het oma´s zoon weleens zou kunnen zijn, maar ze reageerden helemaal niet op elkaar. Even later stond hij bij de parkeerplaats en bleek het hem inderdaad te zijn! Ik herkende iemand die ik nog nooit gezien had haha! Ik verwachtte ook een hereniging a la Spoorloos, want ze hadden elkaar al 1 jaar niet gezien, maar hij gaf oma een kus en zei ´hallo´... Haha! Maar in tegenstelling tot wat ik van hem dacht, bleek hij een enorme prater! Hij kwam bij mij lunchen en avondeten en hij stopte niet met praten! Hij wilde op een gegeven moment een programma zien, maar we hebben er niets van gezien, omdat hij alleen maar praatte! Haha!

Gisteravond heb ik Annette van het station gehaald. Fijn om haar nog even te zien voordat ik wegging! Nu op naar een nieuw avontuur! Zal proberen ook nog wat nieuwe fotos te plaatsen van mn wwoof-avontuur (heb er 135 gemaakt daar haha)! Zit nu bij de McDonalds te internetten dus hopelijk lukt het... Zag net een hond rondrennen op een kruispunt en baalde dat ik geen telefoonnummer van dierenbescherming heb, maarja ben bij de Mac en wie zitten daar natuurlijk ook: politieagenten! Opgelost

Veel liefs van mij uit Rocky

Wwoofen in Bundaberg

Lieve allemaal!

Inmiddels ben ik alweer 2 weken aan het wwoof-en bij Annette in Bundaberg. Time flies! Het is hier heel relaxt. De boerderij ligt 15 km buiten het centrum van Bundaberg, dus het is hier heel rustig en groen. En elke dag zie ik 10-15 kangaroes en wallabies rondspringen! Begon al bijna te twijfelen of die wel echt in Australie voorkomen

Over de kakkerlakken, waarvan ik er ook elke dag wel 1 zie, heb ik het liever niet, brrr!

Mijn taken hier zijn: voor de dieren zorgen (4 paarden, 1 hond, 3 katten en 6 kippen), koken, tuinieren en stofzuigen. Ohja en ik kan elke dag paardrijden. Pff, zwaar leven... Tussendoor heb ik nog veel vrije tijd over, dus het voelt helemaal niet als werk. Ik ben zelfs blij als ik iets nuttigs kan doen, want ik slaap hier gratis (heerlijk even geen dorm met 8 andere mensen) en ik eet hier gratis en daar wil ik wel iets voor doen!

Annette is een hele aardige vrouw (57 jaar). Ze is getrouwd, maar haar man Andy werkt en woont in Brisbane. Hij komt af en toe een weekend thuis (afgelopen weekend heb ik hem ontmoet) en dus woont Annette vooral alleen. Ze werkt fulltime en ik zorg daarom van ma-vrij voor de dieren. Opa en oma (Annette´s ouders van 80+) wonen ook hier op het terrein, dus ik ben niet helemaal alleen en drink af en toe een kopje thee met hen.

Mijn dagen zien er ongeveer zo uit: Kwart over 7 opstaan, aankleden , dieren voeren en de dekens van de paarden afdoen. Ontbijten en daarna vaak stofzuigen en/of tuinieren. Dan lunch en daarna even relaxen. Rond uur of 2/3 ga ik met de hond wandelen, paardrijden en koken. Dan de dieren weer voeren en dekens opdoen. En verse eitjes rapen! Annette is rond half 6 thuis. Dan eten we samen en brengen vaak de rest van de avond voor de tv door.

Mijn favo activiteit is het gras maaien. Er is hier heel veel gras en dat wordt gemaaid op zo´n wagentje, dus ik kan lekker rondscheuren op de grasmaaier. Helemaal in mn nopjes haha! Het bij elkaar harken van gras en bladeren is iets minder... En het wordt hier heel snel heet (ik wil niet weten hoe de zomer voelt) dus ik probeer mijn klusjes sochtends te doen. Met al die haren in huis van de katten en hond ben ik ook elke dag aan het stofzuigen. Het mag minder vaak, maar ik word helemaal kriegelig van die haren en rondslingerende kattenbrokken haha! De meeste avonden kook ik en dat is erg leuk om te doen. In eerste instantie was ik niet zo enthousiast, want ik ben niet zo´n keukenprinses. Maar ik word nu uitgedaagd om creatief te zijn en ik heb alle tijd om dingen uit te proberen, dus ik begin er lol in te krijgen! Annette is ook geen vleeseter, dus ik kan gewoon heerlijk vega koken!

