Sawaddeeka!

Dit is alweer mijn allerlaatste weblog! Ongelooflijk hoe de tijd is gevlogen... Ik herinner me nog als de dag van gisteren het afscheid op Schiphol en morgenochtend om 9.15 (CI 0065) kom ik alweer aan in Nederland! Wat een geweldige reis was dit weer, ik ben ontzettend blij dat ik die backpack weer op mijn rug heb geslingerd en ik weer op pad ben gegaan. Zoveel geweldige mensen ontmoet (1 in het bijzonder hihi), zoveel mooie dingen gezien en meegemaakt... ik voel me gezegend!! In deze weblog mijn Thailandavonturen, met als hoogtepunt mijn week in het Elephant Nature Park (ENP)! Als je deze weblog té lang vindt, lees dan in ieder geval het stuk over het ENP! Olifanten zijn zo bijzonder en iedereen moet het weten!

Na een gare vlucht via Taiwan kwam ik aan in Bangkok. Geen getob met bussen en treinen, maar gewoon een taxi naar mijn hotel. Thailand is, in tegenstelling tot Australie, ontzettend goedkoop! Wat een verademing! Dat was die eerste dag dan ook meteen de enige verademing, want ik beleefde een behoorlijke cultuurshock. Slechts 2 uur geslapen in het vliegtuig en ik dacht: waar ben ik nu beland?! De taxichauffeur sprak amper Engels en kon mijn hotel niet vinden, enorme drukte op straat, hele vochtige hitte en toen ik een rondje ging lopen, kreeg ik al snel ruzie met een kerel die me een ritje in een tuktuk (een brommer die eruit ziet als een autootje, waar je met zn 2en, 3en achterin kunt zitten) wilde aansmeren. Toen ik zei dat ik daar geen interesse in had, riep hij ineens boos: ´Listen woman!´ naar me , waarop ik liet blijken dat ik zo niet aangesproken dien te worden... Bangkok staat bekend om de irritante taxi en tuktuk-chauffeurs die je vanalles aan willen smeren. Waar je ook naartoe wilt, die plek is helaas precies die dag gesloten in verband met een Boeddhistische feestdag. Máár het is je ´lucky day´ want de meneer van de taxi kan je voor een vriendenprijsje wel even ergens anders brengen! Tip: ga daar nooit op in, want ze brengen je langs allerlei winkels waar ze deals mee hebben gesloten haha! Ik besloot me op te sluiten op mijn hotelkamer en na een goede nacht slaap een nieuwe poging te wagen om Bangkok te ontdekken

En die nacht slaap deed wonderen haha! De volgende dag ben ik de Grand Palace en de bijbehorende tempel de Wat Phra Kaew gaan bezoeken. Zeker 90% van de bevolking in Thailand is Boeddhist. Ik keek mijn ogen uit! Wat een pracht en praal! Zoveel goud en zoveel kleuren, enorme bouwwerken, grote gouden boeddha´s, het kon niet op! Erg indrukwekkend! Ik sprak die dag andere backpackers en die zeiden: als je 1 tempel gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Waarop ik dacht: wat een cultuurbarbaren! Maar na nog 2 tempels (allemaal goud en gekleurd en kitscherig) was ook ik tempelmoe en bekroop me een Eftelinggevoel...

Een hoogtepunt in Bangkok was een fietstour die ik gedaan heb met Co van Kessel fietstours, heerlijk oerHollands! Op 1 Australische vrouw na was de hele groep Nederlands. Normaal wil ik op reis zo ver mogelijk weg blijven van Nederlanders, maar zo´n groep Nederlanders op de fiets door Bangkok vond ik wel lollig haha! We gingen dwars door het drukke verkeer, door supersmalle steegjes, door overdekte marktjes, met de fiets op de veerboot om de rivier over te steken, door Chinatown: 3 uur lang fietsplezier. Een ontzettende aanrader om Bangkok op die manier te ontdekken! En behoorlijk spannend ook, want hier in het verkeer geldt het recht van de sterkste of snelste

