Lieve allemaal,

Het was even wennen om weer de toerist uit te hangen en geen paarden en honden om me heen te hebben, maar inmiddels ben ik daar ook weer volop van aan het genieten! Alhoewel, niet van de bakken met geld die ik nu ook weer aan het uitgeven ben...

Ik zal bij het begin beginnen. Na mijn cowgirl-avontuur ben ik teruggegaan naar Rockhampton. Het was heel slecht regenachtig weer daar, dus ik was blij toen ik na 2 dagen richting het zonnige noorden kon vertrekken! Na een hele gare nachtbusrit (scheelde wel weer een overnachting in een hostel à 25 dollar...) kwam ik aan in Airlie Beach. Een toeristisch oord, geheel en al ingericht om mensen naar de Whitsunday Islands te brengen. Je struikelt daar op straat over de toeristenbureaus die boottrips aanbieden.

Ik had een prachtige hostelkamer met uitzicht over de zee en de palmbomen! Op mijn kamer sliep een Duitse vrouw die al jaren in Australie woont en nogal praatgraag was. Geen probleem normaal gesproken, maar na slechts 4 uur slaap was dat nogal heftig. Vooral omdat ik na een uur al alles wist over haar scheiding en haar ex-man die een vriend van haar had aangevallen omdat hij dacht dat ze een relatie met hem had.... pff

Maargoed, ik kon sinds tijden weer heerlijk aan de lagoon (een soort zwembad naast de zee) liggen (in de zee zwemmen zit er vanaf hier niet meer in - ivm gevaarlijke kwallen) en heb daar een beetje bij kunnen slapen.

De volgende dag heb ik een tourtje geboekt: een dagtrip met een snelle rubberboot (raft). Ik had graag een zeiltrip gemaakt van meerdere dagen, maar uit angst voor zeeziekte durfde ik dat niet aan. Deze tour was echter ook zeer geslaagd! Uiteraard werd er keihard gescheurd met die boot op sommige momenten (vond ik stiekem best leuk...), maar verder was het een relaxte tour. We gingen eerst op 2 verschillende plekken snorkelen. De zee was heel rustig en helder, dus we hadden prachtig zicht op het Great Barrier Reef! Mooi koraal en vissen in alle kleuren!

Hoogtepunt was een grote manta ray (rog) die al aan de oppervlakte zwom toen we met de boot aankwamen. Hij was niet veel kleiner dan ik ben! Ik ging er vanuit dat hij weg zou zwemmen zodra wij allemaal te water gingen, dus ik ben gaan snorkelen en genoot van het paradijs onder water. Helemaal aan het eind, toen ik de boot weer in wilde gaan, vroeg ik voor de zekerheid aan het meisje van de boot of ze die manta nog gezien had en ze zei: ´ja joh, die zwemt hier al de hele tijd heen en weer!´. Oeps

Ze zei tegen me dat ik 5 meter naar voren moest zwemmen en hij me vanzelf tegemoet zou zwemmen als ik daar zou wachten. Dus dat deed ik en ja hoor, niet lang daarna kwam er een enorm donker gevaarte op me af ´vliegen´ (de zijvinnen van een manta gaan op en neer, net zoals een vogel die vliegt) met zijn bek open (kan die eigenlijk wel dicht?) en vlak voor me keerde hij om en zwom bij me vandaan. Ik probeerde hem bij te houden, maar hij ging veel te snel. Wow!! Wat ontzettend gaaf, mijn dag kon niet meer stuk! Door mijn snorkel riep ik nog ´thank you´ naar hem haha! Ik wilde al heel lang heel graag een manta zien (ik ben zelfs in 2005 begonnen met duiken, omdat Sas de Bruijn op een vakantie was gaan duiken en een manta had gezien en ik superjaloers was! Ik dacht: dat wil ik ook!) en nu is dat eindelijk gebeurd! Ik had verwacht dat iedereen in de boot zou staan te gillen hoe gaaf dat was, maar de rest reageerde meer zo van: ja dat was wel leuk ja, die manta. Leuk?! Fan-tas-tisch!

Na onze snorkelavonturen gingen we naar de wereldberoemde Whitehaven Beach. Een prachtig wit strand en helder blauw water. Vanaf een uitzichpunt heb je een prachtig zicht op hoe het water als een soort golfbeweging over het zand beweegt. Exact zoals op alle foto´s die ik gezien had! Supermooi dus, maar doordat ik eigenlijk al precies wist hoe het eruit zou zien, was het wow-moment iets minder groot

Als je de naam Whitehaven beach niet kent, kijk dan naar mijn foto´s en ik weet vrij zeker dat je zegt: oooh dat strand!