Ik zal de dieren aan jullie voorstellen! Allereerst Mickey, een grote Greyhound (hazewind). Een superlieve hond. Ik weet nu al dat ik die ga missen straks

Hij gaat de hele dag overal mee naartoe en elke middag maken we samen een wandeling langs de weg. Hij kan echt keihard rennen (is gered uit de racehondenwereld - Annette heeft net zo´n zwak voor dieren als ik ;)) en de eerste dagen schrok ik me rot als ik hem riep en hij als een malle aan kwam scheuren haha! Gelukkig rent hij altijd voorbij en kan ik staande blijven.

De paarden: 2 oudere paarden - Slim en Ziggy van 20+, Cooper van 8 jaar en Archy van 5 jaar. Slim is een mooie Palomino en is duidelijk een oudje. Staat continue te slapen. Met rijden is hij hard work, want hij staat het liefst stil haha. Buiten is hij wel iets beter te rijden dan in de wei. En ik kan heel goed op hem oefenen zonder zadel (As, je zitles heeft zn vruchten afgeworpen hoor!).
Van Ziggy zou je niet zeggen dat hij net zo oud is als Slim. Hij laat zich niet vangen in de wei, wil niet stilstaan met opzadelen en met rijden al helemaal niet haha. Annette zei al dat hij voorwaarts was, dus ik dacht: mooi, daar houd ik van! Maar ik kon hem amper stoppen! Ik zat koud op zn rug en hij draafde al weg. En toen ik in draf wilde gaan, ging hij in galop. Een uitdaging dus! Er zit wat Arabisch bloed in hem, dus dat zou weleens de verklaring kunnen zijn...
Cooper (Quarterhorse) was in het begin een beetje chaggi, maar is nu een leuk paard. Volgens Annette raakt hij beetje uit zijn doen omdat er steeds andere mensen zijn die voor hem zorgen. Om te rijden is hij ook leuk. Voorwaarts, maar wel goed te houden

Archy (half Quarterhorse) is echt een schat! Hij wil heel graag aandacht van mensen en komt altijd naar me toe voor een knuffel. Heel grappig is dat hij graag op zn buik geaaid wil worden en als ik niet de juiste plek aai, draait hij zich quasi vermoeid om en wijst met zn neus de juiste plek aan. Net zolang totdat ik de juiste plek te pakken heb haha! Hij is verder echt een kleuter en altijd op zoek naar iets dat hij kan slopen.. Met rijden moet hij nog wel wat leren. Hij wil graag hard, maar moet juist rustig lopen. Maar ook hij is goed te houden. En hij is in het bos beleerd, dus buiten is hij superfijn te rijden.

De paarden lopen 24/7 in de wei + klein bos erachter en in het weekend gaat het hek open, waardoor ze ook de tuin in kunnen en rond het huis kunnen lopen. Heel gezellig is dat! Vooral Slim is heel lollig, want die verschijnt regelmatig voor het raam of in de deuropening (hij kan de deur openen) op zoek naar iets te eten.

De katten: alle katten zijn aan komen lopen en waren ooit wild. Inmiddels zijn ze alledrie heel lief en aaibaar. Maddy is een behoorlijk gezette veelkleurige (lapjes?) kat (maar Aniet, hij past alsnog 2x in Kash denk ik haha

), Max, een zwarte kater en Jade, een grijze, cyperse, kleine poes. Jade is degene die zoveel mogelijk op schoot wil zitten. Zoveel dat ik soms denk: pfff, nu even opzouten haha! Ik wist niet dat ze mijn kamerdeur open kon maken, dus ik werd een keer sochtends wakker en toen lag ze bij me op bed! Dacht echt even dat ik gek geworden was: hoe kan ze ooit binnen zijn gekomen? Maar toen zag ik de deur op een kier staan... Naar de andere katten toe is ze echt een linkerd. Als ze te dichtbij komen begint ze te blazen. De andere 2 zijn wat vreedzamer, zijn meer buiten en komen af en toe langs voor een knuffel.