Vanaf Bangkok heb ik een bus genomen naar Khao Yai National Park (een tip van Sabine!). Ik had helemaal niets vantevoren gepland dus ik maakte me een beetje zorgen om het openbaar vervoer, maar ik moet zeggen: soepeler kan niet! Thaise mensen (behalve die taxichauffeurs haha) zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. In de bus werd ik ook aangesproken toen mijn halte eraan kwam, dus dat kon niet missen! Ik was de enige toerist in die bus

Net buiten het National Park is een vleermuizengrot waar elke dag rond zonsondergang miljoenen vleermuizen achter elkaar naar buiten komen om eten te zoeken in het NP. Ik ben met een tourtje meegegaan om dat spektakel te zien. En ik werd niet teleurgesteld: ongelooflijk, wat een bijzondere ervaring! Je ziet 1 lange zwarte slinger door de lucht gaan, vanaf de grot tot zover je maar kunt kijken. Door de wind wordt die slinger vleermuizen steeds van links naar rechts bewogen. Op een gegeven moment vlogen ze vlak boven ons en konden we het geklap van hun vleugeltjes gewoon horen! We hebben een half uur gekeken en toen was het te donker, maar volgens de gids duurt het zeker een uur voordat alle vleermuizen buiten zijn! Ik heb er een filmpje van gemaakt, dus die kan ik weleens laten zien. Dan heb je eigenlijk pas een goed beeld van dit natuurwonder!

De volgende dag ben ik de hele dag het National Park in gegaan, op zoek naar wildlife. Ik was alleen met de gids en een Engelse man, Paul. We gingen dwars door de jungle op zoek naar dieren. We hoorden de gibbons (apen) naar elkaar roepen en probeerden ze te vinden. Op een gegeven moment stonden we even stil te luisteren en ik keek omhoog en daar zat een familie, hoog in de boom! Verder hebben we heel veel herten gezien (Sambar Deer) en makaken (apen). De jungle is prachtig groen en heuvelachtig. Hele mooie natuur! Wel blij met mijn lange broek, want de bloedzuigers zaten op mn benen, brr!

Na een heerlijk dagje aan het zwembad (ja ik herhaal het nog maar eens haha) heb ik de trein gepakt naar Ayutthaya. Ik was wederom de enige toerist in die trein! Alle ramen stonden helemaal open, de halve coupé was gereserveerd voor ´ouderen, gehandicapten en monniken´, er kwamen continue mensen langs die eten verkochten (zelf gemaakt) en als mijn mede-passagiers hun eten op hadden en met de verpakking in hun maag zaten, dan gooiden ze die gewoon uit het raam! Heerlijk zo´n totaal andere cultuur, ik keek mijn ogen uit haha!

Ayutthaya staat bekend om de vele temperruines. Nu ben ik geen groot ruine-fan, maar ik moest daar een halve dag wachten op de nachttrein naar Chiang Mai, dus ik heb een fiets gehuurd en ben rond gaan fietsen. Erg leuk! Ik had een rustig stadje verwacht met smalle straatjes, maar al snel belandde ik met mn fietsje op een 4-baansweg haha! Het opvallende is trouwens dat ik het gevoel heb dat iedereen maar wat doet hier in het verkeer, maar echt niemand toetert naar elkaar! En geloof me, er zijn genoeg redenen voor toeters of middelvingers haha Anyway, ik ben wat ruines gaan bekijken en ook een boeddha-hoofd waar een boom helemaal omheen is gegroeid (Wat Phra Mahathat). Verder heb ik mijn eerste olifanten gezien, want je kon de ruines ook bezoeken op een olifant. En ik moet toegeven, het ziet er prachtig uit, maar gelukkig wist ik toen al dat het geen goed idee was. Ik zag ook een baby-olifant die bij de opstapplaats kunstjes moest doen zodat toeristen met haar op de foto konden. Zodra het klaar was, rende ze weg (precies naar de plek waar ik stond te kijken). Die kerel kwam achter haar aan en ze wist niet hoe snel ze op haar achterpoten moest gaan staan. Doodsbang als je het mij vraagt... Ik keek die vent boos aan en schudde mn hoofd, ookal had dat natuurlijk totaal geen zin. Maar dat bange kleintje brak mijn hart...