Na Airlie Beach ben ik vertrokken naar Cairns. Het is tropisch warm hier, een totaal andere warmte. Ik heb inmiddels ook hier verschillende tours gedaan, beginnend met een duiktour. Wat ik niet wist, is dat het rif hier heel ver van de kust af ligt en het bijna 2 uur (!) kost om dat met de boot te bereiken. Ik had braaf mijn pillen ingenomen, maar de zee was zo enorm ruig dat dit niet mocht baten... Al snel stond ik op het achterdek naar de bergen in de verte te staren (dat werd me aangeraden) en toen ik op een gegeven moment achterom keek, zag ik dat bijna de hele boot inmiddels was aangeschoven, iedereen starend naar de bergen met zakjes en servetten in de aanslag... De crew van de boot liep af en aan met volle zakjes en nieuwe zakjes. Als ik me niet zo beroerd had gevoeld, had ik er keihard om gelachen

Er waren meerdere mensen die zeiden dat ze nog nooit eerder zeeziek waren geweest... Uiteindelijk kwamen we bij duikplek nummer 1 aan. Normaal ben ik een beetje nerveus als ik sinds lange tijd weer ga duiken, maar het enige waar ik aan kon denken was: blijf naar die bergen kijken! Dus ik kon me niet echt druk maken om die duik haha! En het goede nieuws was, dat diep onderwater ook echt de beste plek was om te zijn! De arme snorkelaars werden overspoeld met golven en kregen steeds water in hun snorkel, maar wij konden rustig op 15m diepte ´cruisen´

De eerste duikplek was niet heel mooi vond ik, maar ik heb er wel mijn allereerste rifhaai gezien! De tweede duikplek was stukken beter: heel veel mooi koraal en prachtige vissen! En een grote schildpad! Die had ik weleens eerder gezien, maar die dieren blijven toch altijd een soort magisch om onder water te zien! De gids liet ons ook vanalles voelen, o.a. zeekomkommers. Tot zover het ecotoerisme...

En wat me opviel was ook dat er heel veel koraal dood was! Ik kan me niet herinneren dat ik dat in de Rode Zee heb gezien. En meerdere mensen (niet alleen tijdens deze tour) hebben hetzelfde tegen me gezegd, dat het wel dood leek op sommige plekken. Volgens 1 van die bemanningsleden is dat een natuurlijk proces en ik geloof ook wel dat dit deels zo is, maar ik heb de indruk dat het op zo´n grote schaal dood is, dat het te maken heeft met alle vervuiling, opwarming van de aarde, de boten en het toerisme... Ze zeggen niet voor niets dat het Great Barrier Reef over 50 jaar misschien niet meer bestaat... Ik hoop dat ik het mis heb..!

In Cairns heb ik een hele gezellige Nederlandse jongen, Bouke ontmoet. Met hem ben ik een paar keer een gratis backpackersmaaltijd gaan scoren en wat drankjes (die hebben misschien ook niet echt meegeholpen op die ruige zee...). Op een avond liepen we terug naar het hostel en ik wilde hem iets vertellen over een aboriginal campsite waar ik was geweest, maar ik struikelde over het woord, dus ik riep wat harder: a-a-aboriginal! En precies op dat moment zag ik 2 aboriginals zitten vlakbij ons, in het donker. De timing had niet slechter kunnen zijn haha! Zij riepen iets, wat wij niet verstonden, maar het had ongetwijfeld te maken met het feit dat zij dachten dat ik Bouke wees op die aboriginals op straat en ze me een racist vonden ofzo haha! (Berber, ik heb nog uitgelegd dat 1 van mijn beste vrienden aboriginal is

)

De dag na de duiktrip ben ik met een tour richting het regenwoud in Cape Tribulation vertrokken. We hebben mooie uitzichtpunten bezocht en een wandeling gemaakt door het regenwoud. Onze gids, Peter, klonk net als Steve Irwin. Het was geen act, hij was superenthousiast over alles. Elke keer als hij klaar was met iets uitleggen in de bus eindigde hij met: ´Nooo worries. Tooo easy!´ Het regenwoud van Cape Trib is werelderfgoed en is het oudste, nog steeds groeiende, regenwoud ter wereld. Zo oud, dat er ooit dinosauriers in hebben rond gebanjerd!

Rond de middag werd ik bij mijn hostel in de jungle gebracht. Ik had van een Spaans meisje gehoord dat een dagtour zonde is, omdat je veel tijd verliest met heen-en terug rijden, dus ik had besloten 3 nachten in het regenwoud te blijven. Er was een hele mooie boardwalk, door het regenwoud en die eindigde op het strand. Helaas was het alle dagen erg bewolkt, maar desalniettemin erg mooi! Ik heb één keer met een zaklamp een nachtwandeling door het regenwoud gemaakt, in mijn eentje. Ik heb het 15 minuten uitgehouden en ben teruggegaan nadat een muis over het pad rende en me de stuipen op het lijf joeg haha!