De kippen: geen namen (misschien moet ik de taak op me nemen om ze een naam te geven, ze zorgen tenslotte voor heerlijke eitjes elke dag ;)). Het zijn 6 hennen: 2 witte, 2 bruine en 2 zwarte. ´s Middags vanaf 3 uur gaat hun hok open en mogen ze een paar uur door de grote tuin scharrelen. Blije kippen dus

Als ik met voer aan kom lopen, rennen ze meteen achter me aan en de zwarten (de grootste linkerds) beginnen soms zelfs te springen om bij de inhoud van de emmer te kunnen. Best eng hoor, springende kippen haha! Verder is het ´s ochtends een uitdaging om hun ren in te lopen zonder dat zij naar buiten rennen. Sta altijd te goochelen met voer, de deur openen en met mn voet de kippen tegenhouden én tegelijkertijd naar binnen lopn haha!

De weekenden zijn hier anders dan de doordeweekse dagen. Ik kwam hier aan op een vrijdag, dus tijdens mijn eerste weekend kon Annette me alles uitleggen. Daar was ik heel blij mee, want als ik doordeweeks was gekomen, had ik het allemaal zelf uit moeten zoeken de eerste dagen. Moest ook meteen doen alsof ik thuis ben en dat vond ik eerst wel lastig. Voelde me zo aso als ik Annette´s koelkast opentrok om iets te eten of drinken te pakken haha. Nu niet meer hoor

Afgelopen weekend ben ik met Annette en haar moeder naar Bundaberg gegaan. Zij wilden een crafts show bezoeken en ik had wel zin om even in de bewoonde wereld te zijn. Ik was snel klaar met die show, want al die crea bea dingen zijn niks voor mij haha! Dus ik ben ergens gaan zitten met een bakkie en al snel schoven er 3 dames aan, waarvan 1 meteen vroeg: Are you a backpacker? Goed, tot zover mijn illusie dat ik een local leek haha! Heb even gezellig met de dames gekletst (vrijwel iedereen bij de show was vrouw en 50+). Ze vroegen zich vooral af wat mijn moeder ervan vindt dat ik helemaal alleen in Australie zit... heb maar gezegd dat mijn moeder in ieder geval blij is dat het nu Australie is en niet Afrika

Zondag zijn we in het bos vlakbij gaan paardrijden. Ilea, Annete´s dochter (mijn leeftijd) ging ook mee. Ik reed op Archy en zij om en om op Cooper (we konden geen 3 paarden meenemen omdat het paard dat alleen overblijft dan te gestresst raakt). Heerlijk relaxt ritje! We eindigden bij een meer. Daar de zadels van de paarden afgehaald en onze schoenen uit en op de paarden te water! Archy is altijd op zoek naar eten, dus die ging recht op de smakelijke waterlelies af, terwijl Cooper genoot van het water en als een gek met zijn beide voorbenen in het water ging stampen tot we allemaal nat waren haha! We wilden na het rijden naar de bios, maar we waren te laat terug, dus nu zijn we woensdagavond gegaan: pizza en bios (The best exotic Marigold hotel - geinige film), heerlijk!

Komend weekend ga ik ook weer met Annette buiten rijden. Dit keer met de andere 2 paarden. En als het weer meezit (het regent hier! Jaja jullie hebben nu beter weer dan ik

), gaan we met de honden naar het strand! Ja hondEN, want vanavond komt er een nieuwe hondje! De dierenarts heeft Annette gevraagd om hem tijdelijk op te vangen, omdat de opvang vol zit. Ik vind het helemaal spannend, alsof ik zelf een hond krijg haha!

Annette´s stiefdochter is ernstig ziek (heeft nog maar een paar maanden te leven) en woont in Brisbane. Annette gaat haar 30 mei voor 5 dagen bezoeken en ik heb aangeboden om te blijven en dan voor de dieren te zorgen. Dus ik blijf hier nog even hangen. Heb genoeg tijd voor alles wat ik nog wil doen in Australie en het idee om die loodzware backpack weer op mijn rug te hijsen, trekt me toch nog niet haha!