De avond ben ik dus in de nachttrein gestapt naar Chiang Mai. Ik had heerlijk een bedje in die trein, dus ik heb wel een poos kunnen slapen! En toen ik wakker werd, zag ik dat we door de prachtige jungle en rijstvelden reden en heb ik nog even kunnen genieten van het landschap! Chiang Mai is de tweede grootste stad van Thailand, maar absoluut niet zo chaotisch en druk als Bangkok. Heel veel leuke winkels en marktjes! Ik ben 1 avond met Michelle (NL meisje dat ik tijdens de fietstour in Bangkok ontmoet heb) naar de avondmarkt gegaan. Naast shoppen, werden we ook uitgenodigd voor de gratis travestietenshow (moesten wel een drankje bestellen uiteraard) en daar zeiden we natuurlijk geen ´nee´ tegen haha! Het was een dans en playbackshow en wat mij betreft hilarisch

Vanaf Chiang Mai ben ik ook weer een dag de jungle in gegaan! Weer net zo groen en heuvelachtig, maar hier met veel bamboe en meer open plekken. Erg mooie wandeling gemaakt (het is een uitdaging om tours te vinden zonder olifantenrit. Touroperators kijken me aan alsof ik gek ben als ik zeg dat ik dat niet wil. Dat willen alle toeristen toch?) en halverwege geluncht en gezwommen bij kleine waterval! Heerlijk! Onze gids was een Fransman met gebrekkig Engels, waardoor we onderling veel lol hadden, omdat iedereen ´ja´ knikte maar niemand enig idee had waar die kerel het over had haha! De volgende dag ben ik nog een tempel gaan bezoeken hoog op een berg, samen met Lelsey een Amerikaans meisje van de jungletour. De tempel was weer een en al goud en kitsch en er was een mooi uitizicht over Chiang Mai!

Die middag heb ik mijn eerste Thaise massage gehad, in een salon die hoort bij de vrouwengevangenis. De vrouwen die er werken, worden binnen 6 maanden vrij gelaten en kunnen op deze manier een vak leren en geld verdienen, zodat ze straks meer kans hebben op een niet-crimineel leven. Moet zeggen dat ik het stiekem best spannend vond en me ook afvroeg of ik mijn tas niet in de hotelkamer had moeten laten haha! Ik moest een pakje aantrekken (blouse met korte mouwen en een 3 kwart broek) en daarin werd ik gemasseerd. Ik lag gewoon in een kamer met nog 10 anderen en die masseuses zaten met elkaar in het Thais te grinniken, dus wed dat ze lekker aan het roddelen waren over ons. Zou ik ook doen dus ik kon er wel om lachen. En de mijne deed nog wel een poging om in het Engels tegen me te praten. Erg leuk, totdat ze vroeg: ´You love me?´ haha! Was mijn eerste Thaise massage en wist niet dat ik in zoveel bochten zou worden geduwd en getrokken en dat de masseuse op sommige momenten bovenop me zou klimmen Had wel het gevoel dat ik helemaal los was daarna haha!

Elephant Nature Park
Vanaf Chiang Mai ben ik naar het Elephant Nature Park gegaan om daar een week vrijwilligerswerk te doen. Deze weblog gaat enorm lang worden, want ik kan het simpelweg niet kort houden over de olifanten We vertrokken met 2 busjes vanaf het kantoor in Chiang Mai. 20 vrijwilligers en dat is weinig. Er is inderdaad ook genoeg werk voor iedereen! Ik was de enige Nederlander. Veel Australiers, een Duitser, Francaise, Zwisterse, Engelse, Belg en Amerikanen. Bij aankomst zei Jack (onze leukeThaise vrijwilligerscoordinator) dat we maar meteen de olifanten moesten ontmoeten en dus stonden we binnen enkele minuten al tussen een paar elly´s (kort voor elephant )! We mochten ze bananen voeren en aaien!