Gisteren heb ik de boardwalk nog een keer gedaan samen met Sarah, een Engels meisje. We zagen poep op de boardwalk liggen en dankzij de Steve Irwin-gids herkende ik het als Cassowary-poep. Cassowaries zijn grote vogels (op struisvogels na, de grootste ter wereld) met een donker verenkleed en een blauw met rode nek/hoofd. Op hun hoofd zit een hard stuk hoorn (zie een foto die ik van een foto heb gemaakt, want je hebt nu vast een heel raar beeld in je hoofd haha) en ze hebben enorm scherpe klauwen, waardoor ze de dodelijkste vogels ter wereld zijn. Ze zijn een bedreigde diersoort en niet altijd gemakkelijk te spotten. We keken naar de poep en concludeerden, als echte rangers, dat het vers was en de vogel nog in de buurt moest zijn... en ja hoor, 10m verderop stonden een aantal mensen en ze keken allemaal naar een cassowary met (groot) kuiken haha! En later, tijdens de tour terug naar Cairns, zagen we er nog 1 in een kreek. Super! Helaas geen foto kunnen maken, omdat ze heel snel weer in het dikke struikgewas verdwijnen.

In Cape Trib heb ik ook paard gereden. Het werd wel weer eens tijd dacht ik zo

Er was een speciale rit voor mensen met ervaring en die was ontzettend gaaf! Steve (deze heette echt zo haha), de gids, had speciaal grote volbloed paarden (alweer ex-racepaarden) aangeschaft voor deze rit. Ik was samen met hem en een Canadees meisje, perfect dus! Mijn paard Oscar, was heel braaf, maar op het strand kwam zijn race-instinct wel weer tevoorschijn. We hebben heel veel galopjes gedaan, heerlijk heen en weer op het strand! En ik moest Oscar echt goed achter Steve houden, want het liefst wilde hij inhalen en nog harder. We hebben ook prachtig door het regenwoud gereden en geluncht bij een mooie kreek. Op de terugweg deden we een klein stukje rengalop: teugels los en de paarden laten gaan. Heel gaaf! En de paarden waren de hele tijd heel goed te controleren, terwijl ze natuurlijk precies weten wanneer ze mogen gáán. Toch altijd fijner dan wanneer je voelt dat je geen enkele controle meer hebt... Een heerlijke rit! Steve heeft de rit ook een beetje voor zichzelf bedacht: geen beginners waar hij de hele tijd op moet letten, maar gewoon lekker rijden en veel galloperen!

In Cape Trib ben ik ook nog naar een Exotic Fruit Farm geweest om 10 verschillende, voor mij onbekende, fruitsoorten te proeven van over de hele wereld. De boerderij doet aan permacultuur, dus ze laten alles zo natuurlijk mogelijk groeien. De proeverij is vooral bedoeld om mensen bekend te maken met onbekende fruitsoorten. Het was echt heel erg leuk! Mijn favoriet: black sapote. Het heeft een hele donkere kleur, een beetje zoals een biet en een hele zachte structuur (je zou kunnen denken dat hij bedorven is haha) en een heerlijk zoete smaak - met een beetje fantasie lijkt het op chocolademousse! Ze hadden ook breadfruit, dat ze in plakken, gekruid in de oven hadden gedaan en dat smaakte een beetje als aardappel. Erg lekker! We hebben ook een rondje gelopen over de boomgaard en ik heb een potje Jakfruit-jam gekocht - heerlijk zoet met een bananen-bubblegum smaak haha. De proeverij moet je via internet boeken, want ze zitten dagelijks helemaal vol!

Gisteren ben ik teruggekomen naar Cairns. Op de terugweg hebben we een bootcruise over de Daintree rivier gemaakt. Aardig wat wildlife gezien! Een python en een boomslang, beiden in een boom. Mooie vogels, waaronder een felblauwe ijsvogel. En natuurlijk.... krokodillen! 2 behoorlijk groot (rond de 3 m) en heel veel kleine baby-kroks, in het water, op het land en op boomtakken! En geloof het of niet, zelfs baby-kroks zijn schattig

De zoutwaterkrokodil (die ook gewoon in zoetwater voorkomt) is het gevaarlijkst en zwemt ook in de zee. Bij het strand staan waarschuwingsborden dat je niet te dicht bij het water moet komen. Ik heb me voorgesteld hoe dat moet zijn, al wandelend op het strand en dan ineens, vlak voor je, wordt er een enorm donker gevaarte op het strand gespoeld, een krokodil! Hoe gaaf zou dat zijn (op veilige afstand)!

De echte Steve Irwin heeft ooit een krokodil gevangen, een zender omgedaan en hem ruim 3000 km verderop weer losgelaten in zee. Het kostte die krok slechts 23 dagen om weer op exact dezelfde locatie terug te zijn als waar hij gevangen was! Verder is er ooit een krokodil gespot in de oceaan ergens tussen Indonesie en Australie! En er is ook ooit eens een krok gespot op het Great Barrier Reef, waarop alle snorkelaars snel aan boord werden geroepen... Dit soort verhalen vind ik echt heerlijk, lekker griezelen

De bedoeling is dat ik morgen een vlucht naar Darwin ga boeken en dat ik daar een paar dagen verblijf om vervolgens een trein te pakken naar Alice Springs. Daar wil ik wat Outback-tours doen, om vervolgens dezelfde trein naar Adelaide te pakken. Beide treinreizen duren 24 uur, maar het schijnt een hele beroemde trein te zijn (de Ghan) en een prachtige rit. Je ziet het landschap veranderen en je rijdt uren door het ´niets´. Alleen dat lijkt me al heel bijzonder!

Veel liefs!