Ik kan trouwens altijd een auto van opa en oma lenen, dus ik zit niet ´vast´ hier, dat is fijn. Ik zit deze weblog ook in Bundaberg te typen, waar ik met de auto naartoe ben gegaan om even rond te kijken en te shoppen! Gelukkig heb ik eerder al kunnen oefenen met rijden, dus het links rijden gaat nu vanzelf

Ergens in de week van 4 juni ga ik weer verder met mijn reis. Ik wilde verder gaan met mijn reis, maar het ziet ernaar uit dat ik nog meer ga wwoofen! Heb een positieve reactie gekregen van een jong stel met 2 kids die op een echte ranch met koeien en paarden wonen! Dus hopelijk gaat mijn droom binnenkort in vervulling en word ik een echte cowgirl (McLeods Daughter haha)!

Ik zal wat foto´s uploaden zodat jullie ook een beeld hebben bij mn verhaal! En ik houd jullie op de hoogte!

Veel liefs uit Bundaberg!

Brisbane, Noosa en Fraser Island

Lieve allemaal!

Inmiddels ben ik alweer 1,5 week in Australie. Ik ben van Auckland naar Brisbane gevlogen (erg gezellige vlucht, waarbij ik naast een praatgrage Nieuw Zeelander en een Nederlandse jongen zat). In Brisbane ontmoette ik Nick, een Australische jongen die ik nog van mijn reis in Afrika ken. We hadden afgesproken om samen 3 dagen door te brengen, zodat hij mij Brisbane kon laten zien. Conclusie: er is niet zoveel in Brisbane, dus we waren snel uitgekeken haha! We hebben gewandeld, aan de citybeach gelegen, met de veerboot over de rivier gevaren en we zijn naar de bios geweest (The Hunger Games). Hoewel het leuk was om Nick weer te zien, waren 3 dagen samen wel echt te lang, dus het was helemaal prima toen onze wegen weer scheidden

In Brisbane had ik alvast wat tourtjes geregeld en mijn volgende bestemming was Noosa. Noosa is een mooi en gezellig kustplaatsje met een klein National Park. In het hostel ontmoette ik Julia, een Nederlands meisje, en samen met haar ben ik gaan wandelen door het NP. Een erg mooie wandeling met aan onze linkerkant de oceaan en aan onze rechterkant bos. We hoorden dat we koala´s konden spotten in het bos, dus we liepen vanaf minuut 1 naar boven te turen. Al vrij snel kwamen we een vrouw tegen die vroeg of we koala´s zochten (was het zo duidelijk? Haha) en vervolgens wees ze ons op een boom vlakbij en daar zat er eentje in! En hij was nog wakker ook, wat voor koala´s heel bijzonder is met 20 uur slaap per dag... De wandeling was wat mij betreft toen al geslaagd! Hebben 3 uur gewandeld en na afloop zijn we lekker op het strand neergeploft.

Na 2 nachten in Noosa ben ik doorgegaan naar Rainbow Beach om 3 dagen en 2 nachten naar Fraser Island te gaan! In het hostel ontmoette ik de groep met wie ik zou gaan en we kregen instructies. We gingen namelijk in groepjes van 8 zelf rijden in een 4x4! Alleen in de voorste auto zat een gids. Na het instructiefilmpje wilde ik al bijna niet meer, want dat ging over alle gevaren en dat waren er nogal wat haha! Mijn groepje was echt superleuk! Ik deelde de auto met 3 Ierse meiden, een Zwitserse jongen en 2 meisjes en een jongen uit Nederland. Hebben het heel erg gezellig gehad en veel lol gemaakt! We moesten het rijden verdelen, dus uiteindelijk heb ik niet heel lang kunnen rijden, maar ik was wel helemaal in mijn nopjes. Zo leuk scheuren in een 4x4 en hoe harder je door elkaar geschud wordt hoe beter wat mij betreft haha (Rich weet daar alles van ).

We zijn naar Lake McKenzie gegaan, een prachtig meer met superhelder water omringd door strandjes en bos. Heerlijk gezwommen! Verder zijn we naar de Champagne pools geweest: ronde poeltjes met zeewater die gevormd zijn tijdens vloed. Was ook heerlijk om daar in rond te dobberen! Verder veel liggen zonnen en mooie uitkijkpunten bezocht. Zwemmen in zee mocht niet in verband met de stroming en de haaien... Het programma was heel relaxt, dus we hoefden ook niet al te vroeg op te staan. Fraser is een erg mooi eiland (grootste zandeiland ter wereld) en we hadden prachtig weer! Merk alleen wel dat NZ me verpest heeft, want door al het moois daar ben ik nu wat minder snel onder de indruk van dingen...