De olifanten hebben allemaal een mahout (een man die voor ze zorgt en hen dingen leert), net zoals olifanten in kampen waar ze ritten aanbieden. Het Elephant Nature park wil echter laten zien dat je olifanten op een positieve manier, door middel van belonen, dingen kunt leren en dat er geen geweld voor nodig is (daarover later meer..). Het grootste gedeelte van de dag lopen de elly´s gewoon vrij rond met hun soortgenoten! Die eerste middag mochten we ook al met ze de rivier in! De mahouts brengen ze bij de rivier waar ze allerlei lekkernijen krijgen en vervolgens mogen wij (de toeristen) emmers water over ze heen gooien. Sommige elly´s gaan er lekker voor liggen, of ze lopen veel verder de rivier in om lekker zelf te badderen. Zo bijzonder om op zo´n korte afstand van een olifant te staan, ze diep in de ogen te kijken en over hun rimpelige huid te aaien! Dat was ik na een week nog niet zat! Uiteraard ontwikkelde het badderen zich steeds tot een watergevecht, waarbij we allemaal minstens net zo nat waren als de elly´s!

Naast alle leuke dingen moest er ook gewoon gewerkt worden! We werden in 3 groepjes verdeeld en elke ochtend wachtte ons een nieuwe taak: de nachtverblijven schoonmaken, oftewel poep en etensresten scheppen (het ENP heeft niet genoeg geld om hekken om het park te plaatsen en het naburige dorp heeft gewaarschuwd dat ze elke olifant die de rivier oversteekt dood zullen schieten, dus helaas moeten de elly´s ´s nachts aan de ketting – ik heb ze 1x opgezocht ´s avonds laat en toen zag ik ze allemaal slapend op hun zij op de grond! Zo bijzonder!), mais oogsten met een machete en chemicalien van pompoenen en meloenen schrobben en in stukken hakken. Allemaal behoorlijk zware klussen, maarja het zijn dan ook olifanten Een aantal middagen hebben we ook nog mais staan hakken en 1x zijn we suikerriet gaan oogsten. Al met al hard werk, maar ook genoeg vrije tijd en leuke, interessante activiteiten.

Naast vrijwilligers komen er ook dagelijks dagjesmensen naar het ENP. Het voeren en badderen is iets wat er eigenlijk alleen voor de toeristen is, maar wat absoluut geen schade toebrengt aan de olifanten. Toeristen (ik ook) willen nu eenmaal graag van dichtbij een olifant zien en veel beter kunnen ze dan naar het ENP om te voeren en badderen, dan dat ze kiezen voor een olifantenrit, waarbij de dieren niet zo´n goed leven hebben. We hebben een aantal documantaires gezien over olifanten in Thailand en hoewel ik er al best veel over wist, was het toch nog schokkender dan ik dacht.

Alle olifanten in Thailand (en ik vrees ook in naburige landen) worden als klein olifantje bij hun moeder weggehaald en vervolgens 3-7 dagen lang (ligt eraan hoe sterk ze mentaal zijn) vastgebonden in een ´crush´, een soort houten hok, amper groter dan zij zelf zijn. Vervolgens doen de ´trainers´ werkelijk alles wat je maar kunt bedenken om het dier pijn te doen: ze slaan tot bloedens toe op zn kop, prikken met haken in hun voeten, achter hun oren en zelfs in hun ogen. Dit net zo lang totdat het arme dier helemaal op is en de strijd opgeeft. Dan laten ze hem los, maar dat betekent niet dat de marteling voorbij is. Wat het ook is dat ze hem willen leren: bereden worden, schilderen, voetballen, kunstjes etc. Alles wordt er met geweld in geramd. Wil je dat een olifant schildert? Dan sla je hem net zo lang en net zo hard totdat hij de kwast oppakt en dan stop je, totdat hij begrijpt dat hij niet geslagen wordt als hij iets met die kwast doet... enz. Op sommige momenten in het leven schaam ik me dat ik een mens ben en dit is er daar zeker 1 van! De bijbehorende beelden zijn absoluut verschrikkelijk. Ik kan me niet voorstellen dat mensen tot zoiets wreeds in staat zijn! En het idee dat alle olifanten in het ENP én alle olifanten die ik op straat en in kampen heb gezien, dit hebben doorgemaakt, is te afschuwelijk om te bevatten. Het kan me niet schelen of de mensen die dit doen arm zijn of niet: een dier (een levend wezen) op deze manier mishandelen is gewoonweg misdadig!

We hebben ook een aantal keren gesproken met Lek, de oprichtster van het ENP. Wat een ongelooflijk inspirerende vrouw! Een heldin wat mij betreft! Ze is een heel klein en bescheiden Thais vrouwtje, maar ze heeft zoveel voor elkaar gekregen! En het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt, want de overheid houdt niet zo van zulke kritische burgers die ´moeilijk doen´ en dus heeft er al een aantal keer een gewapende inval van de politie plaats gevonden. Lek begon ooit met 2 of 3 olifanten en inmiddels leven er 33 in het ENP. Ontzettend kostbaar, want een olifant eet zo´n 200 kilo per dag! Ze zou het liefst zien dat alle olifanten in vrijheid in het wild zouden kunnen leven, maar er is helaas niet genoeg beschermd bos in Thailand. Dus voert ze nu in ieder geval strijd voor een betere behandeling van olifanten en als ze hoort over een schrijnend geval, dan neemt ze die op in haar Nature Park. Wat hopelijk, in de toekomst, ook groter en groter zal worden! Ook voert ze acties om het bos te beschermen en hier en daar nieuw bos te planten. De overheid én andere olifantenkampen hebben inmiddels wel door dat Lek iets goeds doet, omdat ze zoveel aandacht en geld uit het westen krijgt. Sommige kampen hebben hun naam aangepast, zo is er een: Elephant Nature Camp (waar ze gewoon ritten aanbieden), om mee te liften op haar succes. Dus wie weet, vindt er ooit nog eens een verschuiving plaats! 1 ding is zeker, de toerist heeft een hele grote invloed!!

De olifanten in het ENP zijn allemaal gered. Ze komen uit de houtindustrie waar ze enorme boomstammen moesten trekken/duwen (veel dieren hebben daar gewrichtsproblemen aan overgehouden) en die nu gelukkig illegaal is. Andere dieren komen uit de toeristenindustrie. In tegenstelling tot wat je zou denken, is een olifantenrug helemaal niet sterk genoeg om dagen achter elkaar (jarenlang) mensen te dragen. De nek van een olifant is wel heel sterk dus dat is eigenlijk de beste plek om te zitten. Olifanten hebben een hele dikke huid, maar met de haak die veel mahouts gebruiken en die in het ENP verboden is, wordt juist geprikt op plekken waar de huid dunner is (achter de oren, onder de oksels en voeten etc). En dat voelen ze dus heel goed! Er zijn ook een aantal vrouwtjes die als fokdier gebruikt zijn: vastgezet zodat een mannetje ze keer op keer kon bestijgen en ze daarbij vaak ook verwondde. Er is 1 olifant in het park die nog steeds bang wordt als er een mannetjesolifant in de buurt is... An elephant will never forget...

Zo ook, een olifant waar een nieuwe mahout voor gezocht moest worden. Lek had een sollicitatiegesprek met een mahout en stelde voor om de olifant in kwestie, een supervriendelijke olifant, te voeren. De mahout wilde haar eten geven, maar ze weigerde het keer op keer. Lek vond dat heel apart, want van haar nam ze wel gewoon eten aan. En toen bekende de mahout dat hij deze olifant kende: 6 jaar geleden hadden ze in hetzelfde kamp gewerkt. Hij had een keer een grapje uitgehaald om haar te pesten en toen ze op commando haar mond open deed zodat de mahout eten in haar mond kon stoppen, stopte hij olifantenpoep in haar mond. An elephant will never forget. Hij is niet aangenomen

Olifanten leven in het wild hun leven lang in familiegroepen en staan eigenlijk nooit toe dat andere families in de buurt komen. De olifanten in het ENP zijn allemaal individuen zonder familie en er hebben zich een aantal bijzondere vriendschappen gevormd! Ik zal er 1, de meest ontroerende, uitlichten. Een van de olifanten, Jokia, is blind. Een zeer triest verhaal: hoogdrachtig moest ze boomstammen slepen, tot ze bovenaan een heuvel ineens moest bevallen. De baby viel naar beneden, ze kon hem niet redden. Jokia weigerde vervolgens te werken, waarop haar mahout steeds agressiever werd en o.a. met een katapult stenen in haar ogen schoot. En nu is ze blind. Zodra Jokia in het ENP aankwam, ontfermde Mae Perm, een oud olifantenvrouwtje zich over haar. Zij is letterlijk de ogen van Jokia! Ze gaat haar voor als ze ergens naartoe gaan en als Jokia iets engs ruikt of hoort, komt Mae Perm eraan gesneld om haar gerust te stellen. Ik krijg de tranen weer in mijn ogen terwijl ik dit typ...