We hebben 2 nachten gekampeerd, maar gelukkig stonden de tenten al klaar We hadden in de auto kratten met eten, dus we kookten en aten ooknin onze groepjes. Echt heel erg leuk! ´s avonds gezellig spelletjes gedaan, bij kampvuur gezeten en naar de maan gekeken op het strand. Zowel op het strand als op onze camping dingo´s gezien! De dingo´s in het kamp zijn gewend aan mensen en daardoor zijn ze absoluut niet bang voor ons. Dat heeft wel wat leuke momenten opgeleverd. Zo liep ik op een avond samen met een NL jongen richting de toiletten toen er ineens een dingo voor ons stond. In eerste instantie riepen we naar hem en ik zwaaide dreigend met mijn handtas maar hij was bepaald niet onder de indruk... Toen gingen we achteruit teruglopen (keer nooit je rug naar een roofdier...) maar we knalden al snel tegen een boom aan en toen we vervolgens dingo nr. 2 ook op ons af zagen komen, hebben we gedaan, wat je nooit moet doen: rennen!! Dus we zijn keihard naar de auto gerend, waarop de dingo´s waarschijnlijk dachten: hey da´s een leuk spel! En ze renden achter ons aan. Ik had een glaasje teveel op dus ik lag helemaal in een deuk, terwijl ik dit in nuchtere toestand waarschijnlijk niet zo grappig had gevonden. Die NL jongen dook echt de auto in en ik ben om de een of andere reden nog even omgelopen naar het andere portier. Volgens hem sprong die dingo tegen de auto op, maar dat heb ik helemaal gemist hoor haha! Toen ik even later mijn slippers voor de tent uitdeed, stond er ineens 1 naast me! Dus ik ben de tent in gedoken en heb hem voor z´n neus dichtgeritst. Ik vond het reuzegrappig

De volgende dag heeft een dingo (waarschijnlijk gewoon steeds dezelfde) uit onze tent een kussen van een ander meisje gejat en hij is ermee het bos ingerend... Ze associeren de geur van mensen met eten, dus je mag echt niets in je tent achterlaten. Ik heb ze ook een keer horen huilen ´s nachts, een beetje zoals als wolven. Zo gaaf, ik waande me eventjes in Afrika! We mochten ´s nachts niet alleen naar het toilet en we liepen ook continue rond met stokken om ze van ons af te slaan haha. Heerlijk die spanning en sensatie haha! Die dingo´s zien er alleen echt uit als superleuke honden, dus ik zei al: ´De kans is groter dat ik gebeten word, dan dat ik die dingo de hersens insla.´ Gelukkig is het beiden niet gebeurd

Gisteren sliepen we allemaal nog 1 nacht in hetzelfde hostel. Ik was heel moe dus wilde vroeg naar bed gaan, maarja het was karaokenacht! Dus toen ben ik toch gebleven en heb prachtig gezongen met 2 van de Ierse meiden! Ik had zelfs fans: 2 canadeze meiden die vertelden dat ze mij het allerleukst vonden op het podium (ik zong heel erg met gevoel denk ik haha). Verder lekker gedanst dus uiteindelijk toch weer een latertje... Net afscheid genomen van de Ieren en straks de bus in met de andere Nederlanders.

En dan staat me een heel nieuw avontuur te wachten, want ik ga naar Bundaberg en ik word daar opgehaald door Annette. Bij haar ga ik WWOOF-en (Willing Workers on Organic Farms)! Ze woont samen met haar man en op hetzelfde terrein wonen ook haar ouders. Ik logeer bij één van hen in huis en ik ga in en rond het huis helpen en belangrijker: ze heeft 5 paarden die ik ga verzorgen en rijden! Erg veel zin in! Ik ga er in ieder geval 1 week naartoe en als het bevalt, blijf ik langer. Mijn telefoon werkt nu al niet meer en ik betwijfel of ik veel internettoegang heb bij Annette dus als jullie een tijdje niks horen: No worries!

Veel liefs en tot de volgende keer!!