Naast olifanten, zitten er nog meer dieren in het ENP. Lek is een grote dierenvriendin! Waterbuffels, kippen, een varken, een pony en .... 280 honden! Eind vorig jaar waren er grote overstromingen in Bangkok. Lek ontdekte dat er een hondenhandel naar China plaatsvond: trucks werden volgeladen met honden die door de overstromingen nergens naartoe konden, om vervolgens in China opgegeten te worden (nadat ze op een gruwelijke manier aan hun einde kwamen...). De overheid was niet bereid om te helpen en dus is Lek met een team afgereisd naar Bangkok en heeft op eigen kosten zoveel mogelijk honden gered!

Het asiel dat ze gebouwd hebben is heel mooi, ik zou zeggen: veel beter dan het gemiddelde NL asiel! Lek´s man heeft zijn pensioengeld erin gestopt... Er is heel veel ruimte voor de honden om te spelen en zelfs allemaal een groot zwembad! Het probleem is dat mensen in Thailand alleen mode-hondjes zoals chihuahua´s leuk vinden (ze doen ze ook graag kekke kleertjes aan) en dus is nu de vraag: waar en hoe gaan ze ooit een tehuis vinden voor al die honden? 50 van de honden lopen in en rond het park los (sommigen zijn geadopteerd door medewerkers) en we aten en dronken regelmatig met een hond op de tafel haha! Ons, als vrijwilligers, werd gevraagd om in onze vrije tijd af en toe even honden te komen knuffelen. Geen probleem! Echt zoveel mooie en superlieve honden! De meesten waren uitzinnig zodra je hun hok binnenstapte dus dat leverde veel hilarische momenten op. Ik werd besprongen en afgelebberd tot ik meestal helemaal in een deuk lag en er gewoon geen kracht meer voor had om ze van me weg te duwen. Normaal gesproken wil ik niet dat honden in mn gezicht likken, maar ook die strijd heb ik snel opgegeven haha. Er doen veel interessante filmpjes en fotos de ronde haha! Ik kon het erg goed vinden met Rebecca, een Australisch meisje, dus we hebben elkaar regelmatig op de gevoelige plaat vastgelegd tijdens deze chaotische hondenknuffel-sessies haha! 1 dag had het net geregend en toen kwamen we tijdens de lunch (het eten was fantastisch! Enorme vegetarische buffetten ) binnen, helemaal onder de modderpoten. Ach, even lekker badderen met de elly´s en je bent weer schoon!

Ik kan nog uren en uren typen over mijn ervaringen en over hoe ongelooflijk bijzonder olifanten zijn, maar ik zal nu stoppen Ik hield al heel veel van olifanten door mijn avonturen in Afrika (vooral die met Suske) en door de vele bijzondere en bizarre verhalen die ik gelezen heb over deze dieren. En nu ben ik helemaal verkocht! Kortom, ik heb een geweldige tijd achter de rug en de week daar is gevlogen! Ik bewonder Lek en alle medewerkers van het ENP enorm en hoop dat ik in de toekomst op wat voor manier dan ook een steentje bij kan blijven dragen. Dit project en vooral de olifanten hebben me enorm geraakt. Ze lijken zo groot en log en onhandig, maar ze zijn zo gevoelig, intelligent en kwetsbaar en ze verdienen (net als elk ander levend wezen) een mooi leven zonder mishandelingen!

Lieve allemaal, bedankt voor het volgen van mijn blog en tot heel snel in Nederland! Mocht je iets willen doen voor de olifanten en/of de honden, zie hier: http://elephantnaturefoundation.org/ Dit is zo´n project waarvan ik 100% zeker weet dat elke euro ook daadwerkelijk besteed wordt aan de dieren!

Veel liefs en xxx Paula